Κλέφτης περιοδικών …

                

«Κλέφτης ποδηλάτς﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽εριδικοαιον εγω χτυπησα 3 δεμενοςυ τυσ  τον ΧρηστοΜπων» (Βιτόριοκα﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ το ΒΗΜΑ το 1ο τχ.)δενμου στην ζωω  Μνημης Κυριαξο Σιδηρόριο ντε Σίκα), όχι,  «Κλέφτης ροδακίνων» (Βέλο Ράντεφ), ούτε, κλέφτης λογοτεχνικών περιοδικών, ναι. Μια Κυριακή μικρήςης ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽(για ποιο πράγμα;) δενμου στην ζωω  Μνημης Κυριαξο Σιδηρρήςρής   αποκριάς πριν ...δεκάδες χς﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽εριδικοαιον εγω χτυπησα 3 δεμενοςυ τυσ  τον ΧρηστοΜπρόνια μαζί με τον Αλέξανδρο Β. κλέψαμε τεύχη της Ν. Εστίας από το κοινοτικό Γραφείο Λευκοπηγής τα οποία οδηγούνταν σε βέβαιη σε απώλεια. Γεμίσαμε δύο μαύρες σακούλες

σκουπιδιών.  Με τον αξέχαστο (;) Χρήστο Μπέσα, από φίλο του Συμβολαιογράφο κι ενώ αυτός τον απασχολούσε υπογράφων συμβόλαιον - ήμουν και δικηγόρος του! - «χτύπησα 3 δεμένους τόμους του περιοδικού «Εποχές» (προχτές έδινε το ΒΗΜΑ το 1^ο  συλλεκτικό τεύχος των.) Ξεφυλλίζοντάς το είδα μια κριτική παρουσίαση του Σπύρου Πλασκοβίτη για το βιβλίο τού από καταγωγή Κοζανίτη  αλλά Θεσσαλονικέα κατά βίον και δημιουργία, συγγραφέα Παύλου Παπασιτι στο μαυικα  που μηκα μιακριτιη παοροσυασηα του  για το βιβλώπη, κη 1962 ﷽﷽αλονγγφαα κτης χειριτιη παοροσυασηα του  για το βιβλ «Αίθουσα», διηγήματα, Θεσσαλονίκη 1962. Μεταξύ άλλων σημείωνε: «Ποιό είναι το σημαντικότερο επίτευγμα του βιβλίου; Εσα﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ιαχα πνευματικίναι η πνευματικότητα του... Μια πνευματικότητα που διαχέεται μέσα απ’ το συγκινησιακό του πεδίο. Ο συγγραφέας ελευθερώνει τους ήρωές του, και ελευθες του﷽﷽﷽﷽﷽αθτου με μια διαλογικήρώνεται έτσι κι ο ίδιος, από τις υλικές αντιστάσεις των θεμάτων του με μια διαλογική κατά βάθος μέθοδο, που όμως δεν έχει τίποτα το απαθές. Το αντίθετο μάλιστα: οι ήρωές του, κάτω από μια νευρική υπερένταση, που η ταραχή της μεταδίδεται και στον αναγνώστη εξοικειώνεται, διανοητικά και συνειδησιακά, τόσο πολύ με το μέγα επεισόδιο του Θανάτου κι με το μέγα επεισόδιο του Ερωτα, ώστε τέλος «ουδετεροποιούνται» απέναντί τουαντι του και η στε τσστη εξοικιή και η στυγνότητα του προβλήματος μηδενίζεται». Αυτά στην πρώτη κιόλας εμφάνισή του.

         Πριν πεθάνει ο Π. Παπασιώπης άφησε ένα ντοσιέ με ανέκδοτα χειρόγραφα - ο ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ και φφαα κτης χειριτιη παοροσυασηα του  για το βιβλδακτυλόγραφα κείμενά του στον φίλο του τότε Χρ. Μπέσα. Εβλεπα το φάκελλο ιμαν του Π.Π> τερα κοι τσι μα ςπρολαβε ο καια του  για το βιβλστο σπίτι του Χρ. για καιρό αλλά δεν αποφάσιζα να τον πάρω (κλέψω δηλαδή) ιμαν του Π.Π> τερα κοι τσι μα ςπρολαβε ο καια του  για το βιβλνα τον σώσω από την  απειλούμενη ανυπαρξία.  Μας πρόλαβε ο χρόνοςιμαν του Π.Π> τερα κοι τσι μα ςπρολαβε ο καια του  για το βιβλ χάθηκαν οι άνθρωποι ιμαν του Π.Π> τερα κοι τσι μα ςπρολαβε ο καια του  για το βιβλκαι ο φάκελος με τα ύστερα ανέκδοτα κείμενα του Π.Π. Το έχω σαν πένθος με μια ενοχή ανάμικτη. τι στο μαυικα  που μηκα μιακριτιη παοροσυασηα του  για το βιβλ

         Την «Επιθεώρηση Τέχνης» ένα διάστημα μάζευα και μαζί με τον αλήστου μνήμης Κυριάκο Σιδηρόπουλο. Εκείνος την είχε ολοκληρώσει. Εμένα μου λείπαν μερικά τεύχη. Ο Γιάννης Γργρδς μου είχε δώσει ήδη κάποια.  Ακόμα θα υπάρχουν και δικά μου τεύχη στο πατρικό του στο Μαυροδένδρι όπως και 4-5 τχ. της «Κριτικής» περιοδικό του Μανόλη Αναγνωστάκη. Πριν ένα χ αρκετα﷽﷽﷽ Εμ,εον ταφο τουένδτριρολαβε ο καια του  για το βιβλρόνο «είδα» τον Κ.Σ., τον τάφο του δηλαδή, και ξαναμπήκα για λίγοντη αυρα της παρξαης του υένδτριρολαβε ο καια του  για το βιβλ στην  αλησμόνητη αύρα (ή ομίχλη;) της άλλοτε ύπαρξής του.

          - Μεγάλωσες πλέον για να επιχειρείς κλοπές περιοδικών και βιβλίων αν και   μακαριτσος Διονυσιοςος μηδενιωδεν είναι αμάρτημα όπως μου είπε κάποτε ο μητροπολί﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ςκαριστβλίων αν και ίτης Διονύσιος (Ψαριανός) αν σκοπός είναι η σωτηρίας τους. Και τι νόημα πλέον έχουν εβαια κάποια έχουνόλα αυτά;

             Βέβαια κάποια έχουν ψηφιοποιηθεί εξ ολοκλήρου η έκδοσή τους αλλά το χάρτινο σώμα τους και η αίσθησή του είναι ομοία με το άγγιγμα των ανθρώπινων σωμάτων παρά από τη νοσταλγία τους.

         Τι κατάλαβα με αυτά και με δεκάδες άλλα που μάζεψα; Το περιοδικό «Παρέμβαση» ιχε ολκρωσι. Εγω χοι.  Μεγαλωσε για να κλεψω  Μνημης Κυριαξο Σιδηρ32 χιχε ολκρωσι. Εγω χοι.  Μεγαλωσε για να κλεψω  Μνημης Κυριαξο Σιδηρρόνιαιχε ολκρωσι. Εγω χοι.  Μεγαλωσε για να κλεψω  Μνημης Κυριαξο Σιδηρ του βίου μου σε 182 τχ. Θα βρεθεί κάποιος στο μέλλον να κλέψει κάτι απ’ αυτήν; Τις προάλλες είδα  ένα τεύχος της ςης﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ του ΜΙΕΤ Υστο βιβλιοπωλείο του ΜΙΕΤ Θεσσαλονίκης (Τσιμισκή 10) στις χάρτινες κούτες με τις παλιές εκδ σχεδόν ﷽﷽όσεις εκεί που αυτές διατίθενται αντί ευτελούς τιμήματος·  σχεδόν ﷽﷽σχεδόν  σχεδόν ﷽﷽χάρηκα!