Τω καιρώ εκείνω την Β’ Κυριακή των νηστειών, Γρηγορίου (κι όχι Κωστή ) Παλαμά μέγα αρχιεπισκόπου και θεολογοφιλοσόφου (νοερά προσευχή) Θεσσαλονίκης, ο Ιησούς κατά το ευαγγέλιο δίδασκε στην Καπερναούμ σ’ ένα σπίτι φίσκα κόσμου αλλά και γύρωθέν του. Οι 4 που κουβαλούσαν τον Παράλυτο μη μπορώντας να μπουν μέσα δια της κανονικής οδού χάλασαν (απεστέγασαν) τη στέγη κι από εκεί κατέβασαν τον ασθενή για να λαβει το: “Αρον τον κράββατόν σου κ.λπ”.
Στον καιρό μας, στο χωριό Λκπγ οι κάτοικοι μη μπορώντας να διώξουν τον πολυμαφεμελίτη ράφτη λόγω ενοικιοστασίου από το σπίτι που νοίκιαζε για να το πουλήσουν (η ιδιοκτήτης του Αρβανίτσα το είχε δωρίσει στο χωριό για να γίνει σχολείο) να πάρουν τα χρήματα και να κτίσουν σχολείο, τη υποδείξει του αστυνόμου, ανέθεσαν σε δύο παλικάρια τον Ι. Ντούντα αριστεροψάλτη και κτίστη και τον Κ. Σιόρη, τον πιο δυνατό του χωριού (αλάτιζε τη ρέγγα) και ξεσκέπασαν, απεστεγασαν το σπίτι και άφησαν το ράφτη και την οικογένειά του να βλέπουν απευθείας άστρα, ουρανό, σύννεφα κ.λπ. Τελικά έφυγε πούλησαν το σπίτι πήραν τα χρήματα έκτισαν το σχολείο κι εκεί μάθαμε γράμματα οι μετά το 1954 μαθητές.
Ινα πληρωθεί το ρηθέν “ο σκοπός αγιάζει τα μέσα” (και τα έξω).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου