“Ητανε μέρα συννεφιασμένη…” η 28/11 Ειρηνάρχου μάρτυρος και Στεφάνου oμολόγητου. Σε ημιαποκριάτικη σύνθεση η πλατφόρμα αναμονής και με τη …διαλεκτική παρουσία φανών Νομάρχων, δημ. Συμβούλων κι άλλων όντων με πράσινες ομπρέλες και υψηλή οικολογική ευήθεια, απόντος του κ. Δεσπότου (πως κι έτσι;) και της μπάντας του Δήμου, έγινε η υποδοχή του πράσινου τρανού των Οικολόγων Πρασίνων κ.λπ. στο Σ.Σ. Κοζάνης. Την ώρα που έληγε η όμορη λαϊκή αγορά και τα λαχανικά κ.λπ. είδη μπαίναν στην κατηγορία των μισοτιμής και κάτω, εισήλθε εν θριάμβω το τραίνο, με μια και άνω ώρα, καθυστέρησης. Οπως άργησε και το Οικολογικόν κίνημα εν Ελλάδι κι ήρθε όταν εκφυλίστηκαν τα ευρωπαϊκά αφού τα πήραν σβάρνα τα άλλα κινήματα ανατροπής. Ετσι γίνεται άλλωστε σε όλα μας. Θέμα της καμπάνιας επί σιδηροτροχιών η οικολογική ευαισθητοποίηση μας περί των ρύπων κι άλλων αιωρούμενων κακών πραγμάτων που λυμαίνονται το σώμα μας αλλά και το κλίμα μας εν γένει και εν είδει. Εγιναν δηλώσεις και μοιράστηκαν τα τοπικά «εδέσματα” των ιθαγενών δημοσιογράφων σ’ αυτό το “δρώμενο”.
Σε άδεια πλατφόρμα περί την του ηλίου δύσιν, πριν χρόνια, διάβαζα το υπέροχο «Φλέγομαι” του Τ. Σέβε εκδ. SCRIPTA, όπου αναφέρονταν και στα τραίνα της κουλτούρας, την εποχή της Ρώσικης επανάστασης στα οποία πρωτοστατούσε (μέχρι ν’ αυτοκτονήσει αηδιασμένος) ο ποιητής, άγιος Μαγιακόφκι. Ατμόσφαιρα εδώ ωραία έως χαζοχαρούμενη. Πήγα ευαισθητοποιήθηκα ποσώς και έφυγα.
Επειδή είχε και Μαρξιστές ΟικολοΛενινιστές, θυμίζουμε πως: «Η ιστορία πάντα επαναλαμβάνεται αλλά τη δεύτερη φορά σαν φάρσα»
Ασκήσεις και σεμινάρια επί οικολογικού χάρτου και χόρτου.
Εν τω μεταξύ από 2 Δεκεμβρίου το τοπικόν ΔΗΠΕΘΕ ανεβάζει το διδακτικόν έργο του Σάκη Σερέφα με τον Δ. Πιατά: “Σεμινάριο Βλακείας».
11 σχόλια:
Συμπέρασμα ιδιοτελές: Οι ρύποι τελικώς δεν αιωρούνται μόνο στην ατμόσφαιρα,αλλά συνθέτουν και επίγεια θεατρικά σύνολα αναμονής τραίνων που δεν ''έφτασαν'' ποτέ.
Η γενναία πράξη του,άγιου όντως, Μαγιακόφσκι δυστυχώς δε βρίσκει μιμητές.
Η απουσία μου ήταν απολύτως δικαιολογημένη εντέλει.
Αφορμή ο άγιος Μαγιακόφσκι. Πράγματι οι ποιητές άγιοι. Κι όλο τούτο το πανηγύρι του λόγου των bloggers και τα απίστευτα πηγαινέλα των σχολίων τους -ανώνυμα ή επώνυμα, καμία σημασία- μόνο αστεία φαίνονται, όπως και τα πράσινα τρένα. Γελοία και υποκριτικά. Λόγια που επιμελώς κρύβουν τη δειλία. Ανθρώπων που να αγγίξουν τη ζωή δεν καταδέχονται -και δεν το μπορούν άλλωστε. Ανθρώπων που ευνουχίστηκαν και θέλουν να αποκρύψουν τον ευνουχισμό τους, ανθρώπων που να ζήσουν αρνήθηκαν και έμειναν να περιγράφουν. Όλος τούτος ο δήθεν λόγος, ο δήθεν πολιτισμός, οι δήθεν συναναστροφές, τα δήθεν συναισθήματα, μια πλάνη οικτρή για όποιον πιστέψει την αλήθειά τους. Όλο τούτο το παιχνίδι μες στην ασφάλεια της γραφής και την ηδονή της γραφής και την ανικανότητα της ζωής. Όλο τούτο το αδιάκοπο πηγαινέλα μες σε ψυχές ψεύτικες που κραυγάζει από μακριά τη μέσα πλάνη.
Είναι αρρώστια.
Οι ποιητές λοιπόν δεν είναι για σας και κακώς χρησιμοποιείτε τον λόγο τους. Οι ποιητές είναι γι’ αυτούς και μόνο που τολμούν να γράφουν στη ζωή τους τα ποιήματα. Γι’ αυτούς που τολμούν να λένε και να πράττουν την αλήθεια. Οι ποιητές δεν κρύβονται πίσω από τα ωραία λόγια, πίσω από σιωπές, πίσω από απουσίες. Οι ποιητές γράφουν στίχους και είναι έτοιμοι να μαρτυρήσουν γι’ αυτούς. Οι ποιητές δεν ψάχνουν άσυλο ούτε και άλλοθι. Βγαίνουν στο δρόμο και μαρτυρούν την αλήθειά τους. Δείχνουν τις παλάμες τους και λένε «εδώ», εδώ είναι οι πληγές μου.
Κάντε λοιπόν στην άκρη. Στη χορεία τούτων των αγίων δεν ανήκετε και καλύτερα να το αποδεχτείτε επιτέλους πως «δεν το’ χετε». Δεν είναι έγκλημα να μην μπορείς να αρπάξεις τη ζωή και να τη ζήσεις. Έγκλημα είναι να παριστάνεις στους άλλους ότι το μπορείς. Έγκλημα είναι να υποκρίνεσαι. Έγκλημα είναι να σκοτώσεις την ψυχή ενός ανυποψίαστου. Ενός αθώου εν τέλει. Και τούτο δεν συγχωρείται.
Αγιος ο Μαγιακοφσκι γελοία κ υποκριτικά τα πράσινα τρένα-ευνουχισμένοι,δειλοί κ δήθεν παντού-Αγαπητέ ανωνυμε κ λίγα τους είπες-ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ......ΦΙΜΩΣΕ ΤΟΥΣ.....
ΑΜΛΕΤ
Να ζεις. Να μη ζεις. Αυτή είναι η ερώτηση.
Τι συμφέρει στον άνθρωπο
Να πάσχει να αντέχει σωπαίνοντας τις πληγές
από μια μοίρα που τον ταπεινώνει χωρίς κανένα έλεος
Ή να επαναστατεί. Να αντισταθεί
στην ατέλειωτη παλίρροια των λυπημένων κόπων
Να πεθάνεις. Να κοιμηθείς. Αυτό είναι όλο
Να κοιμηθείς και να κοιμηθούν
όλοι οι πόνοι που από αυτούς είσαι πλασμένος
Να μην ξυπνήσουν πια ποτέ. Αυτόν τον ύπνο
να εύχεσαι για σένα. Να πεθάνεις. Να κοιμηθείς
Κι αν στον ύπνο σου έρθει ένα όνειρο;
Τι θα είναι αυτό το όνειρο; Μετά τον αιώνα του σώματος
ποιός ύπνος αναλαμβάνει τα όνειρα; Πώς ονειρεύεται
ο θάνατος; Σε πιάνει φόβος αργείς
και ζεις. Και η πανωλεθρία διαρκεί ζώντας
από τη ζωή σου. Τελείωσε τον κόσμο εσύ
Τέλειωσε τη ζωή σου. Αυτήν την στιγμή. Τώρα. Μ' ένα μαχαίρι.
Ο ΑΜΛΕΤ κατά έναν άλλο ''άγιο'', το Γιώργο Χειμωνά, στην Πράξη Γ' και τη Σκηνή 1, με την πλήρη συναίσθηση της ''αμετάφραστης γοητείας'' των αγγλικών λέξεων.
Η ηδονή της αυτολύπησης ενός Άμλετ. Το ναρκισσεύομενο εγώ που αδιαφορεί για τον Άλλον. Η αυτιστική περιχαράκωση εντός και πάνω απ' το πτώμα μιας Οφηλίας.
Η ζωή δεν παύει να μας χαρίζεται και να παραμένει δώρο.
Eνα τεράστιο ΕΓΩ δεν είναι του ανθρώπου η ζωή σε τούτο τον πλανήτη; Ποιός μπορεί ανερυθρίαστα και ψευδόμενος να ισχυριστεί το αντίθετο;
Και η προσπάθεια κάποιου να ''συμβιώνει'' (και να βιώνει),δεν είναι ένα συνεχές ψαλίδισμα αυτού του τεράστιου ΕΓΩ;
Καλοί μου άνθρωποι
Κι απ' τα καλά υπάρχουν τα καλύτερα
Η τέχνη για την τέχνη κι οι ποιητές για τους ποιητές και για τις λίγες στιγμές των κοινών θνητών που αγγίζουν τη μαγεία της τέχνης και της ποίησης.
Κι όλα καλά.
Αλλά ποιός μπορεί στο όνομα ποιανού αγίου μαγιακόφσκι ή άλλου να προτρέψει τον Αλλον σε αυτοκτονία;
Κυριε Δ. Μεντ ευτυχώς που δεν βρίσκει μιμητές η "γενναία" πράξη του απελπισμένου Μαγιακόφσκι που νόμισε ότι μόνος του ή με την όποια παρέα θ' αλλάξει τον κόσμο. Υπάρχουν τόσοι πραγματικά γενναίοι που δυστυχώς δεν είναι ποιητές και ευτυχώς αγωνίζονται και πορεύονται εφ' ό ετάχθησαν με υπομονή και αυτογνωσία.
Θέλει πολύ γενναιότητα να αντέξει ο φτωχός άνθρωπος το πεπρωμένο του μεχρι το τέλος. Που σταματά η υγεία και που αρχίζει η ασθένεια είναι πολλές φορές δυσδιάκριτο. Ο Γ Χειμωνάς θα ήταν πιό ειδικός να το πει.
(το όνομα μου δεν έχει καμμία σημασία γιατί δεν με ξέρετε, ούτε κι εγώ σας ξέρω)
Το χιούμορ αποτελεί επινόηση του σύγχρονου πνεύματος μας είπε κάπου ο Οκτάβιο Παζ. Είναι κάτι το οποίο καθιστά αμφίσημο οτιδήποτε αγγίζει.
Mένω άφωνος λοιπόν για όλη αυτή τη στιχομυθία η οποία εν τέλει έδωσε την εντύπωση προτροπής στην ''γενναία'' πράξη του Μαγιακόβσκι.
Οπως έμεινε άλαλος και ο Μ.Κ όταν μεγαλογιατρός σε παρουσίαση του βιβλίου του ''Το βαλς του αποχαιρετισμού'' τον πλησίασε στο τέλος και του είπε : -Μπράβο σας, έτσι πρέπει, να προτρέπετε τις γυναίκες στην τεκνοποιία, είναι θεάρεστο έργο.
Ο λόγος;: O Μ.Κ στο βιβλίο του αυτό ''βάζει'' το γιατρό Σκρέτα της λουτρόπολης να καθιστά όλες τις άτεκνες γυναίκες που τον επισκέπτονταν γόνιμες αλλά με το δικό του σπέρμα!
Και όλα αυτά με αφορμή την αναμονή του τραίνου !
Θα ήταν επανάληψη να προσθέσω και τη φράση της Ελ.Γέλινεκ για το χιούμορ.
Αγαπητέ άγνωστε κ. Μεντεσίδη, σας έχει πει κανείς πόσο ψεύτικη φαντάζει όλη αυτή η εξεζητημένη σοφία που δεν χάνετε ευκαιρία -αν δεν την αναζητάτε- να την επιδεικνύετε; Μπλοφάρει κανείς τοιουτοτρόπως την ανασφάλειά του;
Και επιπλέον:
"Η απουσία μου ήταν απολύτως δικαιολογημένη..." Μα είναι δυνατόν; Κι αν ήσασταν και αν δεν ήσασταν, κ. Μεντεσίδη!
ΕΛΕΟΣ
Τελικά θα αναφέρω τη φράση της Γέλινεκ, οτι δηλαδή: ''Πίσω από το χιούμορ κρύβεται η φρίκη''.
ΤΕΛΟΣ,
γιατί έχω την αίσθηση οτι έχω καταχραστεί το βήμα της ''Π'' και ζητώ συγγνώμη από τον αγαπητό Β. Υπόσχομαι πως δε θα ξανασυμβεί.
Αναρωτιέμαι αν πρέπει κάποτε να εκθέτουμε τα όσα πραγματικά πιστεύουμε για τους άλλους και αν αντέχουμε στην ίδια δοκιμασία. Ίσως, απαντώ, όταν η ειλικρίνεια δεν είναι φονική, όταν είναι καλοπροαίρετη.
Αναρωτιέμαι πότε η σιωπή η δική μας είναι καλοσύνη, πότε δήθεν ανωτερότητα και πότε δειλία. Και νιώθω πως η πραγματική καλοσύνη δεν έχει ποτέ το πρόσωπο της δειλίας. Πως αναγκάζεται να "τα σπάσει" κάποια στιγμή, γιατί μόνο τότε είναι αληθινή και δεν κρύβεται αυτάρεσκα πίσω από τη δειλία. Γιατί μόνο τότε "λειτουργεί" και για τον άλλον.
Να συγχωρήσετε λοιπόν το φονικό τούτο ξέσπασμα, κ.Μεντεσίδη, καθώς δεν είχε να κάνει σαφώς με τη δύναμη της καλοσύνης.
Δημοσίευση σχολίου