Ξαναπιάνω τις «Μέρες Γ’» του Γ. Σεφέρη. Αναφέρεται στα λίγο πριν λίγο
μετά της κήρυξης του πολέμου. Από την 15η Αυγούστου ως το τέλος του
τόμου και τους έτους 1940. Αφήνομαι στην γλυκόπικρη γοητεία της γραφής
του όπως είναι και η ανάμνηση αγαπημένων προσώπων. Σκέφτομαι τα
«Ποιήματα» πλέον ή πεζά του κι ειδικά οι «Μέρες» του...
«Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου: Θεέ μου, σώσε μας από τις προβλέψεις· μάθε μας να ζούμε την παρούσα στιγμή που μας έδωσες σαν τα πουλιά του ουρανού...»
Αυτό με πετάει προς στιγμήν έξω από τις «Μέρες» στην «Εποπτεία της στιγμής» του Γκαστόν Μπασελάρ (μτφρ. Κ Παπαγιώργη εκδ. Καστανιώτη».
Γράφει ο Γκ. Μπ: «Για να απαρτιστεί μια πλήρης ανάμνηση χρειάζεται η ανάμνηση πολλών στιγμών...»
Ξαναγυρνώ στο Γ.Σ. Η κατάληξη της εγγραφής Σαββάτου 14 Δεκέμβρη 1940.
«Ενας κόσμος χαλασμένος».
«Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου: Θεέ μου, σώσε μας από τις προβλέψεις· μάθε μας να ζούμε την παρούσα στιγμή που μας έδωσες σαν τα πουλιά του ουρανού...»
Αυτό με πετάει προς στιγμήν έξω από τις «Μέρες» στην «Εποπτεία της στιγμής» του Γκαστόν Μπασελάρ (μτφρ. Κ Παπαγιώργη εκδ. Καστανιώτη».
Γράφει ο Γκ. Μπ: «Για να απαρτιστεί μια πλήρης ανάμνηση χρειάζεται η ανάμνηση πολλών στιγμών...»
Ξαναγυρνώ στο Γ.Σ. Η κατάληξη της εγγραφής Σαββάτου 14 Δεκέμβρη 1940.
«Ενας κόσμος χαλασμένος».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου