O oυρανός τα πάει προς την ηρεμία αφού είχε ξεσχιστεί κατά το δη λεγόμενο τον πρώτο μήνα του θέρους. Συγκέντρωνε τα βλέμματα αλλά και τα φλέματα όλων των υπό κάτω του. Η εξήγηση της ούτω πως ακράτητης συμπεριφοράς του μπορεί και να βρίσκεται στο αρχοντικό Κανατσούλη στη Σιάτιοτα και σε μια από τις εξαίσιες τοιχογραφίες του. Μας δείχνει εύγλωττα το πάθημα του Ουρανού κατά τη Θεογονία· ο γιός του Κρόνος με δρεπάνι πάει να του κόψει τα «δίδυμά» του ήγουν τα λείψανα της αρρενότητός του κι ακόμα πιο ήγουν τους ό...ς του· ότι ό,τι γεννούσε τα βύθιζε στα έγκατα της γης! Από αυτό εκλήθη και «διδυμοτομούμενος». Ισως όσα συμβαίνουν σήμερα υποκάτω του να του έχουν σπάσει τόσο πολύ τα νοητά πλέον δίδυμα (τα «πραγματικά» του τα πέταξαν στη θάλασσα επί Θεογονίας) και να ήθελε να ξεσπάσει πάνω μας στα τυφλά και όπως όπως.
***
-…Εν τοσούτω ο Ουρανός, ο ούτως εργασθείς δια την πλάσιν, παύει το έργον αυτού. Καθ’ όσον εγεννώντο τέκνα, εβύθιζεν αυτά εις τα έγκατα της γης. Η Γαία, απηυδήσασα εκ της σκληρότητος του συζύγου, οπλίζει κατ’ αυτού, τον επιτηδειότατον και σοφώτατον των υιών Κρόνον, όστις καταλαμβάνει τον πατέρα, ακρωτηριάζει και ρίπτει μακράν τα λείψανα της αρρενότητος αυτού. Τα θεία λείψανα καταπίπτουσιν εις την θάλασσαν, κυματίζουσιν επί της επιφανείας αυτής, και περί αυτά αθροίζεται λευκός αφρός, εξ ου γεννάται η Αφροδίτη.
(PAUL DECHARME Μυθολογία της αρχαίας Ελλάδος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου