Εικόνες της πόλεως
Τη μέρα στην πλατεία
Σήμερα και ημέρα της δασοπονίας βρήκαν οι δασοκτόνοι του Δήμου να κατακρεουργήσουν τα δέντρα μπροστά από ένα αρχοντικό που θέλει γίνει στο μέλλον Πινακοθήκη μιας πόλεως που μέχρι στιγμής δεν έχει ούτε ένα πίνακα. Τα δασικά δέντρα δεν τα κουρεύουν εν χρω αλλά τ’ αφήνουν στην κλαδική τους ελευθερία μόνον τα οπωροφόρα κλαδεύονται. Γι αυτό κι εγώ την αυτή ημέρα όλως τυχαία πριόνισα μερικά άτακτα κλαδιά της κυδωνιάς στην αυλή χωρίς να γνωρίζω ότι πράττω και σωστά.
Το απόγευμα στην πλατεία ετέρα δραξ, κάτι σαν εκπαιδευτικοί , ο μόνος γνωστός μου ήταν ένας ιδιόρρυθμος, δημοτικός οδοκαθαριστής που συχνάζει τα πρωινά στο βιβλιοπωλείο για να ξεκουραστεί και να βρίζει την κατάσταση, άκουγαν το τραγούδι «Πάλης ξεκίνημα νέοι αγώνες κ.λπ. κ.λπ».
Τη νύχτα στο Λαογραφικό Μουσείο
1. Σήμερα είναι των αγίων Ιακώβου επισκόπου και Ομολογητού, Θωμά πατριάρχου Κων/πόλεως, των αγίων Μαρτύρων Φιλήμων και Δομνίνου, (αυτούς οι ειδωλολάτρες επειδή ούτε με κολακείες εμαλακώσθησαν ούτε με υποσχέσεις δωρεών επείσθησαν, τους ετέντωσαν κατά γης γυμνούς και τους έδειραν ανελεήμονα κι έπειτα έρριψαν στην φυλακήν δια τα περαιτέρω ). Οσίου Βήρυλλου επισκόπου Κατάνης, (Μια βρύση ήταν στον τόπο του που ανέβλυζε νερόν πικρότατον κι αυτού την πικρίαν μετέβαλεν ο άγιος εις γλυκύτηταν δια της προσευχής του). Γι αυτό αύριο που είναι η ημέρα του γλυκού νερού η ΔΕΥΑΚ θα αναγγείλει την κατάργηση του τυραννικού 80% επί των λογαριασμών του νερού, το οποίο και κόβει (το νερό δεν το έκοβαν ούτε οι πολιορκητές στους πολιορκούμενους κατά την αρχαιότητα αλλ’ ημείς διανύουμε εποχές του πρωτόγονου δημοτικοαρχοντοχωριατισμού ) όταν δεν πληρώσεις την τηλεθέρμανση. Αγίου Σεραπίωνος , του από Σιδώνος γνωστός από τα Καβαφικά «Νέοι της Σιδώνος» και «Ιερεύς του Σεραπίου».
2. Ο Κούντερα γράφει για το αγώνα της μνήμης κατά της λήθης. Εμείς προς το παρόν βρισκόμαστε σε αγώνα κατά των μεσαζόντων της πατάτας. Την Κυριακή δε που μας πέρασε διεξήχθη νικηφόρος αγώνας υπέρ της φθηνής πατάτας στο προαύλιον του ανενεργού Σιδηροδρομικού Σταθμού όπου κι έγινε το πατείς με πατατώσε. Του αγώνος δεν μετείχε η πατάτα (κι ο πατατόσπορος φυσικά) Χαντόβου που φύεται στα Παρχάρια Πολυμύλου πάνω ακριβώς από τα διόδια των 2 ευρώ. Γιατί άραγε;
3. Ακουγα χτες σε μια τοπική τηλεόραση πως ένας σοβαρός ποιητής και καθηγητής του ΤΕΙ (μαζί του ήταν καμία δεκαριά σπουδαστές ομοίως ποιητές) έγραψε εντός 3,5 ωρών, πάσχων από ποιητική ακράτεια, 105 στροφές ποιητικές, απνευστί, ήγουν 420 στίχους, μια ολόκληρη ομηρική ραψωδία περίπου. Μια ομηρική ραψωδία περίπου. Μάλιστα χωρίς να έχει φοιτήσει (ή έχει;) στις σχολές δημιουργικής ποιητικής γραφής. Του Δ. Σολωμού ο «Υμνος στην Ελευθερία» έχει 158 στροφές. Με την αναγωγή που κάνουν οι δημοσκόποι το ποιητικόν ισοδύναμο του ΤΕΙ ανέρχεται σε 10000 στροφές ίσως το μεγαλύτερο ποιητικόν έπος της λευκής φυλής, ακόμα και από την Οδύσσεια του Καζαντζάκη εξέχει. Να καθιερωθούν οι πρώτες 33 στροφές ως ο εθνικός ύμνος του ΤΕΙ. (Υμνος είπα όχι ύπνος που εορτάζει κι αυτός σήμερα).
4. Στους δρόμους δεν κατεβαίνει μόνον το «ΠΑΜΕ να φύγουμε από την πολιτική πραγματικότητα» αλλά και οι ποιητές, όπως έγινε σήμερα στην Αθήνα ως μιας άλλης μορφής διαμαρτυρία. Οι ποιητές αντί για αντιμνημονιακά συνθήματα έλεγαν εν χορώ στίχους όπως: “Mε τo ζερβί το δάχτυλο ρίξε στο βόδια άχυρο». Κι εννοούσαν προφανώς τον προεκλογικό σανό. Βέβαια στις εκλογές που έρχονται δεν θα κατεβεί ποιητικός συνδυασμός
κι έτσι ο τόπος μας δεν θα χάσει την παγκόσμια μοναδικότητα που είχε να μετέχει δηλαδή η ποίηση σε εκλογές όπως έγινε εδώ κάποτε με αρχηγό της τον επιχώριο ποιητή λαού με ελευθερία λόγου.
5. Πριν χρόνια λειτουργούσε στη Φλώρινα το Βαλκανικό άσυλο των ποιητών τώρα ακούγεται το άσυλο των λαθρομεταναστών από τα Βαλκάνια κι άλλα μέρη. Κι αυτά ακούγεται για την Νεάπολη, δίπλα στο Τσοτύλι όπου κάποτε υπήρχε το αναμορφωτήριον ατάκτων μαθητών. Τον αγώνα εναντίον του στρατοπέδου από αύριο τον... αρχίζουμε
Αλλ’ εμείς επιτέλους αρχίζουμε από τώρα ότι:
Από μια αντίστοιχη βραδιά ποίησης φύτεψα μια αριζόνα
και σήμερα τη βρήκα πεσμένη από το βάρος του χειμώνα
Ομως τη μέρα που γεννήθηκε ο Σεφέρης άνθισε μια αμυγδαλιά
Και μaς γέμισε με άνθη πλάτες, χέρια, πρόσωπο αγκαλιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου