Κι όμως/
όλα δείχνουν φυσιολογικά/
αίθριος καιρός εν ουρανοίς/
ακέραια ανθρώπινα σώματα επί γης/
Ο Οχτώβρης σέρνει το κάρο των ημερών του/
γεμάτο όψιμα σταφύλια οργής /
να τα πατήσουν στα ιοφόρα αλώνια./
Διαβάζω στο μεσημβρινό ζεστό παράθυρο/
«Το ημερολόγιο ενός ασήμαντου» /
νιώθω μέσα του να βυθίζομαι αύτανδρος/
Σήμερα πάλι η τηλεόραση θα ανακοινώσει/
βαρύ φορτίο κρουσμάτων/
και πως τα κελιά, θα αρχίσουν να γεμίζουν (ε, και...)/
Τους απόμερους δρόμους της καραντίνας θα πάρω/
«Να βγω απ’ αυτή τη φυλακή/
Όπου «κανείς δε θα με περιμένει»/
Αφού «οι δρόμοι θα ‘ναι αδειανοί/
κι η πολιτεία μου μια ξένη...»/
(όπως το λέει ο κυρ’ Δ. Σββλς.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου