Εφημερεύουσες φαρμακείες
Μηδείς ανώνυμος υβριστής
εισίτω (επώνυμοι όμως γίνονται δεκτοί)


Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010

'Το κερατένιο επάγγελμα..."


Ολβιος όστις της ιστορίας έσχεν μάθησιν
Ομως όλβιος κι όστις της λογοτεχνίας έσχε πάθησιν;

Είναι λοιπόν κατ’ επέκτασιν επαχθές το επάγγελμα του λογοτέχνη;

Θεέ μου, Αφροδίτη, Ερμή, πάτρωνα του κλέφτη
Δανείστε μου ένα μικρό καπνοπουλειό
ή στρώστε με σ’ όποιο επάγγελμα
Εχτός από το κερατένιο το επάγγελμα του λογοτέχνη
που όλη την ώρα σου ζητά να ‘χεις μυαλό.
(Ε.Π) μτφ. Γ.Σ.

Ζήτημα πρώτον προς όλους κι ειδικά τους φιλοξενούμενους εργάτες του πνεύματος και του χεριού κι όταν ταξιδεύουν από τόπου εις τόπον και του ποδαριού

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Μπαλάντα στους άδοξους ποιητές των αιώνων
Aπό θεούς και ανθρώπους μισημένοι,
σαν άρχοντες που εξέπεσαν πικροί,
μαραίνονται οι Βερλαίν. τους απομένει
πλούτος η ρίμα πλούσια και αργυρή.
Οι Ουγγώ με "Τιμωρίες" την τρομερή
των Ολυμπίων εκδίκηση μεθούνε.
Μα εγώ θα γράψω μια λυπητερή
μπαλλάντα στους ποιητές άδοξοι πούναι.

Αν έζησαν οι Πόε δυστυχισμένοι.
και αν οι Μπωντλαίρ έζησαν νεκροί,
η Αθανασία, τους είναι χαρισμένη.
Κανένας όμως δεν ανιστορεί
και το έρεβος εσκέπασε βαρύ
τους στοιχουργούς που ανάξια στοιχουργούνε.
Μα εγώ σαν προσφορά κάνω ιερή
μπαλλάντα στους ποιητές άδοξοι πούναι.

Του κόσμου η καταφρόνια τους βαραίνει
κι αυτοί περνούνε αλύγιστοι και ωχροί.
στην τραγικήν απάτη τους δομένοι
πως κάπου πέρα η Δόξα καρτερεί,
παρθένα βαθυστόχαστα ιλαρή.
Μα ξέροντας πως όλοι, τους ξεχνούνε,
νοσταλγικά εγώ κλαίω τη θλιβερή
μπαλλάντα στους ποιητές άδοξοι πούναι.

Και κάποτε οι μελλούμενοι καιροί:
-Ποιος άδοξος ποιητής θέλω να πούνε,
την έγραψε μιαν έτσι πενιχρή
μπαλλάντα στους ποιητές άδοξοι πούναι.

Κ.Καρυωτάκης