Η Ειρήνη ημίν και υμίν

Παλαιά «δρόμο έπαιρναν», οι αφηγήσεις, «δρόμο άφηναν» και τα παραμύθια αλλά έφταναν στο κάπου τους. Τώρα οι συζητήσεις χρόνο παίρνουν, χρόνο αφήνουν, πως θα μπορέσουν να τον (ή να τα) οικονομήσουν στην κυριολεξία, ακόμα απ’ αυτόν. Εντελώς άυλον ως φενάκη, διάστημα μεταξύ δύο συμβάντων ή συνέχεια μιας θλίψεως διό «και μια στάλα λυπημένοι(η) γιατί πέρασε ο καιρός». Υπάρχει και τράπεζα χρόνου. Εκεί τον αγοράζουν ανταλλακτικά ότι χρόνος = χρήμα (= ευρώ;) με

Του Αργυρίου το Χιόνη(ι)

Του Αργυρίου Χιόνη
που έφυγε με το χιόνι
η ανάμνηση δε λειώνει
αν κι η καρδιά του μόνη
σταμάτησε αιφνιδίως
-Θεέ μου τι αηδίως
για έναν ποιητή...

25 χρόνια «Παρέμβαση» κ.λπ.

 

 Του Παναγιώτη Δημόπουλου

Μια συλλογή διηγημάτων του Β. Καραγιάννη, οι «Συγκεχυμένες Αγάπες» εκδόθηκαν πρόσφατα από τις Εκδόσεις Γαβριηλίδη. Οκτώ διηγήματα που συγχέουν με αριστοτεχνικό και αριστοκρατικό – χρησιμοποιώ την λέξη σωστά και όποιος καταλάβει, κατάλαβε – τις καταβολές, υπερβολές και παραβολές ενός συγγραφέα. Δεν θα χαρακτηρίσω τον συγγραφέα με επίθετα γιατί φτάνει το ότι είναι συγγραφέας για να τοποθετηθεί σε μια δεδομένη μοναδικότητα στον χρόνο και χώρο μας. Τον ευχαριστώ για την αφιέρωση στην πρώτη σελίδα και τον βάζω στο ίδιο ράφι με τον Καμύ και τον Μπουλγκάκοφ για καλή παρέα και λαογραφικό χιούμορ με περιεχόμενο.

Πήγαν για πατσά...

Μετά από τόσον ωραία πράγματα που συνέβησαν στο πατάρι του βιβλιοπωλείου πήγαμε για ...πατσά - ναι, γιατί όχι;- κι είχα να δοκιμάσω παρόμοιον πάνω από 10 χρόνια. Για πατσά τον τόσον γήινο, καυτό (κι από πιπέρι κόκκινο μπούκοβο που μας ζεμάτισε και σχεδόν εξάλειψεν το πάθος του αρχόμενου συναχιού) εν μέσω σχεδόν καυτής χιόνος που έπιπτεν του καλού καιρού... "Κ' επάνω εις την χιόνα έπεσε χιών. Κι η χιών εστοιβάχθη, εσωρεύθη δύο πιθαμάς εκορυφώθη κι η χιών έγινε συνδών" και φυσικά παρά τον κόμβον Καλαμιάς, ανεμοσούρι. Κι έκλεισε κι η Εγνατία οδός και η κατάστασης γενικώς ήτο απεπλισμένη...

Η φωτογραφία είναι του Γρηγόρη Δάλλη (ή μήπως Δαλλή;)

Οι ποιητές του ζωγράφου Κ. Ντιό στο πατάρι σου Συνεταιριστικού Βιβλιοπωλείου

 Την Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011, παραμονή εορτής της αγίας Αναστασίας Φαρμακολυτρίας, την 9^ην βραδινήν, στο πατάρι του Συνεταιριστικού βιβλιοπωλείου της Κοζάνης, αρχίζει η έκθεση ζωγραφικής με θέμα: «Οι ποιητές του ζωγράφου Κώστα Ντιό και οι Μεταμορφώσεις της 25ετούς Παρέμβασης». Ο Κ. Ντ. ζωγράφισε τους Γ. Σεφέρη, Δ. Σολωμό, Οδ. Ελύτη, Κ. Π. Καβάφη, Κ. Παλαμά, Ντ. Χριστιανόπουλο, Εζρα  Πάουντ, Μ. Αναγνωστάκη, Μ. Σαχτούρη, Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη σε διάφορες προσωπικές του εκδοχές.

         Στη έναρξη θα υπάρχει ελεύθερη ανάγνωση κειμένων από τους επισκέπτες, οι οποίοι επιπλέον καλούνται να φέρουν βιβλία που τους περισσεύουν ή έχουν οριστικά κι αμετάκλητα αναγνωστεί, τα οποία θα τα χαρίσουν στη βιβλιοθήκη των κλειστών φυλακών Γρεβενών.

Δελτίο λογοτεχνικών ειδήσεων

      Α.    Κυκλοφόρησε το 159-160 τεύχος της πνευματικής επιθεώρησης «η Παρέμβαση» η οποία με αυτό το τεύχος συμπληρώνει 25 χρόνια ενεργού εκδοτικής παρουσίας

         Στα περιεχόμενά του: Β.Π.Κ. Ενδόδημα και αποικιακά, Γ. Κεντρωτής 3 σονέττα,

Ελα ρε! Τι άλλο;

Το βιβλίο στην πόλη των Κοζανιτών διατίθεται στο βιβλιοπωλείο των Συνεταιριστών, Ρήγα Φεραίου τόσο...

" Συνέντευξις εδίδετο περί του..."

Συνέντευξη του Βασίλη Καραγιάννη στους Σωκράτη Μουτίδη και Παναγιώτη Τσαρτσιανίδη.

Αγίας Αικατερίνης της Πανσόφου, της ανεστίου κ.λπ.

   

Το εσπέρας της παραμονής της εορτής της, στον καθεδρικό της πόλεως (κι είχα μια ανεξήγητη διάθεση για τέτοια ακροάματα), ένθα λάβαινε χώρα αρχιερατικός εσπερινός για την «πρόσφυγα», αγία η οποία εδώ και χρόνια δεν έχει που την αγία και σοφή (ήξερε  όλην την ελληνικήν και λατινικήν παιδεία του καιρού) κεφαλή της κλίνη στην πόλη. Κεφαλή που περιέκοψαν σύριζα: «Αικατερίνα και σοφή και

Θα είμαστε κι εμείς εκεί ως ακροατές του εαυτού μας

 

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΣΧΟΛΗ

ΤΜΗΜΑ  ΦΙΛΟΛΟΓΙΑΣ

ΤΟΜΕΑΣ  ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΝΕΩΝ  ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ  ΣΠΟΥΔΩΝ

 ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΕΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ

 Ο κ. Βασίλης Καραγιάννης, εκδότης του περιοδικού Παρέμβαση-λογοτέχνης 

και ο κ. Θανάσης Μαρκόπουλος, λογοτέχνης-κριτικός, 

θα παρουσιάσουν το έργο τους και θα συζητήσουν

με διδάσκοντες και φοιτητές

την Τρίτη 22 Νοεμβρίου  2011, ώρα 20:00

στο Σπουδαστήριο 208 

(2^ος όροφος Νέου Κτιρίου Φιλοσοφικής Σχολής)

 

ΥΓ. Προφανώς και δεν θα γίνει εκεί καμιά "κατάθεση ψυχής" των ανωτέρω

η αφού η εν λόγω κατάθεση είναι προνομία των επιφανών της τέχνης 

και των γραμμάτων που επιχωριάζουν σ' όλη την χλωρίδα και πανίδα

της επαρχίας, των κέντρων μη εξαιρουμένων 

(αλλά εκεί εκ της πληθώρας δεν φαίνονται και τόσον οι καταθέτες)

           

Ενήδονα αυτάρκεις και πένθιμα υπερσίγουροι

Ενώπιον του άδειου

Διαβάζω διαγωνίως, μη αντέχοντας το απευθείας διάβασμα ή άκουσμά τους, ως εκ της αφορήτου κοινοτοπίας που τις δέρνει, διάφορες τοποθετήσεις εμφανών του τοπικού μας είναι, δημοσίων όντων και πολιτικών, επί το πλείστον μικροοργανισμών, περί των τοπικών, πολιτισμικών μας διαπραγμάτων, κι ένα αίσθημα ήπιας ναυτίας με περιέχει. («Καλά σου κάνει» θα πει αμέσως ο άξεστος αλλά γνήσιος και κάτω του μέσου όρου αισθητικής και πνευματικής στάθμης του χώρου μας, συμπολίτης).

 

Της θαλάσσης καλύτερα (μη) φουσκωμένα τα κύματα

Θάλασσα των Ιόνιων νερών και των δειλινών χρωμάτων

 

και θάλασσα των εις θάνατον καταδικασμένων φυλλωμάτων

***

Δεν έχει σημασία ποιά συμφορά τη βρήκε·

την τύλιξε μια μουσική απελπισμένη

και τυλιγμένη, τυλιγμένη, μες στο θριάμβό της

εκεί που στοίβαζαν δεμάτια και καλάθια

έβγαλε μια φωνή παράξενη, τραγουδιστή:

"Ω θάλασσα που θάλασσα ποθείς, θάλασσα πεινασμένη"

                          Γ. Γαίητς μετ. Σπύρος Ηλιόπουλος

Μετά την Κυβέρνηση Εθνικής Κατάθλιψης

...Τίποτα δε γυρεύουμε να γίνει,

Εφτά χρόνια ζήσαμε ήσυχα,

Πετύχαμε να μη μας προσέχουν,

Ζώντας και ψευτοζώντας.

Γιάννης Βούρος ο ζωγράφος κι όχι οι ονοματοαπομιμήσεις του

 

Από την έναρξη της έκθεσης του Γιάννη Βούρου στην Κοζάνη το βράδυ της 4ης/11/2011 στο χώρο εκθέσεων του Δήμου Κοζάνης

-Καλησπέρα σας
Μην ανησυχείτε δεν πρόκειται να πέσει η Κυβέρνηση αφού θα λάβει ψήφον εμπιστοσύνης. Φροντίζουν προς τούτο:
"οι ρήτορες κι οι λωποδύτες
ζητιάνοι εταίρες και προφήτες..."
της βραδιάς κ.λπ.
οι οποίοι εκ νέου μαρμαρωμένοι θα σταθούν
είτε σε στάση προσοχής είτε στη στάση του πίνακα*

*Οπερ κι εγένετο

Μέρες Νοεμβρίου 1973 τέλος Οκτωβρίου του 2011;

Ανθρωποι που δεν κοιτάνε την παρέλαση

Σκύλος που έτρωγε μισό σάντουιτς με λουκάνικο

         Υπερβολές...

         -Τηρουμένων των αναλογιών...

         Προφανώς και εννοείται. Ομως οι πραγματικότητες κάθε φορά είναι οι πραγματικότητες της εποχής και των ανθρώπων της, πάσα δε μεταξύ τους ομοιότητα είναι προϊόν της ιστορίας κι όχι των συμπτώσεων.

Το συναξάρι της 26ης Οκτωβρίου ε.ε., η χειρ και η Χείρα

        
 Τω αυτώ μηνί ΚΣΤ’, μνήμη του Αγίου και πανενδόξου Μεγαλομάρτυρος και Θαυματουργού Δημητρίου του Μυροβλύτου.

         Δημήτριον νύττουσι λόγχαι Χριστέ μου,

         Ζηλούντα πλευράς λογχονύκτου σης πάθος.

         Εικοστή μελίαι Δημήτριον έκτη ανείλον

Χώρα ιχθυόεσσα

Χώρα ιχθυόεσσα

Με τα φωνήεντα αλμυρά

Τα σύμφωνα απ’ τις αγάπες συλημένα

Ελένα η Μενελαΐς

Πολέμου λάφυρο στα χείλη της

Πτολίεθρα απ’ τις δόξες τους πυρπολημένα.

Χώρα δακρυόεσσα

Με τα αίματα νωπά

Και τ’ άρματα της μάχης αναμμένα.

Χώρα αλυπίας

Του χρόνου δάκρυ φωτεινό

Ημέρα και Παράδεισος συμφιλιωμένα.

Χώρα του πόνου

Με το γδικιωμό

Και το τομάρι τ’ άδικου ενωμένα.

Χώρα δικαίου

Με τις οδύνες δίπτυχες

Του ηλίου κατοικεί το φως το Ενα.

Το βιβλίο κυκλοφορεί απ’ τις εκδ.   Παρέμβαση

Η πολιτική και ποιητική ηθική των ημερών μας

                                   

 Γιατί αυτές τις μέρες μου έρχεται στο μυαλό ένα παλιό βιβλίο του διακεκριμένου φιλολόγου και εν γένει πνευματικού ανθρώπου Δ. Ν. Μαρωνίτη “Ποιητική και πολιτική ηθική» εκδ. Κέδρος1976, δοκίμια πάνω στην ποίηση και την πολιτική στάση των ποιητών: Μ. Αναγνωστάκη, Τίτου Πατρίκιου, Αρη Αλεξάνδρου;

         Ισως γιατί στο σήμερα κάποια ποιήματά τους, κυρίως του Μ.Α. είναι εντελώς επίκαιρα, όπως το:

Της ημέρας μη και της ώρας

 

 

Ζώστηκα κατάστηθα σελίδες

που οικοδομούσαν το σύμπαν και μένα.

Θριαμβευτικές εικόνες, πρωτοφανείς,

διόρθωναν την ιστορία της Ελλάδας,

καθαγίαζαν τον άνθρωπο

Και μ’ άφησαν με μια καινούργια θλίψη.

Διέσχισα το πένθος μου

με την κορδέλα που έδεσα στα παιδικά μου χρόνια.

Είχαν το πείσμα αιχμηρό κι επίμονα τα όνειρα.

Εκλεισε ο φράχτης. Το κόκαλα μέσα...

 

Τους θεωρούσα ακαλλιέργητους κι όμως μου βούλωσαν στο στόμα

αν και πολ(λ)ύ(οι) θα επιθυμούσαν να μου βουλώσουνε το όμμα.

Ακόμα και στους άξεστους μπορείς να βρεις χώμα καλλιεργήσιμον!

- Την ποίηση ή στην πίεση υπάκουσαν εν τέλει. Συζητήσιμον...

Κατηφόρα του αγίου Γεωργίου

 

Πέρασε άραγε βροχή ή κρυφή νεροσυρμή μ’ αχώνευτο χώμα-νερό;

Μήπως οι κεκοιμημένοι τίναξαν τα πόδια έτη και έτη μουδιασμένοι

(στρατιώτες του εμφυλίου μπήκαν από νωρίς σ’ ασφόδελο καιρό;)

Χτύπησαν κι έπεσε ο φράχτης όπου της μνήμης οι φυλακισμένοι.

Τώρα να φύγουν από κει μπορούν όσοι βαρέθηκαν να περιμένουν

ανάσταση ή να μπούνε ελεύθερα οι αδέσποτες ψυχές των ζώντων

μαζί τα σκυλιά της γειτονιάς που για ανθρώπων κόκαλα επιμένουν

κι όσοι στα όρια του σήμερα ψάχνουν στο λυκόφως των οριζόντων.

                                                                            

Οι ποιητές στην παρέλαση της 11ης/10/2011

Η κατάληψη, η εγκατάλειψη κι η εγ-κατάθλιψη

                         

Αν θες να μετρήσεις κι όχι με το κουταλάκι του καφέ

(«Μέτρησα τη ζωή μου με το κουταλάκι» Τ.Ελιότ) το εύρος της ευφυΐας  και της σκέψης του νεοέλληνα πολιτικού, μικρού ή μεγάλου μεγέθους και τόπου, δεν έχεις παρά να τον ακούσεις να κάνει δηλώσεις ενώπιον των μικροφώνων, μετά από τη λήξη δημοσίων εκδηλώσεων, εκκλησιαστικών (πολιούχοι), εθνικών εορτών και τοπικών επετείων (μετά την παρέλαση) ή και λαϊκοπανηγυρικών συμβάντων (νιάημερου μετά τα σουβλάκια). Στο μεγαλείο της η φτώχεια λόγου, η κενότητα

Οι τυποκτόνες δια-αγωγές αθέμιτου πλουτισμού

Διασχίζοντας τον ποταμό της Ιλιάδας (διαβάντες τον Σκάμανδρον) στον Β’ μάλλον τόμο της, (σε έξοχη απόδοση του Δ. Μαρωνίτη, εκδ. Αγρα), συνάντησα κάποια στιγμή έναν από τους πρωτο-δευτερο-αγωνιστές του μεγάλου έπους τον οποίο ονομάζει ο Ομηρος και ο Δ.Μ. μεταφράζει, ως «παρλαπίπαν». Η λέξη μου θυμίζει την ελληνική, κινηματογραφική ταινία του παλιού καιρού «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα» (προβλήθηκε εκατοντάδες φορές στην τηλεόραση και πάντα ενώπιόν της την καταβρίσκω) με πρωταγωνιστές τον κ. Γ. Κωνσταντίνου και την κ. Μάρω Κοντού κ.α. αρίστους. Σ’ αυτήν άκουσα με έμφαση λόγου και ταύτιση αντίστοιχου ρόλου, (προς δικηγόρον κατευθυνόμενη) την κάπως χαρίεσσα λέξη. Δεν μπόρεσα να δω, δε θυμάμαι δηλαδή, που ήταν στην μετάφραση, για να βρω και την αντίστοιχη αρχαία.

        

«Το μόνο που θέλω να πω αστράφτει απρόσιτο»

Το φετινό βραβείο Νόμπελ για τη λογοτεχνία κλήρωσε στον Τούμας Τρανστρέμερ, το σημαντικότερο ποιητή της Σουηδίας σήμερα, ο οποίος γεννήθηκε το 1931. Στα ελληνικά τα ποιήματά του κυκλοφόρησαν σε μετάφραση του Βασίλη Παπαγεωργίου το 2004 από τις εκδόσεις PRINTA

         Απ’ αυτό το βιβλίο καταγράφω κάποιους στίχους του υπογραμμισμένους με το κόκκινο μολύβι εκείνου τον καιρού.

Τα αδρανή υλικά του Δήμου και των βιβλίων

                      

         Eπειδής, που θα λέγαν κι οι διαβασμένοι “οργανικοί διανοούμενοι” του Δήμου Κοζάνης (καθηγητές πανεπιστημίων, χωρομέτρες, πνευματικοί λιμοκοντόροι, αρπακτικά γενικώς κ.α.) λόγος γίνεται περί της  νέας Δημοτικής Βιβλιοθήκης που σχεδιάζεται να κτισθεί στις πρώην αποθήκες δημητριακών και ζωοτροφών, της άλλοτε ευαγούς υπηρεσίας Γεωργικών συνεταιρισμών κι ήδη υπογράφτηκε το συμβόλαιο ανέγερσης με τον εργολάβο.

     

Πατριαρχικές περιηγήσεις του καλού καιρού

27 Σεπτεμβρίου, Αριστάρχου Θεσ/νίκης κι όχι μόνον



Στη  Δυτική Μακεδονία ήρθε ο Πατριάρχης της Οικουμένης (όσο πιο φανταχτεροί οι τίτλοι στον κόσμο τούτο τόσο αναντίστοιχοι είναι με την πραγματικότητα των ανθρώπων αλλά και του Θεού, άλλη ακυριολεξία κι αυτή, αλλά ας επιτρέψουμε στην ασημαντότητα των λόγων μας λογικά  άλματα τα οποία με θράσος πηδούν στη μεταφυσική αβεβαιότητα. Εκοψε θρησκευτικές και οικολογικές βόλτες στα Γρεβενά και

Βιβλία δυτικομακεδονικής περιοχής και φρούτα πάσης εποχής

Το ένα πρόσωπο είναι σταθερό, μόνιμα στα αριστερά της εικόνας όπως την κοιτάμε, στα δεξιά όπως μας κοιτάει. Το άλλο εναλλάσσεται  ανάλογα με την πολιτική επισκεψιμότητα του κτιρίου της Περιφέρειας Δ.Μ. στην περιοχή του Αργίλου αλλά και την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα. Είναι πάντα ο κ. Περιφερειάρχης, ο εκάστοτε άλλος μόνον διαφέρει. Βαστούν («εικόνα και χαρτί...) μια έκδοση πολυτελείας με τίτλο «Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας-

Μετά την Διεθνή Εκθεση κύμα σηκώθηκε στο λιμάνι

Σ’ αυτό τον κόσμο όσοι αγαπούνε

τρώνε βρώμικο ψωμί

κι οι πόθοι του ακολουθούνε

υπόγεια διαδρομή για το «Underground Εντευκτήριο»

Είμαι ο ορμώμενος μ’ αυτή δηλαδή την καταγωγική, ταξιδιωτική μετοχή κατά γραμματικόν νεολογισμόν, που γράφει η αφίσα και προαναγγέλουν τα σάιτ, τα μπλοκ, τα μέιλ κι οι στόματι ειδήσεις που διακινούσαν οι φίλιες δυνάμεις προς ειδοποίηση ότι την τάδε στο «Underground Εντευκτήριο», θα λάβαιναν Συγλίσεις/Αποκλίσεις³ ήγουν λογοτεχνία που γράφεται τώρα μετά μουσικής και θεαμάτων.

Και νέον τεύχος αριθμεί η "Π" με εμβόλιμον μακρύ σχόλιον

     Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος του λογοτεχνικού περιοδικού «Παρέμβαση» (157-158) του καλοκαιριού του 2011 με ποικίλη και ενδιαφέρουσα ύλη. Το εξώφυλλο σχεδιάστηκε από τον ζωγράφο Μανώλη Δραγώγια. Στις εσωτερικές σελίδες φιλοξενούνται έργα του γλύπτη Ευθύμη Καλεβρά από την Κατερίνη, φωτογραφημένα από τον Σ. Τσιλιγκιρίδη.

Ορμώμενοι, ερχόμενοι, αυτόχθονες...

 

ΣΥΓΚΛΙΣΕΙΣ / ΑΠΟΚΛΙΣΕΙΣ

κύκλος εκδηλώσεων του «Underground Εντευκτήριο», στο πλαίσιο του εορτασμού δέκα χρόνων λειτουργίας, στις εκδηλώσεις του οποίου συγγραφείς από τη Θεσσαλονίκη και τα πέριξ διαβάζουν αδημοσίευτα, κυρίως, ή και παλαιότερα κείμενά τους. Με παρένθετα μουσικά, θεατρικά, εικαστικά, χορευτικά και άλλα δρώμενα.

Στην τρίτη εκδήλωση του κύκλου, τη Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2011, ώρα 8.30 μ.μ., διαβάζουν: Βασίλης Καραγιάννης (εκ Κοζάνης ορμώμενος), Βασίλης Παπάς (εξ Εδέσσης ερχόμενος) και Χαρά Χρηστάρα (αυτόχθων). Φιλική μουσική συμμετοχή: Κώστας Θεοδώρου. Θεατρικό δρώμενο: «Ακτίς Αελίου».

Είσοδος ελεύθερη.

Οι ενδιαφερόμενοι για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε το blog του Εντευκτηρίου: http://entefktirio.blogspot.com

Λαζάρου Παπαϊωάννου ενθύμηση στην Κορυφή Βοΐου

 

 Οταν ήμουν στην έμμισθη δημόσια και δημοτική υπηρεσία των τοπικών γραμμάτων, ΙΝΒΑ και Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης, -χρόνια αμνημόνευτα σαν να ήταν ξένα πλέον τα χρόνια που έζησα εκεί- θέλησα να τοποθετήσω στο χώρο της Βιβλιοθήκης έναν πίνακα κατά μίμησιν του πίνακα του Γ. Ροϊλού «Οι ποιητές στον Παρνασσό». Κάτι παρόμοιο που να εικονίζει και να συνοψίζει με την εικαστική αισθητική του την ιστορία των κοζανίτικων γραμμάτων. Το κάθε πρόσωπο που θα εικονιζόταν  σ’ αυτόν εξέφραζε το ιδιαίτερο και εξαιρετικό που είχε ως προσωπικότητα των γραμμάτων

Δελτίο συμβάντων της 31ης/8/ 2011

Κοιτούσε τις κορυφές των κυπαρισσιών

που έγερναν προς τη δύση· έτσι νόμιζε.

Αλλά αυτές φορτωμένες με ψυχές

(χιλιάδες ψυχές)

της «Τελευταίας προ του ανθρώπου εκατονταετίας»

έσκυβαν με περιέργεια να δουν.

“Ποιά ψυχή να φεύγει και μυρίζει

Τόσο δυνατά ο αέρας κι άλλο δεν αντέχω…”

Η φυσαρμόνικα λύγισε τα γόνατα

“Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα

χωρίς να γνωρίζω κανέναν

κι ούτε κανένας

με γνώριζε…”

Κάποιοι αιωνόβιοι πολεμιστές και τοπικοί άρχοντες

άκουσαν αλλά γύρισαν στο άλλο πλευρό

της ανυπαρξίας τους.

Μόνον η Ωραία Κοιμωμένη του Χαλεπά

που γνώριζε από την τέχνη της ζωής και της ψυχής

μισάνοιξε τα μάτια

να δει Αυτόν που «Αμωμος εν οδώ»

το πήγαινε για νέος συγκάτοικός της.

Κι ύστερα το βιολί με την “Ωδή της χαράς”.

Αλλά τι γίνεται λοιπόν εδώ

και καμιά ψυχή δεν είναι χαρούμενη

αλλά ούτε και καμιά λυπημένη;

Μόνο δακρυσμένα μάτια νότιζαν τον ένδον χώρο

των ακροατών της καθημερινότητας.

Εσπέρας της 31ης Αυγούστου 2011

κι η σημαία στην Ακρόπολη μεσίστια υποκλινόταν.

Σημ. Γ. Ρίτσος, Ο. Ελύτης, Μ. Αναγνωστάκης ως εικός παραπάνω

        

                                                         

" Σ' αυτό το δρόμο που διάλεξες να πας..."

Σ' αυτό το δρόμο

που διάλεξες να πας

κοίτα να προφτάσεις τον καιρό

που 'ναι σαν το κύμα

τ' αλμυρό

Στράτα τη στράτα

σου το 'χω πεί

φεύγουν τα νιάτα

σαν αστραπή

Σ' αυτό το δρόμο

που διάλεξες να πας

πέρασα κι εγώ κάποια βραδιά

για του φεγγαριού

την αμμουδιά

Στράτα τη στράτα

σου το 'χω πεί

φεύγουν τα νιάτα

σαν αστραπή

 

Μουσική και ποίηση «Μεσούρανα του Αυγούστου», από το περιοδικό Παρέμβαση

 

Με μία ξεχωριστή εκδήλωση μουσικής και ποίησης ξεκίνησαν οι εκδηλώσεις, με αφορμή τη συμπλήρωση των 25 χρόνων του λογοτεχνικού περιοδικού «Παρέμβαση». Μέχρι το τέλος του χρόνου θα ακολουθήσουν και άλλες, μεταξύ των οποίων και ειδικές αφιερωματικές εκδόσεις του περιοδικού για την 25ετία του, αλλά και αφιερώματα στον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, τον Γ. Σεφέρη, την πόλη της Θεσσαλονίκης κ.α.

«Μεσούρανα του Αυγούστου»*

 

ΡΕΣΙΤΑΛ ΠIΑΝΟΥ**

του Παναγιώτη Δημόπουλου

19 Αυγούστου στις 8.30 το βράδυ στη Λευκοπηγή

παρά την θέση «Καραούλια»

(κτήμα κι άμπελος Γ. Μητλιάγκα)***

Είσοδος εντελώς ελεύθερη

__________________________________

* Εξόν κι αν είναι γρύλος δεν τα αντέχω

τόσο μουγγά τα σύννεφα

κ’ η δημοσιά να σταματάει σε ένα σωρό χαλίκια.

Πολλά φιλιά και περιμένω νέα σου.

Αχ νάταν νύχτα καλοκαίρι μεσούρανα του Αυγούστου

ξεκούμπωτο πουκάμισο

στήθος σπαρμένο αστέρια...

(Αρη Αλεξάνδρου «Ανεπίδοτα γράμματα»)

** Το ρεσιτάλ δίδεται με αφορμή τη συμπλήρωση 25 (ενεργών) χρόνων της λογοτεχνικής επιθεώρησης η Παρέμβαση

*** Προσέγγιση: Στο ύψος του Πνευματικού Κέντρου (!) Λευκοπηγής, όπως πηγαίνει ο δρόμος προς αυτήν από Κοζάνη, στροφή του τιμονιού δεξιά, κι ακολουθούμε, ώσπου να τελειώσει, την ασφαλτοστρωμένη γεωργοκτηνοτροφική οδό.

Χορηγοί του διαπράγματος
Καγκαράς Μουσικός οίκος @ωδείο, Καραδίσογλου τυπογραφία, γραφικές τέχνες, continuum-sotirisioutzioukis* οπτική επικοινωνία

Αθυμιάτιστος στις Παρακλήσεις του Αυγούστου

Ανεβαίνοντας την κλίμακα γύρωθεν του ιερού βήματος του ναού  κόβω κι ένα κλαρί δενδρολίβανου το οποίο νιώθω ν’ αφήνει στο χέρι μου –κι όχι μόνον- μια λεπτή, ευγενική αίσθηση. Λίγο πριν την επίσημη σκάλα επί της οποίας φωτογραφίζονται τα γαμήλια ζευγάρια σε πόζες επί το πλείστον αστείες και στην πόρτα του παλιού ναού που σηκώνει, όπως ο ‘Ατλαντας, σε αιώνιον βάσανο, στην πλάτη του αγόγγυστα το νεόδμητον εκκλησιαστικό μεγαθήριον, διάβασα πριν λίγο καιρό μια είδηση εφ’ απλού

Από το Delice της Ερμουπόλεως στον ερημίτη της Ανω Σύρου πόλεως

                                              

         "Αυτό που νιώθω είναι ολότελα αμεταβίβαστο» (Φ. Πεσσόα)

         -Προφανώς...

         Εντούτοις επιχειρώ, αμέσως με το γυρισμό, χωρίς να αφήσω να περάσει κάποιο διάστημα για να επέμβη η νοσταλγία (εδώ το χρώμα της είναι ώχρας και ροζ)που προσδίδει στα κείμενα και τα αισθήματα μια λογοτεχνική απόχρωση, μια ανασκόπηση συμβάντων των λίγων ημερών παρά την νήσον Σύρο, επί της θαλάσσης, το κέντρο και το επίκεντρο των ανθρώπων της. Ετσι για μια παρακαταθήκη διαρκείας όταν θα θέλεις να περιφέρεσαι σε κάτι το μελαγχολικά ωραίο αλλά κι οριστικά παρελθόν.

Μικρό, θερινό ελεγείο για τον Η.Π.

Την Κυριακή 24 Ιουλίου, μνήμη Χριστίνης μεγαλομάρτυρος κ.λπ.

ο Ηλίας Παρδάλης του Γ. φόρεσε την πιο ωραία ενδυμασία του

κουστούμι, γραβάτα, μουστάκι ψαλιδισμένο προς το ψαρί

(έτσι τον είδα στο στύλο της ΔΕΗ καρφωμένο)

και κάλεσε φίλους και συγγενείς στο ναό του αγίου Δημητρίου

να τους ανακοινώσει την πρόθεσή του να μεταθέσει εαυτόν

στον δίπλα ναό του αγίου Γεωργίου, οριστικά κι αμετάκλητα.

Οσοι δεν το πολυπίστεψαν ανέβηκαν στον προφήτη Ηλία,

τέσσερις μέρες μετά το πανηγύρι του,

(πολλοί ναοί πέσαν αντάμα και δεν μ’ αρέσει αυτό)

και τον έψαχναν εκεί που συνήθως μάζευε τσάι

κι άλλα λουλούδια του υψηλού (1020μ) λόφου

- τι λόφου, βουνό δεν λέω καλύτερα -

στις σούδες του και δίπλα στα πολυβολεία του εμφυλίου.

Είπαν είχε πετάξει από κει με λαβωμένα από καιρό φτερά

προς το επέκεινα του λεκανοπεδίου

και χώθηκε απευθείας στη μνήμη του καθένα

όπως τον ήξεραν κι όπως τον μπορούσαν.

Ξανάπαν πως θα τον θυμούνται κάπου κάπου.

Πάλι καλά...

Κι ήταν 58 ετών και άλλων τόσων χρόνων.

Γιατί η πόλις των Γρεβενών είναι σε πιο ενδιαφέρουσα κατάσταση της πολιτείας των Κοζανιτών

 Οι προτομές του μία λευκή η άλλη γκρίζα, υπάρχουν κατά παγκόσμιον πρωτοτυπία σε δύο γειτονεύουσες πλατείες (εθνομάρτυρος Αιμιλιανού και  Δημοκρατίας) της πόλεως των Γρεβενών στη Δυτική  Μακεδονία, ας πούμε. Ο Κ. Ταλιαδούρος υπουργός στις αρχές του ’60, κατάφερε κι απέσπασε την περιοχή από τον ενιαίο Ν. Κοζάνης και την ανακήρυξε ανεξάρτητο νομό· αυτός δε θεωρήθηκε «πατέρας» αυτού. Διέσωσε την πόλη από τη μοιραία ατροφία της ως παραπληρωματική της αδιαφιλονίκητης πρωτεύουσας της Δυτ. Μακεδονίας. Θέλω να πω της έδωσε στο γεωγραφικό χάρτη της Ελλάδος ιδιαίτερο στίγμα, οντότητα, ρόλο. Από κείνη τη δεκαετία ίσως και να υπάρχει το μουσικό κομμάτι του Μ. Θεοδωράκη «Γρεβενιώτικο παζάρι», ποιός ξέρει σε ποιό ορατόριο ή μεγάλη του σύνθεση. (Μήπως όμως μόνον στη δική μου παιδική σύγχυση μνήμης;) «Γη της λεμονιάς, της ελιάς...» για την Κύπρο, γη και πόλη του μανιταριού ήγουν της μαντάρας τα Γρεβενά, με τις ανάγλυφες παραστάσεις αυτού του σαρκώδους

Στα «πάνω νερά» του «Σπουν Ρίβερ»

Τα σημαντικότερα ταξίδια είναι όσα εκκρεμούν και μένουν τελικά απραγματοποίητα ως το τέλος. Μοιάζουν με εκείνα που επιχειρούμε αλλά δεν τα πραγματοποιούμε, κάνοντας γύρες γύρω τους στ’ αδιάβαστα βιβλία. Τουλάχιστον τα ξεκίνησες. Δεν έφτασες. Η αρχή είναι το ήμισυ του μισού. Το καταφύγιό τους, εν παντί καιρώ και τόπω, είναι η προσφορότερη διέξοδος σε κάθε κατάσταση που σε ρίχνει έξω από τα νερά της ψυχοδιαθερμίας σου και συνήθως σε καταθλίβει ή και σε σπρώχνει στα ποιητικά «πάνω νερά» με τα οποία όμως πλέεις στα θερινά αλλά τόσον θελκτικά βιβλιοστάσια.

Ποιός είναι αυτός ο χρεοκόπος;

- Δεν θέλω να διακόψω τη νιρβάνα κανενός αλλά έχουμε συνειδητοποιήσει όλοι πως αυτοί που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία -και έχουν καταθέσεις δισεκατομμυρίων ευρώ στην Ελβετία- όχι μόνο συνεχίζουν να είναι ελεύθεροι αλλά παραμένουν όλοι στις θέσεις τους και πολλοί απ’ αυτούς κυβερνούν τη χώρα;

 Εκ του Πιτσιρίκου

-Μη μας τη διακόπτεις...

Εκ του ενηλίκου

Ο Νοσταλγός του σήμερα κι η Νοσταλγός του χτες

 

…τα διηγημάτια μου…ενεπνεύσθην, αληθώς, από τας αναμνήσεις μου και τα αισθήματά μου, τα οποία θέλγουσι και συγκινούσιν εμέ αυτόν-ίσως και ολίγους εκλεκτούς φιλαναγνώστας