Ητο ο λογιότερος των ποιμένων/
Λευκοπηγής (Μπαράκος, Βίγλα, Ζυγόστι)/
«Το ζήτημα της σημασίας» δικό του/
όπως και το δυσερμήνευτον εισέτι «Λασιβέρσι»/
Στη στρούγκα του λαλών τα γιδοπρόβατα/
εδιάβασα τους κλασσικούς της νεότητός μου/
Παπαδιαμάντη, Ντοστογιέφσκι, Σαίξπηρ κ.α./
Ως ο «Μηνάς ο ανέμελος» τον καταγράψαμε /
στο «Χρώμα της Νοσταλγίας»/
υπέροχος κι ο χρωστήρ Εμμανουήλ Δραγώγια/
Οταν του έδειξα την προσωπογραφία την ασπάστηκε/
εικόνα του εαυτού του κι άλλο θεό δε γνώρισε/
Περπάτησε όλα τα γύρωθεν βουνά ακμαίος/
πλην μια πετρούλα στο ίσωμα του έκοψε το νήμα /
Οι τάφοι τους πατέρα, αδελφού του, συνορεύουν /
Δεν χόρτασε η αγαθή ψυχή του το τσιγάρο/
Μεγάλη εν τούτοις η χάρη του Αγίου του.../
(άρχισε ήδη η γιορτή του)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου