Σάββατο προς το
μεσημέρι. Είχε καταλαγιάσει ορισμένως ο φόβος της νύχτας
στην Πολυτεχνική και με την λίαν πρωινή έξοδο· προς το Συντριβάνι συλλήψεις και
ξύλο, προς αγία Φωτεινή λύτρωση. Ερχόταν κι η μάνα από το χωριό με το λεωφορείο,
επίσκεψη. Εκείνη τη μέρα! Που να ήξερε; Είχε μαζί της κι ένα ολόκληρο μικρό κατσίκι
ψημένο στο
φούρνο στη λαδόκολλα. Στη Βέροια άκουσε
τα νέα. Ούτε τα καταλάβαινε. Πολυτεχνεία, φοιτητές, διαδηλώσεις, τραυματίες.
Στο ΚΤΕΛ δίπλα από την Παναγία Χαλκέων -το λέει ακόμα,- «ήρθαν οι δύο τους και
σαν σταυράκια μ’ άρπαξαν και μ’ έβαλαν σ’ ένα ταξί και σπίτι». Περδίκκα
61-63.
Εκ των υστέρων. Κι αν δεν βγαίναμε; Αν
μας έπιαναν έτσι για πλάκα; Που θα πήγαινε αυτή μόνη της σε μια πόλη φοβισμένη κάπως πολιορκημένη; Αρα ήμουν κι εγώ ήρωας εκείνου
του Πολυτεχνείου αφού διακινδύνευσα ασκόπως την παρουσία της μάνας στη Θσσλνκ.
Γιατί όχι;
Φάγαμε όμως σαν να ήταν Πάσχα. Και το
κεντρικό μας σύνθημα που άρχιζε με το
«Ψωμί κ.λπ.»;
(Βρε που πας ξυπόλυτος στις μνήμες!)
Υ.Γ. Αντιφάρμακα
(μνήμης) στην ευτέλεια της ημέρας που άρχισε (δι' ίδιαν χρήση)
1. Τα 18 και
Νέα Κείμενα
2. Τα 8 τεύχη
του περιοδικού "Η Συνέχεια"
3. 2 τραγούδια
του Μ. Θεοδωράκη από τις "Αρκαδίες" του "Μιλώ" και "'Χάρης").
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου