Αντισταθείτε σ’ αυτόν που χαιρετάει απ’ την εξέδρα ώρες ατέλειωτες τις παρελάσεις στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες σ’ όλα τ’ ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι σ’ αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει έντυπα αγίων λίβανον και σμύρναν σ'εμένα ακόμα που σας ιστορώ....
" Η διαθήκη μου" Μιχάλη Κατσαρού απο το " Κατά Σαδδουκαίων"
Αυτά όσον αφορά τη σοβαρή πλευρά της φωτογραφίας διότι απαιτείται σοβαρότης όταν πρέπει να αντιμετωπίσουμε τέτοιας προελεύσεως αγύρτες αλλά και επί του αστείου τώρα θα αναφέρω περιστατικό (που μόλις χτες το έμαθα) όμοιας αντιπαλότητας (όπως δηλαδή στη φωτογραφία) όπου παλαιότερα σε πρατήριο καυσίμων εκλεκτού φίλου (Γ.Χ) είχαν αρπαχτεί στα χέρια ο ''Αμερικάνος'', που είχε απέναντι τον καφενέ με τον Παγούνη τον μανάβη, για το πως γίνονται οι κεφτέδες από κ΄λιά (κοιλιά). Αφού καταφέρανε και τους χωρίσανε ύστερα από πολλές παραινετικές επιπλήξεις, τελικά συμφώνησαν στην ποσότητα του άνηθου που πρέπει να μπει στο μίγμα του κιμά! Τότε να δείτε εσείς αγκαλιές κι αγάπες. Μάλλον βέβαιον τελικώς λοιπόν είναι πως η μόνη διαφωνία των εν τη φωτογραφία της αναρτήσεως, δια βίου αέργων, είναι η ποσότης του ανήθου που ''μπαίνει'' στους κεφτέδες.Αυτά...
Τούτο το ποίημα το βλέπεις ως ελπίδα και το σερφάρεις ως ευχή. Η ποίηση πάντα σχεδόν δίνει απαντήσεις. Λύσεις δε δίνει. Η ποίηση είναι το αδιέξοδο της πραγματικότητας.
Μα απάντηση θέλουμε εμείς , δε θέλουμε λύση. Οπως και με το μυθιστόρημα (που σέβεται τον εαυτό του) και πρέπει να απαντά στα ερωτήματα της ύπαρξης. Σοφά μας λες αγαπητέ ανώνυμε πως είναι το αδιέξοδο της πραγματικότητας. Φαντάζομαι της πραγματικότητας των άλλων. Τις λύσεις τις δίνει (ακόμη βέβαια περιμένουμε...) ο φιλοσοφικός στοχασμός και δω να θυμηθούμε την ένατη θέση του Φόυερμπαχ : πως δεν αρκεί να κατανοήσουμε τον κόσμο αλλά να τον αλλάξουμε. Αρα η ποίηση είναι στο σωστό δρόμο ακόμη.Nάσαι καλά
"Τώρα, δεν τους βλέπεις και τα δύο κόμματα διά ποίων μέσων προσπαθούν να κερδίσουν την εκλογήν; Δεν ακούεις τον κρότον των χαλκίνων κερμάτων όπισθεν των λογιστηρίων;... Όστις όμως δυσφορεί ας μη μετέχει του εκλογικού αγώνος, μήτε ως εκλογεύς μήτε ως εκλέξιμος. "Κυάμων απέχεσθε"...".
5 σχόλια:
Αντισταθείτε
σ’ αυτόν που χαιρετάει απ’ την εξέδρα ώρες
ατέλειωτες τις παρελάσεις
στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε
στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες
σ’ όλα τ’ ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε
πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι
σ’ αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει
έντυπα αγίων λίβανον και σμύρναν
σ'εμένα ακόμα που σας ιστορώ....
" Η διαθήκη μου"
Μιχάλη Κατσαρού απο το " Κατά Σαδδουκαίων"
Αυτά όσον αφορά τη σοβαρή πλευρά της φωτογραφίας διότι απαιτείται σοβαρότης όταν πρέπει να αντιμετωπίσουμε τέτοιας προελεύσεως αγύρτες αλλά και επί του αστείου τώρα θα αναφέρω περιστατικό (που μόλις χτες το έμαθα) όμοιας αντιπαλότητας (όπως δηλαδή στη φωτογραφία) όπου παλαιότερα σε πρατήριο καυσίμων εκλεκτού φίλου (Γ.Χ) είχαν αρπαχτεί στα χέρια ο ''Αμερικάνος'', που είχε απέναντι τον καφενέ με τον Παγούνη τον μανάβη, για το πως γίνονται οι κεφτέδες από κ΄λιά (κοιλιά). Αφού καταφέρανε και τους χωρίσανε ύστερα από πολλές παραινετικές επιπλήξεις, τελικά συμφώνησαν στην ποσότητα του άνηθου που πρέπει να μπει στο μίγμα του κιμά! Τότε να δείτε εσείς αγκαλιές κι αγάπες. Μάλλον βέβαιον τελικώς λοιπόν είναι πως η μόνη διαφωνία των εν τη φωτογραφία της αναρτήσεως, δια βίου αέργων, είναι η ποσότης του ανήθου που ''μπαίνει'' στους κεφτέδες.Αυτά...
Τούτο το ποίημα το βλέπεις ως ελπίδα και το σερφάρεις ως ευχή.
Η ποίηση πάντα σχεδόν δίνει απαντήσεις.
Λύσεις δε δίνει.
Η ποίηση είναι το αδιέξοδο της πραγματικότητας.
ΜΠΑΛΩΜΕΝΕΣ ΑΠΟΧΕΣ
Θα' ρθουν καιροί
Που ακόμη και τα βαλσαμωμένα πουλιά
Θα ανοίξουν
Τις φτερούγες τους
Και θα αποχωρήσουν περήφανα
από τις βιτρίνες μας.
Και εμείς
Οι δήθεν ζωντανοί και παντοδύναμοι
Πιο ηττημένοι από ποτέ
Θα τα κυνηγάμε ασθμαίνοντας
Και θα ανεμίζουν στον αέρα
Ανήμπορες
Οι μπαλωμένες μας απόχες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΓΓΕΛΑΚΑΣ
Μα απάντηση θέλουμε εμείς , δε θέλουμε λύση. Οπως και με το μυθιστόρημα (που σέβεται τον εαυτό του) και πρέπει να απαντά στα ερωτήματα της ύπαρξης. Σοφά μας λες αγαπητέ ανώνυμε πως είναι το αδιέξοδο της πραγματικότητας. Φαντάζομαι της πραγματικότητας των άλλων. Τις λύσεις τις δίνει (ακόμη βέβαια περιμένουμε...) ο φιλοσοφικός στοχασμός και δω να θυμηθούμε την ένατη θέση του Φόυερμπαχ : πως δεν αρκεί να κατανοήσουμε τον κόσμο αλλά να τον αλλάξουμε. Αρα η ποίηση είναι στο σωστό δρόμο ακόμη.Nάσαι καλά
"Τώρα, δεν τους βλέπεις και τα δύο κόμματα διά ποίων μέσων προσπαθούν να κερδίσουν την εκλογήν; Δεν ακούεις τον κρότον των χαλκίνων κερμάτων όπισθεν των λογιστηρίων;... Όστις όμως δυσφορεί ας μη μετέχει του εκλογικού αγώνος, μήτε ως εκλογεύς μήτε ως εκλέξιμος. "Κυάμων απέχεσθε"...".
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (1851-1911)
από το http://alexis-chryssanthie.blogspot.com/
..ενδέκατη θέση και όχι ένατη....διορθώνω
Δημοσίευση σχολίου