Αγρυπνίες ορεινές

Πολύ, λέγω, με θέλγει η πληθοκοσμία
στις αγρυπνίες στα ορεινά μονύδρια
(λ.χ στη Μονή Μεταμορφώσεως Δρυόβουνου
ένθα ο πατήρ Στεφανος συναρπάζει
με το Είναι του χιλιάδες πιστών και μη).
Κόσμος όλων των διαμετρημάτων
επί 5ωρον σχεδόν τη βγάζει εκστατικός.
Στο χαμηλό φως με τις αισθαντικές γωνιές
τις σκιές που οι ανθρώπινες υπάρξεις
διαλύονται στην αοριστία.
Η αλληλεγγύη των στασιδίων με τις εναλλαγές
(δεν παραχωρώ ποτέ το στασίδι μου)
των πιστών που ίστανται όρθια παλούκια
σε στάση προσοχής και προσευχής
αν όχι ονειροπόλησης.
Απόδειπνο, Εσπερινός, Παράκληση, Ορθος, Λειτουργία.
Η κοινωνία ακριβώς μετά σου
για να έχει το κουταλάκι τη γεύση των χειλιών σου
που είπαν χιλιάδες τα Ημαρτον και τα Δόξα Τον.
Και η μεταλαβιά η καυτή λάβα των θεολόγων
να λιώνει όλες τις μέχρι τότε αμαρτίες
έστω για μια μέρα.

Αύριο πάλι εδώ είμαστε...

(παραμονή αγίου Αιμιλιανού)