Επί τη ενάρξει της Αποκριάς που είναι τα ήθη κάπως χαλαρά οι δε νύχτες λυτές, άλλ’ όχι και λιτές, ένα απόσπασμα από ποίημα του Χάρη Βλαβιανού από τη συλλογή του «Αναγέννηση» εκδ. Πατάκη, με τον τίτλο «FILIPPO LIPPI (1406-1469”) μέγα ζωγράφου της εποχής του.
Ο πίναξ είναι εκδοχή από την ενότητα έργων του λίαν ζωγράφου Κώστα Ντιό με αναφορά τη σχέση του FILIPPO LIPPI με την μοναχή Λουκριτία Μπούτη
Σωστά ο Μπράουνιγκ/
του αφιέρωσε έναν από τους ωραιότερους/
δραματικούς μονολόγους του./
Η εκκλησία θορυβημένη από τον τρόπο/
που ο ο Λίππι ζωγράφιζε/
“πρόσωπα, χέρια, πόδια/
και σώματα σα να ‘ναι αληθινά”,/
και ζητούσε επίμονα /
να αγνοήσει τον ”φθαρτό πηλό” των ανθρώπων/
και να προσπαθεί να αποδώσει μόνον την "ψυχή"/
Paint the soul, mind the legs and arms!/
Rub it all out. /
Αλλά εκείνος ήταν ανυποχώρητος:/
«είχε μάθει το μάθημά του,/
την αξία και την σημασία της σάρκας"/
…………….
κ.λπ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου