Παίζοντας
ο μικρός Μ. με το στερεοφωνικό συγκρότημα ηλικίας άνω των 35 χρόνων (VISONIK απέθαντο), τράβηξε από τη θήκη δίσκων ένα μεγάλο
βινύλιο. Ηταν «Η αγάπη είναι ο φόβος» κύκλος τραγουδιών του Μιχάλη Γρηγορίου,
σε ποίηση Μανόλη Αναγνωστάκη για κοντράλτο,
βαρύτονο, πιάνο, κόρνο, φαγγότο και βιολοντσέλλο. Τραγουδούν Μαρία Φαραντούρη
Γιάννης Κούτρας. Δεκέμβρης 1980. Καθώς μετακινούσε
αδόκιμα τη βελόνα την στάθηκε στο 10ο τραγούδι. Αφεθηκα και λύγισα από νοσταλγία σε:
ΜΙΑ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ
... Ήταν τα μάτια της θλιμμένα σαν τα καλοκαιριάτικα απογέματα
Κλεισμένα βαθιά στα μυστικά της θάλασσας
Κι ένα χέρι μαλακό και
λεπτό σαν τη στοργή
Ένα χέρι μαλακό μπορεί να
σε τραβήξει
Τραγουδώντας στα βάθη του
πέλαγου στις μακρινές πολιτείες...
Με τη μνήμη πληγωμένη από μάτια και ταξίδια
Δεμένη πίσω απ’ ένα καράβι που δε θα γυρίσει
Μες στους απέραστους καπνούς και τα βραχνά τραγούδια
(«Πορτ Σάιδ ‒ Αλεξάνδρεια» στις 20 του Ιούλη).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου