Βαρδάρης...

Το στρώνει όχι χιόνι αλλά του αγίου Ανδρέα τα φύλλα/ Και ένδον μας με μιας γλυκιάς ανάμνησης ανατριχίλα/ Κι ήτανε εκείνη η βραδιά που δε φύσαγε ο Βαρδάρης/ Το κύμα η παραλία το εκέρδιζεν οργιά με την οργιά/ Εστειλες σώμα και ψυχή να δώσεις και για να πάρεις... / Κι ακόμα θυμάσαι Μέγαρο, Βλατάδων και Καλαμαριά/