Ενωρίς μεν αλλά ως αργά στης Ζώγιας τη φωλιά/
Τσάι και συμπάθεια, αλλ’ ημείς σαλέπι της θύρας 4/
(ξέχασα να το πιω και να το πληρώσω)
Ο Γ. Καλιεντζίδης κι η φιλόστοργη Λέσχη Ανάγνωσης/
είπαν λόγια αγάπης κι εσυγκινήθην ένδον/
«Επισκέπτης από τα δυτικά» ανίατα νοσταλγός/
της Θεσσαλονίκης στην οποία από τη δύση έρχομαι/
να βρω σ’ αυτή εκείνες τις λέξεις με τις οποίες/
προσπαθώ να αντέξω την “ελαφροτητα” /
ή τη βαρύτητα του “είναι” μου ορισμένως./
Ειπώθηκαν κουβέντες, εικόνες, ευχές, μνήμες/
- Ναι,/
“Με τα συντρίμια αυτά στύλωσα τα ερείπια μου” (Ελιοτ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου