Το ποτάμι, ο νερόλακκος κι ο χρόνος

Μαθητής στα καφενεία του χωριού
στο ένα «Ελληνικός Βορράς» στο άλλο «Μακεδονία»
παρακολουθούσα μεγάλους να χαρτοπαίζουν
ένα παιχνίδι που έφερε τον τίτλο «66».
Αργότερα για Θεσσαλονίκη ταξιδεύοντας
περνούσαμε παραπόταμο του Αλιάκμονα
με το όνομα «66», επιστημονικά δε «Τάφρος 66»
γεμάτος λύματα Ημαθίας και Πέλλας.
Απέχει 66 χιλ. από Κοζάνη και Θεσσαλονίκη αντιστοίχως
Σε έναν παρόμοιο ποταμό αμφιβόλου καθαρότητος κι ορμής
ήδη υπάρχω· όσοι με συνυπάρχουν
είναι η ευλογημένη Συνοδεία μου εν ζωή
Την σήμερον 20η του μηνός Αυγούστου
μνήμη αγίου κι ενδόξου προφήτου Σαμουήλ
Φωτεινής μάρτυρος έξω της πόρτας Βλαχερνών
κ.α. μικροαγίων της καθημερινότητας,
σ’ ένα τέτοιο ποτάμι χρόνου μπήκα... 

«Να κοιτάς το ποτάμι που είναι χρόνος και νερό
και να θυμάσαι πως ο χρόνος είναι πάλι ένα ποτάμι,
να ξέρεις πως πλανιόμαστε σαν το ποτάμι
και οι μορφές μας χάνονται σαν το νερό...
(Χ. Λ. Μπόρχες μτφρ. Δημ. Καλοκύρης)