«Και συ λαέ βασανισμένε μην ξεχνάς τον Ωρωπό...»
Ηγουν: δικτατορία, βασανισμούς, (Μουστακλής και Παναγούλης τους μόνους αντιστασιακούς που αναγνώριζε ο βασανιστής Θεοφιλογιαννάκος) βία, εξορίες, φυλακές, Θεοδωράκης κ. λπ. Καλά δεν το ξεχνάμε, αλλά και τι να πουν και οι Αρμένιοι αυτός ο διασπαραγμένος λαός τόσα χρόνια. Αυτά συλλογιζόμουν βράδυ του Λαζάρου ακροατής καθήμενος στην «βασιλική πολυθρόνα ελλείψει αντιβασιλικής» στο μουσικό εργαστήρι «30 καρέκλες / συναυλίες εις πείσμα» που διοικεί ο μουσικός ο κ. Π. Δημόπουλος. Αφιέρωμα στον αρμενικό μουσικό λόγο με τραγούδια και στον αρμένη συνθέτη Vardapet Komitas. Στο φλάουτο η έξοχη Ανους Ναρογιάν (γεννήθηκε στην Αρμενία και σήμερα ζει στην Ελλάδα και διδάσκει στο Νεο Ωδείο Πτολεμαίδας). Στο πιάνο τη συνόδευε ο Π.Δ.
Ηταν μία λίαν αισθαντική εισαγωγή στη Μ. Εβδομάδα απ’ αυτές που μόνο στους μικρούς γλυκούς χώρους φύονται, ανθούν και θάλλουν.
Ξεκίνησε (κι έκλεισε η συναυλία) με το τραγούδι «Γερανός» ένα σπαρακτικό άκουσμα με όλη την πίκρα, τον καημο, τα βάσανα, την ελπίδα και προσμονή αυτού του λαού.
Σ’ αυτές τις μουσικές βραδιές ταξιδεύω μόνος μου εντελώς κι εκείνο το βράδυ αφέθηκα στον τόπο, τους ανθρώπους με το χαρακτηριστικό φυσιογνωμικό κόψιμο, στη λύπη τους. Ταξίδεψα στα φτερά εκείνου του μεγάλο πουλιού που στη αποδημία του μεταφέρει στις φτερούγες του τα μικρά πουλιά που κουράζονται στο ταξίδι Από το δημοτικό σχολείο θυμάμαι το ποίημα του Γ. Δροσίνη και συγκινούμαι σφόδρα: «Χειμώνιασε και φεύγουν πουλιά /γοργά ο γερανός τα πελαγώνει/ κι η φλύαρη χελιδονοφωλιά / χορτάριασε παντέρημη και μόνη)
Ο αρμένικος γερανός τραγωδεί:
Γερανέ είσαι στο δρόμο;/
Είμαι σκλάβος της φωνής σου/
Γερανέ έχεις κανένα νέο από την πατρίδα μας /
Μη βιάζεσαι σύντομα θα βρεθείς με τα άλλα πουλιά/
Πες έχεις νέα από τη παρτίδα μας;/
Αφησα τον κήπο μου άφησα τα φρούτα μου/
Με κοφτή ανάσα η καρδιά μου/
χτυπά στο στήθος μου/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου