Οι «Κεκαρμένοι» των στρατοπέδων του Ν. Κάσδαγλη/
κι η κεκαρμένη αριζόνα της Μ. Περδικάρη/
αυτοί κι αυτή με συνεκίνησαν.../
Την έχω δεμένη στα κάγκελα του μπαλκονιού/
χρόνια τώρα μη την πάρει ο αέρας. /
Χτες την κλαδεψοκουρέψαμε /
την ξαλαφρώσαμε ήγουν, καθοριστικά. /
Εμεινε μόνον η περιφέρεια της κορυφής της /
Για να συνομιλούμε στο μπαλκόνι /
κι από το δυτικό παράθυρο όποτε./
Την κοιτώ και δεν ανασαίνω /
ή μάλλον συνανασαίνω/
την αγωνία της καθώς προσπαθεί /
να μη γίνει του βοριά βορά.../
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου