Μ. Ττρδ

Χώθηκα και χύθηκα στου Ν. Καρούζου το λυπημένο Εαρ
ήπιον πένθος άκρατος αισθησιασμός στην οργώσα φύση
ενθύμηση της Μεγάλης Τετράδης με το ευχέλαιον φρέαρ
στις μονές Ζιδανίου Ιλαρίωνος να έχω ένδον απασφαλίσει

ΥΓ. Μεγάλης Τρίτης

Εν τρυφηλή μυσταγωγία και αργία εκκλησιασθείς το βράδυ της Μ. Τρίτης όπου στο τέλος της αγρυπνίας εκτελείται το της Κασσιανής δημιούργημα «Κύριε η εν πολλαίς αμαρτίες περιπεσούσα γυνή» (γυμνή κυρίως εννοείται). Αλλά γιατί κάθε φορά οι άρχοντες πρωτοψάλτες και οι περιβομβούντες τα αναλόγια υποτακτικοί τους ρασοφορούντες, να θέλουν να πρωτοτυπούν και φυσικά να το γυρίζουν σε μια ψαλτική αψαλτία. Ετσι την φέτος όταν ήρθε η ώρα μαζεύτηκαν όλοι στο δεξί αναλόγιο κι ο αριστερός ήρξατο και συνέχιζε παράγραφο παράγραφο να απαγγέλλει σε μετάφραση (τίνος ήταν; ) και στη συνέχεια ο άρχων του ψαλτηρίου την κανονική του μυσταγωγική εκφορά. Εχανες έτσι κάθε ειρμό, συνέχεια κι ακολουθία. Μια βαρεμάρα στο εκκλησίασμα του καθεδρικού το Αγίου Νικολάου υπονόμευε κάθε μυστικιστική διάθεση και το μόνο που τους απασχολούσε ήταν: «Αντε τελειώνετε να φεύγουμε». Δυστυχώς αυτά κάθε φορά γίνονται και οι μελωδοί αλληλοσυγχαίρονται στο τέλος διότι για μια ακόμα φορά κατάφεραν να γελοιοποιήσουν το ωραίον ιδιόμελον και τη στιγμή.
Και είτα η απόλυσις...

Οταν...

Oταν διαβάζω την επιγραφή
στο τάφο του Καβάφη:
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Π. ΚΑΒΑΦΗΣ
ΠΟΙΗΤΗΣ
Αποθανών εν Αλεξανδρεία ...
Τότε κάτι παθαίνω ορισμένως
με όσους (ες) την σήμερον δημοσιεύουν
ή μετέχουν συνεδρίων, ημερίδων, συμποσίων
ου μην αλλά και συνδυασμούς κομμάτων
και υπογράφουν συν τοις άλλοις
και «ποιητής» ή «ποιητρία»
αναλόγως του φύλου.
Τι;
- Ναυτίαν κι αηδίαν!
Οχι μ’ αυτούς αλλά με τον ΠΟΙΗΤΗΝ
που αντιποιείται το επάγγελμά τους.

Πάοκ και ξερό (ή και μαλακό) ψωμί

Αρχίζω το ελάχιστον της Παρεμβάσεως μου σ’ αυτή την αισθαντική σύναξη ενθυμήσεων για να δικαιολογήσω κάπως, το πως και το γιατί της συμμετοχής σ’ αυτήν ενός λογοτεχνικού περιοδικού μιαν και ήδη σέρνεται ένας απόηχος, ερπετό επιφυλάξεων σε συνδυασμό με του Ν. Εγγνόπουλου το: «Στρατηγέ, τι γύρευες στην Λάρισα, εσύ ένας Υδραίος;"

Νομοτελειακά;

Σχεδόν νομοτελειακά οι παλιοί ναοί, τα παλιά μοναστήρια, οι παλιές βιβλιοθήκες μια φορά στο βίο τους θα καούν για ν' αναγεννηθούν. Το δείχνει και η ιστορική στατιστική.
Η 1η φωτ. άγιος Δημήτριος 1995 Κοζάνη, η 2 εχτές Παρίσι.
Η φρίκη και η οδύνη το ίδιο. Μεγάλες οι αναλογίες φυσικά αλλά πάντα:
"Μέγα και φρικτόν Σώτερ
Θέαμα νυν καθοράται..."

Εκδοχές

Κίτρινο της λύπης
Πράσινο της ελπίδας
Κόκκινο της θυσίας
Δεν είναι χρώματα κομμάτων
συνδυασμών, ομάδων
Είναι του νυν Απριλίου εκδοχές
τα δυο πρώτα από τη φύση
το τρίτο από τη μάνα
που έβαψε βυζαντινό
το τσιμεντένιο φράχτη της αυλής,
όπως κατ’ έτος φυσικά.
που πάει να πει
πως αυτό μοιάζει
με Πάσχα που πλησιάζει

-Ναι σχεδόν είμαι...

Δίπλα από το γραφείο μου σε Δημοτική αίθουσα διάλεξη εδίδετο από νυν και εκ νέου υποψήφιο Ευρωβουλευτή τη συνοδεία παγκοσμίου γνωστού αθλητή, με αφορμή το βιβλίο του: «Γιατί μπαμπά είναι κακιά η ακροδεξιά».
Δεν πήγα, όμως αν πήγαινα κι επειδή για βιβλίο ήταν η εκδήλωση ήθελα να ρωτήξω τον ομιλητή:
- Κύριε Ευρωβουλευτά τι γνωρίζετε για τα βιβλία:
1. Manuel V. Montalban, ΦΟΝΟΣ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ, Μέδουσα 1987, σσ. 278, δρχ. 900
2, Στέλιος Κούλογλου, ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΟ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΜΕΓΑΡΟ Νέα Σύνορα, 1988, σσ. 287, δρχ. 925.
και τη μεταξύ τους σχέση;
Δεν κρύβω πως φοβήθηκα μη λάβω ως απάντηση:
- Είσαι ακροδεξιός και φασίστας, και αναγκαστώ περιδεής να ομολογήσω πως:
- Ναι, σχεδόν είμαι...

Σκοπιά...

 Σκοπιά (όχι Σκόπια) που σε εφύλαξα πριν 40 τόσα χρόνια
ΛΥΒ Σερβίων και με πήγαν λοχίας η αναξιότης μου να βγει
κι έγινα, άρα ήμουν εθνικόφρων, κι οποία η καταφρόνια
Κι εγώ που νόμιζα πως ήμουν αριστερός ότι διάβαζα ΑΥΓΗ...

Παρασκευή Δ’ των Χαιρετισμών

Από Τ, Υ, Φ, Χ, Ψ στο Ω πανύμνητε μήτερ κ.λπ.
- Εύλαλοι ή άλαλοι;
Από τον γλυκύ χορό των μοναζουσών έλειπε μια κάπως βαριά και παράφωνη αλλά ηγετική φωνή. Πού λείπει οριστικά και καθοριστικά από το μονύδριον εν γένει και εν είδει · η αδελφή Σιλουανή.