Έργα βιτρίνας

Στη δυτική επικράτεια της βιτρίνας του ΣΥΝ -Βιβλιοπωλείου στην Κοζάνη
1. Παρέμβαση τχ. 182 κυκλοφόρησε πριν 1 μήνα
2. ΤΥΡΒΗ τχ 8 κυκλοφόρησε μόλις χτες
3. "ΚΛΕΙΣΜΕΝΑ ΣΕ ΘΥΡΙΔΕΣ" Δήμητρας Β. Καραγιάννη μόλις κυκλοφόρησε
4. Αφίσα που ανακοινώνει την παρουσίαση του βιβλίου της Δ. Β. Κ. την Κυριακή 5 Φεβρουαρίου στο Λ. Μουσείο Κοζάνης ώρα 7 το βράδυ.

Των 3 σχολικών Ιεραρχών ή όταν ήμουν δάσκαλος

...Δηλαδή οιονεί ευκαιριακός καθηγητής στο Πανεπιστήμιον κι ακόμα πιο οιονεί στο επιχώριον ΤΕΙ αμέσως μετά την αποπομπήν μου κακήν καλώς από τη διεύθυνση της Δημοτικής ΒΙβλιοθήκης Κοζάνης και το Ιδρυμα βιβλίου (ΙΝΒΑ). Εδίδαξα επί 1 έτος νεοελληνική λογοτεχνία από το 1821 μέχρι εκείνες τις ημέρες. Ήταν ένας παραμύθιος τόπος και τρόπος για μένα μετά το πένθος μου από την εκδίωξή μου και έγινε με τη βοήθεια, ας είναι καλά, του κ. Γ. Χιωτίδη διευθυντού τότε της ΣΔΟ ή κάτι τέτοιο. Την επομένη χρονιά υπέβαλα ξανά αίτηση στον αρμόδιο Ηλεκτρονικό Υπολογιστή. Απερρίφθην ότι ήτο ανήκουστον δι αυτόν (τον Υπολογιστή) νομικός κι όχι φιλόλογος να γνωρίζει και να διδάσκει λογοτεχνία! Υπέβαλα ένστασιν πρωτοκολληθείσα κατά του Ηλεκτρονικού Υπολογιστού. Ακόμη περιμένω απάντηση. Την θεώρησαν μάλλον χλευαστική. Τα θυμόμουν αυτά εψές που παρακολουθούσα την εκδήλωση για τους 3 Ιεράρχες στο εν λόγω καθίδρυμα.

Α, οι ωραίες μας, λίγες, ημέρες στο ΤΕΙ τότες...

Φιλολογικόν πρωινό (ξημέρωμα δηλαδής)

Θέλησα να ακουμβήσω σε κάτι σταθερόν λευκή σελίδα χάρτου «δημοσιογραφικού» όπου γράφουμε τα ό,τι να ‘ναι μας, πρωί λίαν της 28ης Ιανουαρίου (Εφραίμ του Σύρου και Παλλαδίου όχι του Αλεξανδρέως) ότι πάνω στο δίπλα κομοδίνο υπήρχε εργόχειρο πλεγμένο με βελονάκι, σεμέν ίσως το λεν και κάπως δυσκόλευε τα πράγμα. Τράβηξα από τη μικρή

Μνήμη Στρατή Τσίρκα (+ 27 Ιανουαρίου 1980)

Είναι από τις πιο αγαπητές κι αγαπημένες ράχες βιβλίων που βλέπω κάθε μέρα στο σπίτι. Μόλις είχα περάσει από το χωριό στη μεγάλη πόλη της Θεσ/νίκης μεσούσης της δικτατορίας, και είχα διαβάσει στον «Ελληνικό Βορρά», στο καφενείο του χωριού, την είδηση πως η Τριλογία (ή μέρος της) του Σ. Τσίρκα είχε βραβευθεί ως η καλυτέρα εν Γαλλία μετάφραση ξένου βιβλίου. Από το βιβλιοπωλείο Κωνσταντινίδη επί της Εγνατίας κοντά στην Καμάρα κι αντί 90 δραχμών ο έκαστος τόμος, πήρα τις «Ακυβέρνητες Πολιτείες». Μετά με το φίλο Γρ. Δγλ. πήγαμε σινεμά· έπαιζε το «Σάκο και Βαντζέτι». Δεν ήξερα τίποτα για τον Στ. Τσίρκα. Μετά έμαθα πολλά. Τόσα πολλά γι αυτόν... Ας το πω κοινοτοπώντας αφόρητα. Η τριλογία στάθηκε μια αναγνωστική γνωριμία ανεπανάληπτη και γύρω απ' αυτήν και οι άνθρωποι που τους το δάνειζα.

Ο καθείς στον κόσμο του

Ιππεύοντες τα δικά τους τετράτροχα άλογα βρέθηκαν στον Πήγασο Αι-Κατερίνης για τη παρουσίαση του βιβλίου του Διαμαντή Αξιώτη "Με χίλιους τρόμους γενναίος» εκδ. ΚΙΧΛΗ.

Ηρθαν στον τόπο αυτό που συνορεύει με τον Πλαταμώνα
χωρίς να φοβηθούν τα τρακτέρ και τον στρατηγό χειμώνα
Βέβαια στο τέλος αποκλεισμοί και ολισθήσεις δεν προκύψαν
Στο Σκαληνό τρίγωνο της αμαρτωλής λογοτεχνίας υποκύψαν

- Κοζάνη Καβάλα Κατερίνη
Αμερικάνος δεν θα μείνει... (άσχετο)

Αύριο στην Κατερίνη

Οι δύο πρώτοι Αντώνης Κάλφας Κατερινεύς και ημείς εκ Κοζάνης και ο τρίτος Διαμαντής Αξιώτης εκ της γλυκείας πόλεως της Καβάλας θα ευρεθούν την Τετάρτη, Γρηγορίου του Θεολόγου, στην Αι-Κατερίνη καιρού και τρακτέρ επιτρέποντων και θα μιλήσουν για το βιβλίο (ο καθένας με τον τρόπο του) του Διαμαντή Αξιώτη «Με χίλιους τρόμους γενναίος», διηγήματα εκδ. ΚΙΧΛΗ. Αίθουσα του θεάτρου Πήγασος ώρα 8 το βράδυ κι όπως πάει οι δρόμοι θα έχουν ήδη κλείσει. Αλληλολιβανιζόμενοι κι αυτάρεσκοι εννοείται κατά τα ειωθότα...

Δεν είναι Σταντάλ αλλά Στραβού

"Το Κόκκινο και το Μαύρο" πρωί λευκής Δευτέρας

Τοπίο με...

Τοπίο με λασπόνερα, λεύκες και χιόνι
ενώ σιγά σιγά νυχτώνει

Έλα ντε...

Προς τα που θωρώ (εις) ακίνητος
που τρέχει ο λογισμός μου (σου)

Εκλεκταί αφίξεις

Από την ΠΟΛΙ έρχονται στην πόλη μας βρεθήκαν

ακόμα δεν διαβάστηκαν απλώς δακτύλω-χαϊδευτήκαν

Χιόνι ζεστό το νέο χιόνι

Στο βορειοδυτικό μας μπαλκόνι
Ακρυο, αθύελλο, γλυκά ειρηνικό
Λίαν πρωί αφίχθη το νέο χιόνι
Ζεστό θαρρείς όπως ψωμί σπιτικό

Τι προτείνει ο Β. Καραγιάννης για τη νέα βιβλιοθήκη Κοζάνης

Ο Χρίστος Ζαφείρης εκ Θεσσαλονίκης γράφει και σχεδόν συμφωνώ...

Με την πρωτόγνωρη παγωνιά στη Θεσσαλονίκη έφθασε εκ Κοζάνης η θερμή "Παρέμβαση" του αγαπητού Βασίλη Καραγιάννη, με εξώφυλλο ένα ευαίσθητο, σχεδόν "φωτογραφικό", σχέδιο του Δημήτρη Μαρωνίτη, φιλοτεχνημένο από τον εκλεκτό Δυτικομακεδόνα φίλο ζωγράφο Κων. Ντιό. Εξαιρετικό και το αφιέρωμα για τον μεγάλο χαμένο δάσκαλο και φιλόλογο, και όπως πάντα και η υπόλοιπη ύλη του περιοδικού, που παρά τις οικονομικές δυσκολίες των καιρών πρέπει να μείνει ζωντανό, να συνεχίσει να βγαίνει!. .
Χόρτασα από τις σελίδες του σαν ζεστό ψωμί, που έβγαζε από τον ξυλόφουρνο τέτοιες κρύες μέρες η μάνα μου. Αλλά δεν σκέφτηκα πως για το καρβέλι χρειάζεται αλεύρι, ξύλα και μεροκάματα, δηλαδή χρήματα. Είναι ανάγκη να στείλω τώρα τη συνδρομή μου, πρέπει να την στείλουμε όλοι. Η γενναιοδωρία και η φιλική ανοχή του Βασίλη είναι δεδομένη. Αλλά η "Παρέμβαση", όπως όλα τα λογοτεχνικά - πνευματικά περιοδικά του τόπου, στηρίζονται αποκλειστικά στη δική μας συνδρομή, αλληλεγγύη και συνέπεια...

Αι βλαβεραί συνέπειαι εκ της Χιονο-πτώσεως

Μώλωψ εις άκρον αριστερού ποδός μοι επεφάνει εσχάτως

μέλαναν είχε την μορφήν πρήξιμον εισέτι ελεγχόμενον
ως γνήσιος νεοέλλην φώναξα: «Που ‘ναι, λοιπόν, το κράτος¨
το χιόνι της αυλής μου να μαζώξει το νυν και το ερχόμενον.

Το ίδιο φωνάζαν σιωπηλά και της Μόριας οι Μοιραίοι
ενώ 40 σβέρκοι κρατικοί τους έλεγαν «Είστε νοικοκυραίοι»

Διολισθήσεις

Υπό το καθεστώς άκρατης κι ακράτητης χιόνος
επήρα τους δρόμους
(άνευ λύρας στους ώμους)
διολισθαίνων εν γένει γλυκά και εν είδει μόνος

Αναγνώσεις διαγνώσεις, επιγνώσεις

Τ. Προδρόμου και Ηρώδου Λευκοπηγής

Εκανα χρόνια να το διευκρινίσω κι αυτό έγινε στα μεγάλα μου. Εψελνε στο αριστερό ψαλτήρι ο «Ηρώδης» έτσι τον ονόμαζαν λόγω του βροντώδους κι όχι μόνον κι άκουγα, παιδιόθεν, στο απολυτίκιόν Του «Μνήμη δικαίου μετ’ εγκωμίων...» το «τον αίροντα την αμαρτίαν του κόσμου....». Εγώ το τύπωνα στη σκέψη και στην προφορική γραφή ως «Τον έρω(ν)τα, την αμαρτία κ.λπ.». Ημουν λάθος εξ αγνοίας γραμματικής, ιστορικής, συναισθηματικής. Αλλά λάθος; Τότε στον «‘Ερωτα στα Χιόνια» ο Αλεξ. Ππδ για ποιόν Μπαρμπα - Γιαννιό τον Ερωντα, μιλούσε...

Έπαθε συνήθεια

Θύμα ήμερου σκύλου εκ πείνης ή από συνήθεια

έπεσεν η "Παρέμβαση" εις το Αττικό Μεταξουργείο
ασύνηθες πλην εντυπωσιακόν το γεγονός αλήθεια
απλήστως να δαγκωνόμεθα υπό Κυνός-Αργείου...

Η ευγενής πάθηση της λυσοκορδονιάσεως (σοβαρά μελέτη)

 

Μας εζήτηξεν πριν καιρό η Εταιρεία Συγγραφέων ένα κείμενο ορισμένου αριθμού λέξεων με θέμα: «Τα Πάθη στη λογοτεχνία». Εστειλα το παρακάτω και δημοσιεύτηκε στο συλλογικό ομότιτλο τόμο των εκδόσεων Καστανιώτη.

Περ(ί)- παθών ανθρώπων

Όλοι έχομεν πάθη(ει). Πάσχουμε, πασχόμεθα και συμπάσχωμεν, είτε ως ουσιαστικά μέρη του

3 - 1 - 1911

3 ήδη ο Ιανουάριος κι ο καφές στην πρώην τιμή παραμένει
μνήμη Κοιμήσεώς Του (1911) με του Θ. Γορδόνι την Ιστορία
εις την οποία χάνομαι όχι ρεμβάζων, με διάθεσιν σφιγμένη
- Ποί φύγωμεν; Όπου το φτερό της μας χαράζει την πορεία

Σκαλάθυρμα

Το εσπέρας παραμονή εορτής Μ. Βασιλείου («Εις πάσαν την γην εξήλθεν ο φθόγγος του"), Περιτομής του Χριστού («Ο οκταήμερος κατά την Μητέρα ο άχρονος κατά τον Πατέρα») και κοσμικής Πρωτοχρονιάς, κατ’ έθιμον εσπερινίζομαι εις Τίμιον Πρόδρομον Λευκοπηγής (1848 θεμελίωσή του όταν εις την Ευρώπη οι κοινωνικές επαναστάσεις ξεθεμελίωναν ή το προσπαθούσαν, τα φεουδαρχικά καθεστώτα).