Πριν από 10 χρόνια ακριβώς/
εις το Α’ κατηγορίας κοιμητήριον ξενοδοχείον Αθηνών/
έλαβε θέση ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν /
(Λ. Κρκς θέλω να πω)/
κι έκτοτε αγνοείται η τύχη του παντελώς/
Οσοι μικροοργανισμοί υπό γης τον εχόρτασαν/
κι όσοι άνωθεν αυτής ακόμη τον πεινούνε/
Απαρηγόρητοι τον δοξολογοθρηνολογούν/
- Που να ήσουν στο τώρα/
που μας σαρώνουν της ευτέλειας άρματα δρεπανηφόρα /
- Που θες να είμαι στους ασφόδελους λειμώνες/
χωρίς καλοκαίρια, άνοιξες, φθινόπωρα, χειμώνες/
Βαρέθηκα να προσδοκώ ανάσταση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου