ΒΙβλία γαλλικά και γερμανικές λινοτυπικές

Η διεξαγωγή (19 Δεκ. 2024) της ημερίδος «Η βιομηχανική κληρονομιά της Δυτικής Μακεδονίας ως ταυτότητα του τόπου και του πολιτισμού της» που εν θριάμβω έφερε εις πέρας η Παρέμβαση, δηλ. η Δήμητρα Β. Καραγιάννη, με ξαναπήγε στις αγαπημένες μονιές της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης (ακόμα την ονομάζουν ανιστόρητα Κοβεντάρειο (= αγελαδότοπος σλαβιστί) και σε δύο αντικείμενα στα οποία «αγγίζω» (και μ’ αγγίζουν) την ιστορία της βιβλιοθήκης. ως παλιές αγάπες λανθάνουσες αλλ’ ανεξίτηλες. Α. Την λινοτυπική μηχανή που δεσπόζει στο φουαγέ του νυν Κτιρίου. Από τη Λειψία φερμένη, την αγόρασε ο πολύς κάποτε Ι. Βελλίδης για τη «Μακεδονία» του. Απ’ αυτόν την αγόρασε ο Χ. Παπαστεριάδης όταν ήρθε στην Κοζάνη από τα Τρίκαλα για να εκδώσει το «Θάρρος» του (1960). Οι νυν ιδιοκτήτες του κληρονόμοι του Ι. Κορομήλη (από Κατερίνη) την άφησαν στην αυλή της Εθνικής Τράπεζας να οξειδώνεται. Τον καιρό της διευθυντίας μου (κι όχι διευθυντοκρατίας) των βιβλίων (ΙΝΒΑ + Δημοτική Βιβλιοθήκη = Κοζάνη πόλη του βιβλίου) την πήραμε από την τραπεζική αυλή και με τη άδεια των ιδιοκτητών της εφημερίδος, την τοποθετήσαμε στο ισόγειο του κτηρίου της Τεχνικής υπηρεσίας του Δήμου, στον δεύτερο όροφο της οποίας στεγαζόταν η Βιβλιοθήκη, αντιδημαρχούντως του κ. Γ. Βλατή που γκρέμισε την πόρτα του ισογείου για να χωρέσει. Για να «εισάγει» τον επισκέπτη και χρήστη της Βιβλιοθήκης στη χώρα των γραμμάτων. Επί διοικήσεως της Βιβλιοθήκης του κ. Παναγιώτη Δημόπουλου όταν μετακόμισε αυτή στο σημερινό ΜεγαΚτήριο μεταφέρθηκε και τοποθετήθηκε στο φουαγέ της. Υπερωκεάνιον των βιβλίων και της γνώσης. Σ’ αυτή την λινοτυπική πόσα και πόσα κείμενα μου δεν γράφτηκαν...Τρία βιβλία μου δε ανεφύησαν στις κι από τις σελίδες της εφημερίδος που στοιχειοθετήθηκαν σ’ αυτήν. Β. Στα ράφια του αναγνωστήριο υπάρχει μια παλιά γαλλική εγκυκλοπαίδεια πολλών τόμων την οποία είχε στην κατοχή του ο Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης Φώτιος (Μηνιάτης) (αρχές του 20ου αι, ο οποίος τη χάρισε στον ομοϊδεάτη του (ήταν και οι δύο βασιλόφρονες) επιφανή γαλλομαθή λογοτέχνη τη Κοζάνης Κ. Τσιτσελίκη (1892-1938) (τον οποίο ο λαμπρός νέος φιλόλογος Μάριος Κυπαρίσσης Μώρος φροντίζει την επανέκδοση του έργου του, Η εγκυκλοπαίδεια κατέληξε στην κόρη του Κ. Τσ. Ρέα η τη χάρισε στη Βιβλιοθήκη. Πήγαμε και την πήραμε από το σπίτι της στην Αθήνα, μια αποστολή με ΙΧ και τους Γ. Χαρσώνη και Γιάννη Κάβουρα, υπαλλήλους τότε του ΙΝΒΑ. Την είχα στο γραφείο μου στη Βιβλιοθήκη παρότι δεν γνωρίζω γαλλικά αλλά την ένιωθα ως δεσμό της τοπικής ιστορίας με την παγκόσμια γραφή κι ανάγνωση. Τα δύο αυτά στασίδια τα νοιώθω εντελώς δικά μου (δεν χρησιμοποιούνται παρ’ ουδενός πλέον, κι όταν επισκέπτομαι το χώρο τους φωτογραφίζομαι αγκαλιάζοντάς τα ίσως με ένα χωρικό φωτοναρκισσισμό· αλλά αγάπες είναι αυτές κι «οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο» (της μνήμης) ενώ οι νέες καίγονται στην κόλαση της πραγματικότητας κι επιθυμίας