Διονυσίου Αρεοπαγίτου εορτή των Νομικών Αθηνών και πάσης Ελλάδος

 Οτε ήμην δάσκαλος στο επιχώριον ΤΕΙ που έγινε πανεπιστήμιον με πόντους εισαγωγής 0.800, το έτος 2004 εδίδασκα, δι ολίγον καιρόν στοιχεία νεοελληνικής λογοτεχνίας από το 1821 έως τότε. Η φιλόλογος στο άλλο τμήμα άρχιζε το μάθημα από τα Ακριτικά έπη η «δύσμοιρος» και κατέληγεν στο 21! Ο,τι να ‘ναι δηλαδής. Προσελήφθην ως «Εργαστηριακός συνεργάτης με ελλειπή προσόντα» και ενόμιζα εαυτόν άτομο με πνευματικές ειδικές ανάγκες ως νομικός που ήμουν, άρα κατά ΤΕΙτεκμήριον άσχετος με τη λογοτεχνία! Μάλιστα τύπωσα και σημειώσεις: «Σύντομη εκδρομή στην νεοελληνική λογοτεχνία από την Ελληνική Επανάσταση (1821) ως τις μέρες μας με κύριο οδηγό τον Λίνο Πολίτη και λίγο τον Ρ. Μπήτον».
Στις εξετάσεις έγινε το έλα να δεις με την φιλολογίνα κατά πτυχίον. Αλλ’ αυτό το «Εργαστηριακός με ελλειπή προσόντα» με πλήγωνε από τότε. Και μου έλεγε ο αείμνηστος (μύρο η όποια μνήμη τον σκεπάζει) Μίμης Σουλιώτης να κάνω μεταπτυχιακό ή μήπως διδακτορικό (δεν ξέρω και καλά την ιεραρχία των τίτλων) σ’ αυτόν με τα «Προλογύδρια παντός καιρού» μου τα οποία αυτός επιμελήθηκε.
- Ασε ρε Μίμη, του έλεγα δε θέλω...
Φάε λοιπόν στη μάπα τα ...ελλειπή προσόντα. Οταν ανέλαβα τη Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης και το ΙΝΒΑ κάποιοι που δεν τέλειωσαν ούτε το Γυμνάσιο φτηνοσχολίαζαν: «Και τι είναι αυτός ένας δικηγόρος άσημος. Νομική, σιγά την επιστήμη...»