"...Μια ενθύμηση σαν από παλίμψηστον έρχεται συνεχώς στην επιφάνεια. Μαθητές Γυμνασίου μας είχαν μαζέψει στην πλατεία της Κοζάνης ν' ακούσουμε κάποιον επιφανή της δικτατορίας. Δε θυμάμαι ποιόν, Παπαδόπουλο, Παττακό! Ημνήμη γίνεται οσημέραι σουρωτήρι και συγκρατεί μόνον
ό,τι αξιολογεί πλέον ως χρήσιμο. Εχω μαζί μου «Νέα Εστία», μοναδικός αναγνώστης της στην πόλη για πολλά χρόνια... Στη σελίδα της "Το δεκαπενθήμερο" διάβαζα, ακουμπισμένος σε μια ακακία, τη δραματική και προφητική δήλωση του Γ. Σεφέρη κατά της χούντας. Κι ενώ ληρολογούσε στον εξώστη της Εθνικής Τραπέζης ο «παράκλητος» της εποχής δικτατορίσκος κι από κάτω συντεταγμένο, δύσθημο ή ευμενώς ουδέτερο παρακολουθούσε το πλήθος, γνωστοί συμπολίτες, όπως διαβάζω στα πρόσωπα της φωτογραφίας εκείνης της μέρας, κάτι μέσα μου έλεγε ότι αυτό που γράφει ο ποιητής ήταν και το δίκαιο. Αλλά ήδη τον αγαπούσα, στον κόσμο του πελαγοδρομούσα συνεχώς και ίσως αυτό να ήταν μια γνώση-αποκάλυψη εκ προκαταλήψεως. Ομως ήταν μια πρώτη μικρή ρωγμή που δεν έκλεισε έκτοτε. Απεναντίας..."
«Οι γάτες τ’ Αη Νικόλα. Σεφερικές μνήμες» από τους "Χάρτες των ονείρων μας» 2001.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου