Εφημερεύουσες φαρμακείες
Μηδείς ανώνυμος υβριστής
εισίτω (επώνυμοι όμως γίνονται δεκτοί)


Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2022

Βακτηρίες

Ήτανε η μερα κρυοηλιόλουστη/ Το χιόνι το πήραν οι νότιοι/ Είπα ας συγκινηθώ ορισμένως/ Πήρα το δρόμο για την εγχώματη μικρή αιωνιότητα / Μόνος με τη βακτηρία Της/ οτι η ράβδος Του εξέλειπε .../ Αυτές που με συνεκίνησαν/ Κι «Εδώ ας σταθώ»...

Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2022

Φλώρινας γλυκά κ. λπ.

Εξεφύλλιζα επισταμένως Κυριακή του Τυφλού/ γυαλιστερό περιοδικό «Ταξιδιών»/ με τραίνο στην νεοελληνική «επικράτεια / των σημείων» και τεράτων./ Και φυσικά και με το τραίνο για τη Φλώρινα/ Απ’ του Γ. Σεφέρη το λίγο πέρασμα για Κορυτσά (1936) / στου Κούλη Στερίκα του Κωστάκη Λούστα ζωγράφων / του Θ. Αγγελοπούλου μούσα της ομίχλης, / του Σακουλέβα ποταμού μελαγχολική νεράιδα/ Αλλά κυρίες κοπέλες του ρεπορτάζ δεν βρήκατε/ λέξη για το Μίμη Σουλιώτη τον μέγα ποιητή.../ Ασχετοσύνη (πιθανόν) επιπολαιότης (μάλλον)/ Ή μήπως όπως το είπε κι Αυτός:/ « Ο έρωτας είναι χάρη και αναστολή/ κι όποιος αγαπάει δεν το ξέρει/ και μη φοβάσαι τους συμπολίτες:/ μισούν μ’ ένα πάθος που μπορεί/ να τους καταστήσει αθάνατους...»/ - Λες;/ (Σημ. Η φωτ. είναι της Ολγας Δέικου)

Μέρες...

Μέρες του 2022 "Το νερό γλιστρά στον ίσκιο, λάμπει στον ήλιο, τρέχει ψιθυρίζει το νερο, η αγάπη ξαναγυρίζει" Γ Σεφέρης "Μέρες Ε" 1949

Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2022

Η πινακίδα

/
Η αυτοκρατορική οδός Παλαιολόγων,/ χωρίς πινακίδα στον τοίχο,/ ακουμβά επί της ασημάντου οδού Γ. Σεφέρη/ Μια και μισή οικοδομή κι εν υπόγειον τον τιμά/ μια σκουριασμένη δε πινακίδα τον ορίζει/ στο άλλοτε «Τετρακτύν» του Αριστείδου Γκ./ Οποία θλίψης κάθε μέρα ως τη προσπερνώ... Η πόλη δεν έχει (πλοίον) δεν έχει οδό Κ. Π. Καβάφη/ αλλά οδό Ν. Καρβούνη που έγραψε τον παιάνα/ «Βροντάει ο Ολυμπος κ.λπ.»/ Λέγω ιδίοις αναλώμασιν να την επισκευάσω/ έστω μόνον για ένα πουκάμισο αδειανό/ μιαν που απουσιάζει η Ελένη...

Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2022

Περνούν φυσικά...

Περνούν οι άγιοι κι οι γιορτές τους μια από τα άδεια ιδια/ - Θεέ μου ποτε θα ξαναβρούμε της ψυχής μας τα στασίδια

Περι της νικηθείσας Νίκης (Κουζού)

Ήταν ωραια «Μες στα ψηλά τακούνια» της/ (εκδ. Παρεμβαση) που διαβάζαμε/ Παθιασμένη με την εαυτης ομορφιά / Που αμάσητη καταπίναμε/ - Δεν μπορώ να μη νιώθω ωραια / Έλεγε στο τηλεφωνο πρωί πρωί / Και πως θα γινόταν άλλωστε/ Όταν καθημερινά/ Στα μονοπάτια της Απτερου/ Περπατούσες.../

Παρασκευή 14 Ιανουαρίου 2022

Απορία νεοέλληνος

Απορία αφελούς νεοέλληνος. Γιατί η πολιτεία κι η κοινωνία ν ασχοληθεί με το νυν και το μέλλον της εφημερίδος Αυγής (προσοχή η Αυγή των τελευταίων δεκα χρόνων) που ενδιαφέρει 800 περίπου αναγνώστες. Η Παρεμβαση με 1500 παραληπτες αναγνωστες γιατί δεν ενδιαφέρει γενικώς με τους πόθους και τα πάθη της εδω και 40 χρονια παρακαλώ ..

Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2022

«Σε συλλογίζομαι σε γαλλικές εξοχές»

Δε γνωρίζω γαλλικά, όταν όμως έγινε η παρουσίαση του βιβλίου «GEORGES SEFERIS JOURNEES 1925-1944» δηλ. οι «Μέρες» του Γ. Σεφέρη οι πρώτοι 4 τόμοι σε έναν σε γαλλική μτφρ του GILLES ORTLIEB σελ. 827 των εκδόσεων LE BRUIT DU TEMBS («ο θόρυβος του χρόνου») έπαθα τη γνωστή εδώ και τώρα αγοραστική αδημονία. Παρίσι κατευθείαν και στον εκδοτικό «παραγγελιά». Σε 5 ημέρες ήρθε, 35 ευρώ με τα έξοδα αποστολής στην τιμή. Το ξεφυλλίζω με ελεγχόμενη ηδονή μαζί με την ελληνική έκδοση το Ικαρου. - Προς τι; Μα έστω για την οπτική αίσθηση, την αφή, τη μυρωδιά, τη γεύση (σάλιο στις σελίδες;). Αρρωστες καταστάσεις πάθους; Μπορεί, αλλά γλυκές. «Je pence toi dans des paysages francais; Ηγουν: «Σε συλλογίζομαι σε γαλλικές εξοχές» ( 15-16 Νοέμβρη 1936 Ταξιδεύοντας Αθήνα –Κορυτσά)

Σάββατο 8 Ιανουαρίου 2022

Τρίτη 4 Ιανουαρίου 2022

Από τα malt στα σκληρά...

Από τα μαλακά (malt) και χαλαρά των εορτών περνάμε στα καθημερινά σκληρά κατευθείαν. ΕΖΡΑ ΠΑΟΥΝΤ «Σπουδή των Κάντο Ι-ΧΧΧ» μτφρ Γ. Βαρσός, εκδ. Πατάκη 1995. Κι ενώ ήσουν σε περιδίνηση στους θολούς ωκεανούς του γεμάτους δυσκολίες και βάσανα (αναγνωστικά) σε σταμάτα η έναρξη του Καντο ΙΙΙ. «Κάθισα στης Ντογκάνας τα σκαλοπάτια καθότι κόστιζαν πανάκριβα οι γονδόλες εκείνη τη χρονιά και πουθενά «εκείνες οι κοπέλες» ένα πρόσωπο μόνο..» Ντογκάνα = Τελωνείο. Κάτι μου λέει μου είπε, μα ναι είναι ο τίτλος του κειμένου (Παρέμβαση τχ. 205-206 σελ. 88) του Αντωνίου του μεγάλου παρά τον Γρεβενίτη ποταμό και την οδόν Φιλελλήνων, Παπαβασιλείου, έκδοτου στις ηδονές της αισθητικής τυπογραφίας και γραφής κι εκδότου των εβδομαδιαίων «Χρονικών Δυτικής Μακεδονίας» και της δισελίδου ΤΥΡΒΗΣ (γεν. Τύρβεως), τχ. 18 με αφιέρωμα στο 1821 παρακαλώ, το οποίον εξεκοκαλίσαμε, δεν χρειάζεται πολλή ώρα, τες ημέρες των Χριστουγέννων κι ευφράνθημεν ποσώς, τι λέω απείρως... Στην Κοζάνη η «Τ» διανέμεται δωρεάν στο ΣΥΝ-Βιβλιοπωλείο και τα γραφεία της Παρέμβασης (Χ. Μούκα 1) - Ερρωσθε...

Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2022

Μεθεόρτιος αφήγηση

(Στη μνήμη του ωραίου ανθρώπου λαμπρού καθηγητού πανεπιστημίου Βασίλη Αχ. Δουγαλή που καταγόταν -ο πατέρας του- από Λευκοπηγή ο οποίος εχτές πέρασε στο επέκεινα...) Ξεφύλλιζα το νέο ποιητικό βιβλίο του Π. Β. Πάσχου ομοτίμου καθηγητού στο Αθήνησι συγγραφέως και ποιητού πολύτροπου, αθεράπευτα νοσταλγού της μικρής πατρίδος Λευκοπηγής «Γλυκείες Αλγηδόνες Α’-Δ΄» ποιήματα εκδ. Αρμος και στάθηκα στο υπ αριθ. 9 της Α’ Αλγηδόνος «Το Καβάκι». Πρόκειται για το ιστορικό καβάκι στην περιοχή Μπαράκος όπου τα μεσημέρια ο «λογιότερος» των ποιμένων Μηνάς θείος μου Κργννς. τον έπαιρνε δίπλα, κοιμόταν ηγουν» περιμένοντας το απογευματινό άρμεγμα, κι εγώ κυνηγούσα εκεί μύγες. «Ασπαρτα, χέρσα και ανόργωτα έχουνε μείνει τα ψηλώματα στο καταπράσνο άλλοτε Μπαράκο. Οι αχυρώνες του Παρτώνα χρόνια τώρα άδεις κι αφημένες δίχως έλεος, κατάντησαν σωροί από πλιθιά και πέτρες...» Οι αχυρώνες του Παρτώνα λοιπόν! Ξεφυλλίζω εαυτόν. Από το διήγημα “Μιναδόροι, μπαζαδόροι, επιστάτες, μαγείροι / κι η ιστορία όπως γύρει…” στη συλλογή “Ηδονο(α)βλεψίες” εκδόσεις Γαβριηλίδης, αντιγράφω ένα μέρος του. ................ Λίγο παρακάτω στο Μπαράκο ο μπαζαδόρος Χαρίσης Παρτώνας είχε αλώνι. Κάτι κολυβοχώραφα θέριζε για βρίζα κυρίως. Η καλύβα για το χειμώνα και τη βροχή. Τώρα γέμισε γύρω πουρνάρια. Ομως οι πλάκες φαίνονται καθαρά όπως και τα ερείπια της καλύβας. Ηταν κοντά στο μονοπάτι που έφερνε από το χωριό στο βουνό. Πέρασμα για τους αντάρτες και τη ομάδα τους την εποχή του εμφύλιου. Ενα βράδυ την κοιμήθηκαν δύο. Γύριζαν από τα χωριά του κάμπου γεμάτοι τρόφιμα χλωρά και ξηρές θροφές για τους συντρόφους αλλά και με την αναγκαστική φορολογία που έβαζαν στους χωρικούς. Μια λίρα 2, 3 όσες. Τι να κάμει ο φτωχός Έλληνας τότε; Επρεπε να ενισχύσει τον αγώνα είτε με το κορμί του, όταν η γραμμή προέβλεπε έκτακτη στρατολογία ζωντανών είτε με το όποιο ...φλουρί του. Χωρίς δεύτερη σκέψη φυσικά. Οι σπιγούνοι στο χωριό ειδοποιούσαν τους αγωνιστές πως ο ή οι τάδε πούλησαν από το βιός τους κάτι να κάμουν γάμο ας πούμε ή για μια αρρώστια άρα είχαν στο σεντούκι και η επιτροπή τους επισκεπτόταν και τους “έπειθε”. Αν δεν είχαν τους υποχρέωναν σε πράξη στο άμεσο μέλλον. Πωλούσαν το έχειν το είναι τους. Χωράφι, βόδι, κοπάδι. Για τον αγώνα, το είπαμε αυτό. Ηταν οι λεγόμενες “κλαμμένες” των χωρικών που τις θρηνούσαν κι αναθεμάτιζαν μέσα τους τους αρπάχτες. Τις λίρες τις μοιράζονταν σπιγούνοι κι εισπράκτορες κι η μικρή ιστορία γράφει πως όσοι επωφελήθηκαν “κλαμένες”, έκλαψαν γοερά οι ίδιοι ή οι απόγονοί τους, που δεν έφταιγαν και σε τίποτα, αλλά αμαρτίαι γονέων δεν χαρίζεται σε κανέναν. Οι πλάκες χορταριασμένες από το αγώνα που έκαναν πάνω τους τα ζωντανά να αλωνίσουν το γέννημα. Κοιμήθηκαν. Σηκώθηκαν. Εφυγαν νωρίς το πρωί, νύχτα σχεδόν για τα λημέρια. Ο Χαρίσης πήγε στ' αλώνι. Βρήκε πεσμένες, χυμένες στ' άχυρα λίρες. Τρύπιες τσέπες; Μπορεί. Πόσες; Χμ. Δεν φάνηκαν στον μετέπειτα αγροτικό βίο και χωρική πολιτεία του. Τις έκρυψε λίγο παραπάνω όχι κάτω από ένα πουρνάρι όχι κάτω από μια πέτρα αθώα. Απόγευμα γύρισαν οι αντάρτες αλαφιασμένοι. Αποφασισμένοι. - Πού έκρυψες τις λίρες; - Ποιές λίρες... Κι άρχισε αγώνας του ψεύδους εναντίον του ψέματος. Που σε πονάει και σε σφάζει. Ο Χαρίσης έπιασε το “δεν” και το κράτησε μέχρι τέλους. Δεν βρήκα, δεν έκρυψα, δεν έχω, συναγωνιστές, Εφαγε αμέτρητες. Οι λίρες όμως του έμειναν. Τις κρατούσε χρόνια πολλά μετά και με το σταγονόμετρο τις μοίραζε. Εδωσε και μια στη μάννα. Ηταν συγγενείς από τους πιο ζεστούς. Αυτή τη χάρισε στην ομώνυμη εγγονή της η οποία έπαιζε μ' αυτήν στα μικρά της χρόνια ως μη έχουσα καμιά αξία. Ομως ξεχώριζε από τις άλλες που είχε για παιχνίδι δώρα γάμων, γεννήσεων, βαπτίσεων· δεν ήταν κάλπικη. Κλέφτικη, ανταρτική. Κλαμένη σίγουρα αλλά περιελθούσα εθιμικώ δικαίω εις καλόπιστον τρίτον, άρα οι αρές κι οι οιμωγές των κυρίων δεν τους αφορούσαν. Καλή η ψυχή του όσο σκληρό ήταν σαν σόι αυτός και τ' αδέλφια του. Σε σημείο να φτάσει ο μπαρμπα Βασίλης Π. σε χωρική παρέα να πει χάριν παιδειάς: “Αν χρειαζόταν να τους θάψω τους τρεις μαζί πρώτον βαθιά στη γούρνα θα έβαζα το Γκουντή, μετά τον Αλέκο και πάνω πάνω τον Χαρίση σαν τον πιο καλό. Το έμαθε φυσικά ο λιρολόγος. - Α, σ' ευχαριστώ πολύ κύρ’ Βασίλη που μ' έβαλες πάνω πάνω... Παρακαλώ, κι εγώ για ό,τι άκουσα κι έγραφον εις μνήμην δικαίων εντελώς τετελειωμένων εις την γη και λιωμένων υπό αυτής.

Κυριακή 2 Ιανουαρίου 2022

«Καλήτερα Καλήτερα...»

Αν οι ευχες με αφορμη τον Μεγα εορτάζοντα αγιο Βασίλειο κατα συνέπεια και στους φέροντες αξιως η αναξιως τ ονομα του, - ήταν οι μεγάλες πέτρες του Γ Σφρ θα βούλιαζα από το βάρος τους... Αλλά τι γλυκό που ‘ναι το βούλιαγμα στη σκέψη των αγαπημένων ... .......... «Καλητερα Καλητερα» από του Καλβου ευχαι