Είναι ένας επαρχιακός άνθρωπος/
ταξιδεύει εκτός πόλεώς του με λεωφορείον πια/
Αφού περάσει τα αμφίδρομα διόδια Μαλγάρων/
τα λίαν ποιητικά /
διαβεί τον ελαιώδη Αξιό κι ελώδη Λουδία/
συνήθως καταπλέει ως ναυς κυματολιγοφίλητος/
σε παραθαλάσσιο μικρό καφενείον έρημο εκ του COVIT/
τη θάλασσα εν ειρήνη παρατηρών/
πως στο βάθος της ξεφορτώνουν κοντέινερ διεθνή/
και το λαμπρόν υπερωκεάνειον «Θαλασσινή ωδή»/
του Φ. Πεσσόα δεμένο να λικνο-ακκίζεται./
Σπανίως, όπως χτες λ.χ., σε οφθαλμοποιητικοιατρείον/
συνοδός, χάζευε αφίσες του άλλοτε, λογοτεχνικές/
πως κάποτε σε πατάρι βιβλιοπωλείου /
ήτο κι αυτός της ποίησης συναγωνιστής εν λόγω. /
«Κι αν κάποια στην Καλαμαριά πουκάμισο μου ράβει/
εγώ θα ρθω απ’ τα πέλαγα με τη φυρονεριά...»/
ΠΑΝΟΡΑΜΑ μισής ζωής και βάλε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου