με αφορμή την 108η Κοίμησίν Του
- κάθε χρόνο και περισσότερο πεθαίνει -
ας αφεθούμε στην συγκατοίκησίν του
με τον Σολωμό στα οικόπεδα του Ελύτη
δοξολογούντες ακράτως και τους δύο.
Ενας από τους «βαρεμένους» του κι εγώ
με της Κ. Δημουλά την αυτοέκδοση
«Το λίγο του κόσμου» 1971 (έτσι αρχινούνε όλοι)
και τα «Πάνω νερά» 1973 του Γ. Π. Σαββίδη
τη «Φόνισσα» του συνορεύω.
Δεμένη με σπάγγο μη μου φύγει
(και που να πάει η τάλαινα;)
σιγοψέλνω, τα λέω χύμα δηλαδή
«Την χείρα σου την αψαμένην»
από το Δοξαστικό της ενάτης ώρας των Φώτων
Μνήμη ευλαβική των ανεπλήρωτών του ερώτων
«Ερως νάρκισσος, έρως θείος» ο έρως στο σοκάκι
όπως τους αποκαλεί η κυρ' Αγγέλα Καστρινάκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου