Τω καιρώ εκείνω της βιβλιοδόξας και διευθυντολόξας μου (Κοζάνη Πόλη του
Βιβλίου δηλ. ΙΝΒΑ + Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης) συναντηθήκαμε στη
έδρα του αλήστου μνήμης ΕΚΕΒΙ (Αθανασίου Διάκου 4) η συμ-μωρία των
τεσσάρων ίνα προτείνουμε τρόπους δια την διάδοσιν του βιβλίου ως καθ΄
ύλην θεσμικά αρμόδιοι παράγοντες του πολιτισμού των γραμμάτων: Δ.
Μαρωνίτης (+) Κέντρον Ελληνικής Γλώσσας, Μάνος Χαριτάτος (+) του Εθνικού
Λογοτεχνικού και ιστορικού αρχείου, Χρήστος Λάζος δντης του ΕΚΕΒΙ και
ημείς αυτοί ως διευθυντής του Ινστιτούτου Βιβλίου και Ανάγνωσης Κοζάνης.
Δε θυμάμαι τι είπαμε και τι αποφασίσαμε· ο Μαρωνίτης έλεγε κάτι για
μετάφραση των Πυθιόνικων του Πινδάρου. Προτάσεις κινούμενες επί το
πλείστον στο επίπεδο του ατελέσφορου. Με τη λήξη της συνεδρίας και αφού
κηρύξαμε την βιβλιοεπανάσταση ο καθένας αποσύρθηκε στα ιδιαίτερα της
ύπαρξής του ή της μοναξιάς του. Μέχρι να έρθει η ώρα που έφευγε το
λεωφορείο των 4 για Κοζάνη, φέρων την διευθυντικήν καπαρδίναν, σήμα
πολυφορεθέν του ρόλου μου, αποσυρόμουν στο καφενεδάκι του Εθνικού Κήπου –
δεν ξέρω αν υπάρχει ακόμα) ότι μ’ εσυγκινούσε το ταπεινό φτιαχτό ρυάκι
που ήρεμα κυλούσε δίπλα στα τραπέζια. Και ζούσανε αυτοί καλά στο τότε
και εμείς καλύτερα στο τώρα δηλαδή:
«...αυτοί που αποδεκατισμένοι λαμποκοπούν
ανάμεσα στα βότσαλα, στα ρυάκια των λιωμένων πάγων...» Σέιμους Χήνυ(+), μτφρ. Κ. Αγ. Ρουκ (+)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου