Αποχώρηση

Μπενάκειος χώρος επί της οδού Πειραιώς, έτος 2009. Απονομή λογοτεχνικών βραβείων του περιοδικού «Διαβάζω» (ο «δαιμόνιος» Γιάννης Μασκόζος). Η συλλογή μου «Το χρώμα της νοσταλγίας» (εκδ. Γαβριηλίδης) κρίθηκε επιλέξιμη (όπως τα χωράφια στην ύπαιθρο ) για τον τελικό. Δεν επιλέγημεν ότι η Μαρίνα Καραγάτση με « Το ευχαριστημένο» της είχε όλα τα φόντα προς τούτου. Πάλι καλά. Καθόμουν στις τελευταίες θέσεις στο μεγάλο αμφιθέατρο. Αίφνης δίπλα στο διάδρομο βλέπω ένα σώμα να πέφτει. Μπερδεύτηκε στα σκαλοπάτια και με τη βακτηρία του. Πόνεσε φώναξε ωχ. Ενοιωσα μια λύπη. Ηταν ο Κ. Γεωργουσόπουλος. Ενα θηρίο άνθρωπος. Σκοντάφτουν κι οι κορυφές; Αλίμονον πεθαίνουν κι όλας όπως ο εν λόγω μέγας των γραμμάτων την σήμερον. Εγραφα τότε: Αποχώρηση τμημάτων στον φίλτατο Γιάννη Μπασκόζο Πρώτες αναχωρούν οι συνοδείες των ηττημένων του διαγωνισμού ΔΙΑΒΑΖΩ/ τρεις τρεις, το λιγότερο, κατηφείς που τους δικούς τους φέτος δεν ξεχωρίζουν/ ήγουν δεν κρίθηκαν άξιοι της κριτικής επιτροπής (ήρεμος, αλλ’ ένδον βράζω)/ και δίχως δίπλα τους να κοιτούν, την οδό της λύπης και της εξόδου διασχίζουν./ Ακολουθούν σε μονάδες ή κατά δυάδες, της βραδιάς οι επίτιμοι καλεσμένοι/ εμφανώς ουδέτεροι τα τραπέζια της δεξιώσεως στο αίθριον πλευρίζουν/ δεν δείχνουν, και ποιός να τους προσάψει τη μομφή πως είναι πεινασμένοι/ και έτσι πατατάκια, τσιπς, ξηρούς καρπούς κι άλλα ελαφριά μόνον τσακίζουν/ Δίπλα στον κ. Νόλλα καθήμενος νέους αγώνες και Σπαρτιάτες συλλογίζομαι/ - Του χρόνου εδώ, τι έγινε, μαγκιά! “Αμες δε γ’ εσόμεθα πολλώ κάρονες”/ Ενώ ο κ. Γεωργουσόπουλος σηκώνεται αλγών, από πτώση σε σκαλί, οργίζομαι:/ - Αει στην ευχή, μη πω στο διάολο: Τώρα « Ας γευσόμεθα πολλούς μακάρονες»./ Τελευταίες οι κουστωδίες των νικητών σαν άλογα προ της μάχης τριποδίζουν/ τους οικείους γλυκοχαζεύοντας περιχαρείς στο πάλκο να φωτογραφίζονται/ άνετοι, ελαφρώς συγκινημένοι κάνουν τους αδιάφορους, κάπως σφυρίζουν./ Η τέχνη της παρηγοριάς και της ματαιοδοξίας τώρα εδώ ακριβώς ορίζονται./