Oταν άκουσα το όνομα Λουίζ Γκλυκ (1943 Αμερική) για το Νόμπελ Λογοτεχνίας 2020 μου φάνηκε εντελώς άγνωστο. Οταν ξανάκουσα πως στα ελληνικά μεταφράστηκαν ποιήματά της στο περιοδικό "Ποίηση" τχ. 24/2004, το αναζήτησα – συμπτωματικά ήταν κι εύκολη η ανακάλυψή του στο βιβλιοχάος. Στις σελ 17-43 εκτενές αφιέρωμα με ποιήματα μεταφρασμένα από την Δήμητρα Κωτούλα. Στη σελίδα 39 του περιοδικού ήταν ένας σελιδοδείκτης εκ των Κάτω χωρών μάλλον φλαμανδικης υφής με ένα πίνακα του Ρούμπενς. Πως βρέθηκε εκεί; Πως σταμάτησε η ανάγνωσή μου στο ποίημα Οκτώβριος. Τι περίμενα; Μυστήριον ξένο ...
...θυμάμαι πως την ένιωθα τη γη, κόκκινη και πυκνή/
σε στυφές χαρακώσεις, δεν φυτεύτηκαν οι σπόροι,/
δεν σκαρφάλωσαν οι σταφυλιές στο νότιο τοίχο...
Από τότε φαίνεται πως ο μήνας Οκτώβριος την είχε «γλυκοστημένη» της δαφνοστεφούς ποιήτριας (για το δαφνοστεφή ποιητή εν γένει έμαθα από το τεράστιο σε όγκο και μεγάλης λογοτεχνικής αξίας «Βλακοχορτοφάγο» του Τζ. Μπαρνς εκδ. Πόλις).
Υ.Γ. Στην αυλή του χωριού έχουμε μια σταφυλιά που σκαρφάλωσε στο νότιο τοίχο της. Γεμάτη περιμένει να μαζέψουμε τα σταφύλια.
Φωνάζει συνεχώς η μάνα: Αντε θα μας τα φαν τα πουλιά.
- Ας τα φάνε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου