«...Αν τοποθετήσουμε την αφήγηση στην προπαραμονή των Χριστουγέννων, τότε οι δυο πλανόδιοι μουζικάντες που μόλις μπήκαν στο καφενείο του χωριού μελαμψοί στην όψη με τα επίχρυσα δακτυλίδια, καδένες, αλυσίδες και δόντια (πίπιζα ο ένας τρομπέτα ο άλλος βαστούσαν) μάλλον μόλις θα είχαν τελειώσει την ανά τας οδούς και ρύμας διακοίνωση των επιούσιων καλάντων.
Ο κ. Γιακουμής, καπετάνιος θεριζαλωνιστικής μηχανής, υπομειδιών ως απόπληκτη Τζοκόντα τους σέρβιρε τα σκληρά. Ούτε τίλιον ούτε ρούμι που ερροφούσαν οι ξέμπαρκοι στον Παπαδιαμάντη.
Ο νύχτα προχωρούσε ήδη είχε αρχίσει να γέρνει προς την άλλη μέρα κι η τηλεόραση λαγνοργούσε όταν από το ευγενές κοινό των θαμώνων ακούστηκε το ξερό σαν βόλι αυτομάτου, ερώτημα στον εκφωνητή:
- Που σταμάτησε ο Μέγας Αλέξανδρος ρα γαύρε;
Ηταν ο Π. Αίσσος μόνιμα κουρνιασμένος δίπλα από τη θερμάστρα πετρελαίου που έριξε το γάντι στον τηλεπαρουσιαστή δοκιμάζοντας τις γνώσεις του έστω και νοητά.
- Στ’ Βενιώτ’ τ’ γωνιά απάντησε ετοιμόλογος αν και ετοιμόρροπος ο επιχώριος Αλέξανδρος.
Οι θαμώνες ξέσπασαν σε γέλια γαργαλιστά και άτακτα οι δε γλώσσες τους σε αοριστίες σχελτιαστικές.
Εστιν δε γωνιά τ’ Βενιώτ’ οικίσκος στην πλατεία του πολιχνίου επί της δυτικής πλευράς του οποίου στη γωνία υπήρχε εντοιχισμένη ανάγλυφη κεφαλή του Στρατηλάτη με τη συνοδεία σταυρού έργο Γ. Κουντούρη μέγα καλλιτέχνης των αποκριάτικων αρμάτων της πόλεως ου μη αλλά και άλλων καλλιτεχνημάτων, παραγγελία του ιδιοκτήτου της οικίας Ζήνωνος, αυτοσχέδιου ιεραποστόλου των γύρωθεν χωριών.
Ομως την απάντηση αυτή έδωσε πριν χρόνια πολλά ο μαθητής Γ. Πλλς (και πέρασε στον τοπικό θρύλο) στο δάσκαλο όταν αυτός τον ρώτηξε για την πορεία του Μ. Αλέξανδρου και πού αυτός σταμάτησε.
- Στ’ Βενιώτ’ τ’ γωνιά κύριε...
Το ερώτημα είχε αξία για την κοινότητα ισοδύναμη με την ερώτηση της κυρίας Γοργόνας που ο μύθος διασώζει: «Ζει ο Βασιλιάς Αλέξανδρος;»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου