Επαρχία, νεότης, σχολεία, οικοτροφεία, μικροπεριπέτειες, γνώσεις κι απογνώσεις. Εδώ είμαστε κι εμείς. Κυλιόμαστε στις σελίδες του, όπως αυτός στις αλάνες, μαζί με τους σκανδαλιάρηδες μικρούς ήρωες. Η μυρωδιά αυτών χρόνων καθώς τους ξετυλίγω κι εγώ στη μνήμη μου, με κάνει και κλαίω ένδον, όπως έγραφε ο Μ. Κουμανταρέας.
Γράφει κάπου ο Κ.Α. ράκη : «...θα ήταν καλό να γραφτείτε συνδρομητές στο περιοδικό του Ερυθρού Σταυρού. Η ετήσια συνδρομή είναι πολύ μικρή, μόνο δέκα δραχμές και το περιοδικό είναι πολύ ωραίο...» τους προέτρεπε η νέα ερυθροσταυρίτισσα την οποίαν κοιτούσαν με όλα τους τα μάτια...
Ναι, το περιοδικό του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού. Ηταν το πρώτο περιοδικό στο οποίο γράφτηκα συνδρομητής (δρχ. 12), στην ΣΤ Δημοτικού στο τέλος της Δημοκρατίας του ’60. Μια μέρα ανέβηκα στην πόλη και το έδεσα σε τόμο. Εξώφυλλο μπορντό πλαστικό. Ηταν ο «Τόμος» μου για τον οποίο ένιωθα περήφανος, ο οποίος δέσποζε στο ξύλινο «Κουτί» μια κάσα δηλαδή που βάζαμε πατάτες κι άλλα προϊόντα από τη γη της Λευκοπηγής, την οποία ονόμασα «Βιβλιοθήκη». Μετά από χρόνια έλιωσε το φτηνό δέσιμο κι ήταν για δεκαετίες ένα γλυκόπικρο ράκος μνήμης. Τον καιρό της βιβλιοδόξας και λόξας μου παρουσιάσαμε τις ωραίες εκδόσεις του «Φοίνικα» του Μπάμπη Λέγγα στην Κοζάνη. Σαν αντίδωρο ο εν λόγω αισθητιστής των ωραίων εκδόσεων πήρε τα τεύχη ράκη ΕΕΣ και τα έδεσε σε ωραίον τόμο με το δικό του εξαιρετικό τρόπο. Τον έχω στο τοίχο των αγαπημένων βιβλίων που με περιβάλλει πάνω στο γραφείο μου μαζί με τα διάφορα άλλα πολύτιμα «λάφυρα» του χρόνου.
Ως εκ τούτου: Χαίρε Ακριβό κομμάτι της νεοελληνικής λογοτεχνίας Θετταλομαγνησίας και πάσης Ελλάδος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου