Με το που κόψαμε το δέντρο - σύντροφο/
άδειασε το μπαλκόνι από την αγάπη/
Τώρα πρέπει κάτι άλλο να βρω/
να το ξαναγαπήσω/
Μια γωνία ήδη προσώρας με καθίζει/
Μπροστά στο θερισμένο οικόπεδο ταξιδεύω/
με το θεριό βρωμόδεντρο καραβοκύρη/
με κάθε αέρα πλέει/
Η πυξίδα δείχνει το δρόμο προς τα δικαστήρια/
της αγίας Αννας, της Μεταμόρφωσης τα στασίδια/
στα οποία έφευγα και κατέφευγα πλειστάκις/
Το σκηνικό μου ξαναστήνεται/
ψάχνοντας τις χαμένες επαφές μου/
κ.α. αγάπες που ούτε ξέρω που υπάρχουν/
Ανάμνησες ξεκοκαλισμένες/
Διαβάζω τα έξοχα απομνημονεύματα/
του Πάμπλο Νερούντα στη γωνιά αυτή/
και νέες ρίζες νιώθω να φυτρώνουν στο σώμα/
Μαζί με τις λίαν πρωινές καλημέρες/
που ανοιγοκλείνουν τη μοβ διάθεση της ψυχής/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου