ΤΡΙΤΗ του Πάσχα

«...Ο Γώγος (Γεώργιος) χτίστης αυτός, νευρικός πολύ τιμωρούσε αμείλικτα τα οικόσιτα μεγάλα ζώα ως ακολούθως: δάγκωνε τ’ αυτιά του απείθαρχου μουλαριού και τις μούρες των προβάτων που ατακτιούσαν στο άρμεγμα κι έβαζαν τα ποδάρια τους στο καρδάρι· τον Μπέλο, το βόδι, που ανέβηκε τις εξωτερικές σκάλες του σπιτιού και στρώθηκε στο σαλόνι – εκείνης της εποχής να το πει σαλόνι (ζήλωσεν την δόξα του «Βόδι πάνω στη στέγη» του Νταριους Μιγιω) το βάρεσε τόσο πολύ που με τον καιρό πέθανε, ψόφησε θέλω να πω. Αλύπητα δε βάρεσε τον θρασύτατο γιγάντιο γαϊδαρό τους (σωστός γόμαρος κυπριακός) ακόρεστος στις ορμές κι απείθαρχος εντελώς στο φόρτωμα, ο οποίος μια Τρίτη του Πάσχα κατεχόμενος από οίστρον γομαροαφροδισιακόν (με όλες τα εξωτερικά στοιχεία προκλητικά αιωρούμενα) έκοψε το καπίστρι από το αχούρι κι όρμηξε στην πλατεία του χωριού και διέλυσε το χορό των γυναικών (ο αθεόφοβος λες κι ήθελε να επιτεθεί στα χωρικά πασχάλια γύναια) που ξεπροβοδούσαν τη μεγάλη γιορτή «Ωρα καλή σου Πασχαλιά και να ξαναγυρίσεις» (τραγούδι που με κάνει και κλαίω κάπως, ένδον, όταν το ακούω σ’ αυτές τις στάσεις...| (από το «Δοκίμιον συγγενογραφίας» στα «ΕΝΩΜΕΝΑ ΜΥΣΤΙΚΑ» εκδ. Γαβριηλίδης 2018 ΥΓ. Η φωτ ειναι του παλιού φωτογράφου της Λευκοπηγής Νικολάου Κερασιώτη. Ο παίζων με τη μπάλλα στο κέντρον του χορού η ημετέρα παιδικότης...