Ο μικρός ποιμήν

/

Οτε ήμην μικρός βοηθός ποιμήν στα όρη/ (Μπαράκος) σ' αυτή τη στρούγκα/ και στις πέτρες της καθήμενος εδιάβαζα / Παπαδιαμάντη, Σαίξπηρ Ντοστογιέφσκι/ στις εκδόσεις της ηλικίας μας (Μαρή) / ωθώντας τα πρόβατα και τα γίδια/ προς την απουριά (πόρος) να αρμεχτούν / από τον λογιότερο των ποιμένων Μηνά/ που πρώτος διατύπωσε «το ζήτημα της σημασίας»/ Αλλ’ αφαιρούμην συνεχώς / κι άκουγα τη φωνή που με έσφαζε: «βάρειιι»/ μεθερμηνευόμενη ως «Που βοσκάς ανόητε»/ Από τότε έβοσκα στα ξένα κείμενα και λόγια... (φωτ. Γρ. Δουγαλή)