Μασκαράδες...

Στα μέσα του 19ου αι. στην Κοζάνη και κατά τη διάρκεια των εορτών του 12ημερου συνέβη ένα τραγικό περιστατικό. Δύο αδέλφια σκοτώθηκαν σε «μονομαχία» μεταξύ δυο ομάδων προσωπιδοφόρων και κωδωνοφόρων σ’ ένα στενό της πόλης. Η πασάς απαγόρευσε τις γιορτές. Αργοτερότερον με αφορμή αυτό ο έξοχος λογοτέχνης Κ. Τσιτσελίκης έγραψε ένα λογοτεχνικό διαμάντι «Στης Μπήλιως τα νημόρια». Με τον καιρό οι κοζανίτες μη αντέχοντας τη στέρηση των γιορτών παρεκάλεσαν φορτικά και με όλους τους «τρόπους» τον πασά του Μοναστηρίου να τους επιτρέψει τις γιορτές . Στις αρχές του 20ου αι. ξανάρχισαν αλλά μεταφέρθηκαν στις Αποκριές. Ο πασάς θυμόσοφος έβγαλε μια αμφίσημη διαταγή: «Μουσατέν μπιτιούν Κοζαναλάρ μασκαρασί ολσουνλάρ.» ήγουν: «Επιτρέπουμε σ’ ολους τους Κοζανίτες να γίνουν μασκαράδες αφού έτσι θέλουν» Εκτοτε τηρούν τη διαταγή που έλαβε ισχύν εθίμου....