«Α, πε ένα ποίμα...»

Αλλοτινές μου εποχές /αλλοτινοί μου χρόνοι/ ερωτικές μου συντροφιές/ερωτικοί μου πόνοι Αχ, και να ΄ρχόσασταν ξανά κ.λπ. κ.α. Στέλιος Καζαντζίδης Τω καιρώ εκείνω δηλαδής στις 24 Μαρτίου 2001 εορτάζαμε την παγκόσμια ημέρα ποίησης και ως επώνυμος άρχων βιβλίων και γραμμάτων της πόλης εκαλέσαμε με ατομική πρόκληση όπως γίνεται στο στρατό (καλή ώρα όπως εκλήθη ο αρχηγός της κυρίας αξιωματικής αντιπολιτεύσεως) όλο το πρωτόκολλο της τοπικής εξουσίας ( Νομάρχης Υπουργός Μητροπολίτης, Δήμαρχοι πρόεδροι αντιδήμαρχοι κ.α.) να μας πουν ενα ποίημα που αγαπούν. Ηρθαν όλοι. «Α, πε ένα ποίμα» που είπε εκείνος ο αγαθός πολίτης από χωριό του Βόλου στο Γιάννη Ρίτσο όταν ρώτηξε τον ποιητή: «Εσύ τη δλιά κάνεις κύριε» και αυτός απάντηξε : «Είμαι ποιητής!» Πεδίον ασκήσεως της απαγγελίας το καφέ ΑΛΛΟΤΙΝΟΝ στον κέντρο της πόλεως, στην πλατέα, τώρα άλλαξε ονομασία αλλά όχι και χάρη. Η εκδήλωση έφερε τον τίτλο «Λόγος άρχων» Ακούστηκαν ποιήματα όλων των μεγάλων ελλήνων ποιητών από Κ.Π. Καβάφη μέχρι και Γ. Κρόκου(!) Εκείνο το βράδυ «επεράσαμε όμορφα όμορφα» βγήκαμε και φωτογραφία, όπως θα περάσουμε κι απόψε στο Λαογραφικό μουσείο μετά τις 6. 30 που η Παρέμβαση, το ΣΥΝ Βιβλιοπωλείο και ο Σύνδεσμος Γραμμάτων και τεχνών εορτάζουν αυτήν την ποιητική ημερολογιακή φενάκη αλλά τόσον ζωτικής σημασίας έστω και για λίγο...