Αγίου, ήταν, Νικολάου του 1989 όταν στις 6 το απόγευμα άκουσα από το Α’
Πρόγραμμα της ΕΡΤ το νέο πως πέθανε εντελώς ο Παύλος Ζάννας, 60 ετών.
Μια από τις ευγενέστερες και ωραιότερες μορφές του μεταπολιτευτικού μας
κόσμου στην Ελλάδα. Γεννήθηκε το 1929 (άρα σήμερα 90 χρόνια) «Για
χρόνια πλάγιαζα νωρίς" άρχιζε τη μεγαλειώδη μετάφραση του «Αναζητώντας
το χαμένο χρόνο» του Μ. Προύστ . Για χρόνια έψαχνα τη συλλογή δοκιμίων
του «Πετροκαλαμήθρες (πυξίδα). Φιλικό πρόσωπο μου τη βρήκε.
Πριν λίγο καιρό σε πεζόδρομο κοντά στην αγίας Σοφίας στη Θεσσαλονίκη στο
μικρό παλαιοβιβλιοπωλείο «Οκτάνα» είδα στη βιτρίνα του το βιβλίο.
Ξαφνιάστηκα. Νόμιζα πως μόνο εγώ το έψαχνα. –Που το βρήκες ρώτηξα. - Από
ιδιωτική βιβλιοθήκη που πουλήθηκε μ’ απάντησε. Τώρα ξανακοιτώ το
τελευταίο δοκίμιο του βιβλίου: «Ταινίες και φωτοτυπίες του Θανάση
Βαλτινού» με τη σημείωση στο τέλος του «Οξύλιθος, (περιοχή στην Εύβοια)
17 Αυγούστου 1989 Πανσέληνος έκλειψη σελήνης ορατή και στην Ελλάδα».
Τώρα μια πολύχρωμη λύπη με περιέχει κάπως...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου