Αγαπητέ κύριε Εντός κι Εκτός ελέγχου
της εφημερίδος «Πτολεμαίος» και της σελ. 4/19-5-2010
Χαίρε
Μπορεί ουδέποτε να έχετε συμπέσει και συμβαδίσει πολιτικά (σιγά το γενναίον του πράγματος δηλαδή, αφού μια σοβαρή εφημερίδα είναι προς τιμήν της να φιλοξενεί πολλαπλές πολιτικές όψεις και απόψεις κι αυτό οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε στον «Πτ») με τον αξιότιμο εκδότη και διευθυντή του «Πτολεμαίου» κ. Κοσμά Πουγαρίδη, όμως φοβάμαι ότι δεν συμπέσατε κι ούτε συμβαδίζετε υμείς αυτοί με τη δημοτική ή τη λογία μας ποίηση.
Γράφετε πως: «Ο στίχος του Διονυσίου Σολωμού: «Βαρύς αχός ακούγεται πολλά ντουφέκια πέφτουν» (η σωστή σειρά του είναι: «Αχός βαρύς ακούγεται...». Αλλά αυτός εμφανώς δεν είναι του Σολωμού αλλά από το δημοτικό της «Δέσπως» που τη γνωρίζαμε μαθητιόθεν (από τα αναγνωστικά του Δημοτικού Σχολείου κι εδώ κύριε ΓΑΠ πάει το «εξ απαλών ονύχων» κι όχι όπου να ‘ναι) η οποία κάνει πόλεμο με νύφες και μ’ αγγόνια κλπ., καλή ώρα όπως οι ανά την νομαρχιακή μας επικράτεια Βελβενδινοί, Σιατιστινοί, Αιανιώτες. Οι γνήσιοι κοζανίτες λουφάζουν ανεξήγητα αν και τους αφαιρείται παντελώς η ιστορική αναφορά τους, φαίνεται πως είναι παντελώς ανιστόρητοι έργω και λόγω. Ακούω ότι και οι εκ Λευκοπηγής θα κλείσουν την κεντρική οδό Κοζάνης –Αιανής στη θέση του μέγιστου Πλάτανου, ότι θέλουν κι αυτοί να ονομαστεί η Λευκοπηγή τους Πολιτιστική πρωτεύουσα Κοζάνης, οι εκ του Κρόκου (Γκοβλιτσιώτες δηλαδή) πρωτεύουσα Ευγενών Αρωματικών φυτών, οι δε Ανωκατωκωμίτες Ζαρζαβατική πρωτεύουσα Κοζάνης.
Το διασκεδαστικότερο του πράγματος είναι οι ταλαίπωροι κυβερνητικοί αλλά και μη βουλευτές, (δεν γνωρίζω αν ο κύριος Ρούλης πήρε θέση ως οιονεί βουλευτής), οι οποίοι δεν ξέρουν που την πολιτικήν τους κεφαλήν κλίναι, καθώς στριφογυρίζουν σαν δερβίσηδες από ακολουθία σ’ ανακολουθία, καταπίνοντες τις Ραγκούσιες παλινωδίες ωσάν να καταπίνουν ιδρώτα κροκοδείλου.
Κι ο χορός Καλλικρατεί.
Ομως η στροφή από τον «Υμνο της Ελευθερίας» του Διονυσίου Σολωμού που αναφέρεται στην άλωση της Τριπολιτσάς νομίζω «πως εκφράζει σήμερα επακριβώς» τα όσα έως και σπαρταριστά βιώνουμε και παρακολουθούμε στο Νομό μας.
«Ακούω κούφια τα ντουφέκια,
ακούω σμίξιμο σπαθιών,
ακούω ξύλα, ακούω πελέκια,
ακούω τρίξιμο δοντιών.»
Ωχ, ωχ, ωχ, δηλαδή.
Ερρωσο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου