Σταφύλια

Ήταν περίπου 20 ο Αύγουστος/ Όταν μπήκε στο αμπέλι της ζωής/ Να φωτογραφηθεί με σταφύλια στο χέρι/ Εφορει πανταλόνι εποχης ημικοντον με τιράντες / Υποδήματα λάστιχα με μάτια/ Καλτσες μάλλινες αν και θέρος/ Υποκαμισον εσκουμβωμενον στους αγκώνες/ μαλλιά αριστερά ριγμένα/ Ακόμα έτσι τα πλαγιάζει/ Όσα ελέγχει ακόμα/ Ένας γέρων τότε που το κεφάλι μέτρησε/ - Αυτός θα γίνει μεγάλος άνθρωπος / Είπε και ελαλησε/ Αλίμονο ήδη μεγάλωσε είναι πολλών δεκαετιών/ Θυμάται Εκείνη που τον εβαπτισεν χριστιανο/ Κυρία επι των εφήμερων τιμών και ηδονών/ Μεγάλη η χάρη της…/

Υπό τον νέο πλάτανο μου καθισμένος

Διόρθωνα της σκέψης αλλ όχι του βίου μου τα λάθη Κι έλαβα απ αυτόν παράσημο αφοσίωσης στη σκιά του Το Χρυσό φύλλο του Αυγούστου Που μερα τη μέρα μας λιγοστεύει - Κι ήταν αυτη η μόνη παρασιμοφορια της ζωής μου

Τα γίδια τ' αη Νικάνορα

Παράτηξε την τρυφηλή ζωή στη Θεσσσλονίκη/ Πήρε τα βουνά τα λαγκάδια ποτάμια και πεδιάδες/ κι έστησε ασκηταριό και μεγαλομονή στο Καλλιστράτον όρος/ Εξελέγη χωρίς εκλογές περιφερειάρχης προστάτης Άγιος Δ. Μακεδονίας/ αφού ξεσχίστηκε στο θαυματουργειν/ Σε σημείο να ζηλεύουν οι επιχώριοι Άγιος Νικόλαος και Παναγία Ζιδανίου/ Τώρα Συνοδεία από την Ορθοκωστα του Θ. Βαλτινού την κυβερνά/ Λεγεώνες οι προσκυνηται στον μέγα Κώδικα της/ Των Σερβίων ιατρός, Γρεβενών το κλέος ομού με τον άλτη Τεντόγλου/ και Κοζάνης ο βοηθός/ 500 τόσα ρόσια γίδια όλα τα χρόνια στο ίδιο χρώμα/ Θαύμα θαύμα φωνάζουμε οι περιεργόπιστοι/ από το ανθρώπινο κοπάδι το ποικιλόμορφον…/

Μεσούντος του Αυγούστου

Μεσούντος του μηνός που λεν «Καλή Παναγιά»/ μια αδόκιμη έως γελοία ευχή/ τη μεγάλη λογοτεχνία εγκαταλείπω υπέρ των:/ Αλεξ. ΜωραΪτίδη «Με του βορηά τα κύματα») / («Με το βορηά σ’ αναζητώ με το νοτιά σε χάνω»)/ Αλεξ. Ππδ «Ρεμβασμός του Δεκαπενταυγούστου/ Τ. Κ. Παπατσώνη «Ρεμβασμός Δεκαπενταυγούστου/ («Στη μνήμη Εκείνου που τον ρέμβασε»)/ «Εν τη κοιμήσει» και τα Μεγαλυνάρια των Παρακλήσεων/ εντός τους ή λίγο πιο κει ηδονοχάνομαι γιατί ρεμβάζω/ στα κύματα και τους κυματισμούς τους επιπλέων/ Περνώ τον Αύγουστο στο μπαλκόνι παρέα/ με ένα λιγούστρο λίγους φύκους βενιαμίν/ κι ένα ευλογημένο μικρό Χριστινο-όνομα/ τις θερισμένες καλαμιές συλλογιζόμενος/ που ήδη πρόβαλε το φύτρο...

Μεταμόρφωση

Παρέλαβε τους τρεις αγαπημένους Πέτρο Ιωάννη Ιάκωβο Και πήρε τα βουνά όρος υψηλον Θαβωρ τους περίμεναν Μωυσής και Ηλίας Απ την παλιαια διαθήκη ξεχασμένοι Εκεί το λοιπόν εν δοξει μεταμορφώθηκε Ούτως εχόντων των πραγμάτων Με μισό λίτρο νερού στο χέρι επηραμε τον ανηφορισμον Προς λόφο χαμηλού αη Λια άλλοτε Νυν ναού μεταμορφώσεως Και υπαίθριως εσπερινισθημεν Με κάποια δε λέω ρομαντική διάθεση Ότι σ αυτόν τον αύλειο χώρο τον σαιξπηρ διεξηλθαμεν κάποτε Σταφύλι κι αντίδωρου ελαβομεν Την σημερον στη Μάνα με τη Μανα Λευκοπηγη Και δόξα στον μεταμορφωθεντα…

Τ όνομα σου δέομαι...

Πάει και το λίγο φως, δετος, άνεργος, νύχτα, τρέμω, καίω/ Χέρι απλωμένο, λυτρωμος, η χέρι που θα με συντριψης/ Σαρκική γλυκα μυστική, μόνο μ εσε αναπνέω/ Δεν ξέρω ποιο σου τ όνομα,σου δέομαι μη μου λείψεις

Ξέναι δημοσιεύσεις

Αγιασμός

Ανεξήγητα εξυπνησα την σημερον λίαν ενωρίς/ Χωρίς αιτία προφανή η άλλον τινά ερεθισμόν/ Αλλά ως ήλθα κατα νουν του Αυγούστου η ξυνωρις/ με κέντησε κι έσπευσα στο ναό να λάβω αγιασμόν/