Παραμονή, η πιο ωραία ημέρα του χρόνου, όπως λεν..

.Ποτήρι μισοάδειο με διαυγές κόκκινο κρασί, κόκκινο τραπεζομάντηλο, κόκκινο κερί, κόκκινο το γκι και φωτιά (φλόγα) στα κόκκινα. Το μισογεμάτο ποτήρι δεν έχει λεμονάδα αλλά «αρμόζμο» ήγουν αλμυρόξινο παρασκεύασμα κατάλληλον για τα γιαπράκια των ημερών, λίαν χωνευτικόν και ξεμεθυστκόν. Σαρμάδια τα λεν αλλού όπως κι ο παλιός ποιητής και πολιτικός της Κοζάνης Διονύσιος Μανέντης Κεφαλονίτης στο ποίημά του «Κοζάνη»

...........
Στο τζάκι καίνε σιγανά στραβές οι ρίζες τ’ αμπελιού
και με την ίδια τη φωτιά βράζουνε τα σαρμάδια
Από το Φόρο εκεί ψηλά βλέπεις το γέρμα του ηλιού
τ’ Ολυμπου πέρα τις κορφές τα μαγεμένα βράδια

Χριστούγεννα κάπως άκεφα...
(δηλ. τα περσινά θες να πεις είχαν κέφι...)