Κρούσματα...

«Γενικὸν προσκύνημα τῶν κυμάτων, καθολικὴ σύναξις ὅλων τῶν βρυχηθμῶν τῶν ἀνέμων καὶ ὅλων τῶν ἀλαλητῶν τῶν καταιγίδων, ἦτον ὁ ὀρφνὸς καὶ φαλακρός, ὁ ὑψίνωτος τῆς πέτρας πάγος. Παλάτιον τῆς ἐρημίας καὶ τῆς σιγῆς, θρόνος βαθείας μελαγχολίας, ὁ πελώριος βράχος ὁ βορεινός, ὁ θαλασσόπληκτος, ἐπάνω τοῦ ὁποίου ἦτο κτισμένον ποτὲ τὸ παλαιόν, τὸ κατηρειπωμένον σήμερον χωρίον. ..» Διαβάζω Αλεξ. Ππδ «Τα κρούσματα» τίτλος λίαν επίκαιρος στην καθημερινή μας μελαγχολική πραγματικότητα. Ο πελώριος βράχος του Ππδ μου φέρνει κατά νου το «Μέριασε βράχε να διαβώ το κύμα αντριωμένο...κ.λπ. του Αρστλ. Βαλαωρίτη. Το «Ερημο Χωριό» της αφήγησης την «Ερημη χώρα» του Ελιοτ, αφού ένα μεγάλο χωριό είναι η χώρα μας καθώς βιώνουμε τη σωματική και ψυχική ερημία στις κλειστές πόλεις της ύπαρξης μας. Από αύριο βλέπουμε που αι δυνάμεις της πολιτικής προστασίας θα προσβάλουν από της 6ης πρωινής τα ημέτερα ελληνικά σώματα ανά την επικράτεια. Αι ημέτεραι δε δυνάμεις πάλι θα αμύνονται κατά του COVIT 19 Ζήτω το έθνος των φουκαράδων ακατά -βλήτων νεοελλήνων.