Εφτά γυναίκες κομμώτριες κουρεύαμε άντρες.
Μόσχα· το καθεστώς του υπαρκτού
υπήρχε, σάπιο, αλλά υπήρχε ακόμη.
Διευθυντής του κουρείου κάποιος του κόμματος.
Κάθε μέρα ερχόταν στην κρατική του επιχείρηση
άνοιγε την "Πράβδα" και διάβαζε
ή έκανε πως. Προς το μεσημέρι αναχωρούσε
κι άφηνε την εφημερίδα του
σε μια από τις εφτά καρέκλες.
Κοιτούσα συνεχώς με καρδιοχτύπι
- Θεέ μου ας μην την άφηνε στη δική μου...
ότι έπρεπε να τον ακολουθήσει η «τυχερή» σπίτι
δια τα περαιτέρω· βρωμούσαμε...
- Υπαρκτός Σοσιαλισμός.
Ηρθα κάποτε στη Ελλάδα
Καθάριζα σκάλες και σπίτια αντί για σβέρκους
Αλλά ήταν δική μου επιχείρηση.
Είχα Ελπίδα πλέον.
- Υπαρκτός Καπιταλισμός..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου