 |
| φωτ. Χρήστου Λαμπριανίδη |
Είπα· «Θα πάγω σ’ άλλη γη, αυτή εδώ δεν έχει θάλασσα».
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί προφανώς καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια αλλαγής με αόρατο μελάνι είναι γραφτή
Ως εκ τούτου η καρδιά μου, κι όχι μόνον, είναι θλιμμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στης ανίας τα τοπία θα ξεχνιέται
Όπου το μάτι μου γυρίζω, (περισκόπιο) όπου κι αν μένει
με χαλάσματα κι ερείπια πολιτικά θέλει συναπαντιέται
Πως τόσα χρόνια πέρασα σ’ αυτά και ρήμαξα και χάλασα»
Είπες· στες γειτονιές, στους δρόμους τους ίδιους θα γυρνάς
στα ίδια σπίτια, γραφεία, βιβλιοπωλεία, ναΰδρια θ’ ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλη σου θα φθάνεις. Για τα αλλού -μη ελπίζεις-
Καινούριους τόπους δεν θα βρεις ούτε και άλλες θάλασσες
αφού αναίτια ή ευλόγως με όλους σχεδόν τα χάλασες
για σένα δεν έχει λεωφορείο, και τραίνο πια δε φτάνει.
Είπαν· άρα η πόλις θα σε ακολουθεί. - Καλά ας με κάνει...
Από το τχ.154 της "Π" στο οποίο υπάρχει κι ενότητα κειμένων με θέμα "Κλήση στο 154"
5 σχόλια:
Ο Σαίξπηρ ήταν υπερβολικός στα γεγονότα, στο συναίσθημα, στην έκφραση.
Δεν πιστεύει αυτό που λέει, το περιστατικό που περιγράφει είναι απόκτημα της φαντασίας του, κατασκευάζει τους ήρωες του μόνο για τη σκηνή.
Το ποίημα σου το χαρακτηρίζω ως Ομηρικό γιατί είναι καλαίσθητο, ποιητικό, πρωτότυπο και το έχεις ζήσει ή το ζεις συναισθηματικά και με τη σκέψη.
Πιστεύεις αυτά που λες και τα περιγράφεις με σοβαρότητα παρά με Σαιξπηρισμό.
Ο Σαίξπηρ δεν ήταν λογοτέχνης ενώ εσύ είσαι.
Το ότι σκοπεύεις να διατηρήσεις “ζωντανή” την ικανοποίηση της ανάγνωσης στους αναγνώστες σου σημαίνει κι αυτό μεταλαμπάδευση της Ομηρικής σκέψης, δημιουργίας και ποίησης.
Η δραματική ποίηση του Καβάφη ανήκει στην ποίηση του Ομήρου, απλά έχει μια μοναδικότητα με το ειρωνικό της ύφος με την ολοκληρωτική ανεξαρτησία και τον διανοητικό χαρακτηρισμό δημιουργώντας ένα νέο ποιητικό είδος.
Ο Καβάφης όμως επέμενε σε σύντομα ποιήματα ενώ τα δικά σου δεν είναι και έχουν πολλές συλλαβές.
Περισσότερο για Καβαφικό και Ομηρίζοντα θα σε χαρακτήριζα παρά ως Σαιξπηρίζοντα, παρ’ όλο που το ποίημα σου αυτό έχει θεατρικά χαρακτηριστικά.
Άποψη μου βέβαια πάντα!
Φυσικά θα ακουστούν κι άλλες απόψεις.
Ένας καλός ποιητής πρέπει να τολμά να εφεύρει νέους ποιητικούς ρυθμούς κι όχι να αυτοχαρακτηρίζεται ως Καβαφικός ή Σαιξπηρικός ή οτιδήποτε άλλο, να δοκιμάζει νέες μεθόδους και να είναι ο ασυμβίβαστος ακροβάτης των λέξεων πάνω στο τεντωμένο σκοινί τους ανατρέποντας τα καθιερωμένα και συμβατά πρότυπα.
Δεν μπορείς να αυτοχαρακτηρίζεσαι Καβαφικός κι απ' την άλλη Σαιξπηρίζων. Καμιά σχέση το ένα με το άλλο. Όσον αφορά τον Όμηρο με τον Σαίξπηρ, συγκριτικά ο Όμηρος ήταν φυσικά χίλιες φορές καλύτερος από τον Σαίξπηρ ο οποίος παρ΄όλο που έγραφε ποιήματα από πολλούς χαρακτηρίζεται οτιδήποτε άλλο εκτός από λογοτέχνης.
Ο κ. Καραγιάννης έχει και Σαιξπηρικά χαρακτηριστικά, αλλά όχι σ' αυτό το ποίημα. Τα παρουσιάζει περισσότερο στον πεζό λόγο. Θα συμφωνήσω με το πρώτο σχόλιο ότι αυτό το ποίημα έχει Ομηρικά χαρακτηριστικά και μάλιστα θα το χώριζα και σε τρεις μικρές ποιητικές ραψωδίες. Όσο για τα Καβαφικά, και έχει και δεν έχει. Ο κ. Καραγιάννης έχει μακρόστιχη ποίηση ενώ ο Καβάφης όχι. Έχει όμως Καβαφική σκέψη ή μίμηση.
Καλό είναι πάντως οι νέοι μας ποιητές να προσπαθούν να μη μοιάσουν σε κανέναν από τους προγενέστερους και να δημιουργήσουν κάτι νέο σαν ποιητικό είδος.
Το ποίημα αυτό πάντως είναι εντυπωσιακό και πολύ αληθινό.
ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΠΟΙΗΜΑ.
ΔΕΝ ΜΕ ΑΓΓΙΞΕ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΑΥΤΟ.
ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΑΡΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ.
ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ.
ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΟ.
Τι ξενέρωτη ποίηση!
Ποίηση είναι να έχει ο λόγος το κάτι τις που λένε και όχι να σε ξενερώνει.
Η ποίηση σου δεν έχει ουσία και νόημα.
Σε ξενερώνει.
Κρίμα!
Δημοσίευση σχολίου