Μικρό, θερινό ελεγείο για τον Η.Π.

Την Κυριακή 24 Ιουλίου, μνήμη Χριστίνης μεγαλομάρτυρος κ.λπ.

ο Ηλίας Παρδάλης του Γ. φόρεσε την πιο ωραία ενδυμασία του

κουστούμι, γραβάτα, μουστάκι ψαλιδισμένο προς το ψαρί

(έτσι τον είδα στο στύλο της ΔΕΗ καρφωμένο)

και κάλεσε φίλους και συγγενείς στο ναό του αγίου Δημητρίου

να τους ανακοινώσει την πρόθεσή του να μεταθέσει εαυτόν

στον δίπλα ναό του αγίου Γεωργίου, οριστικά κι αμετάκλητα.

Οσοι δεν το πολυπίστεψαν ανέβηκαν στον προφήτη Ηλία,

τέσσερις μέρες μετά το πανηγύρι του,

(πολλοί ναοί πέσαν αντάμα και δεν μ’ αρέσει αυτό)

και τον έψαχναν εκεί που συνήθως μάζευε τσάι

κι άλλα λουλούδια του υψηλού (1020μ) λόφου

- τι λόφου, βουνό δεν λέω καλύτερα -

στις σούδες του και δίπλα στα πολυβολεία του εμφυλίου.

Είπαν είχε πετάξει από κει με λαβωμένα από καιρό φτερά

προς το επέκεινα του λεκανοπεδίου

και χώθηκε απευθείας στη μνήμη του καθένα

όπως τον ήξεραν κι όπως τον μπορούσαν.

Ξανάπαν πως θα τον θυμούνται κάπου κάπου.

Πάλι καλά...

Κι ήταν 58 ετών και άλλων τόσων χρόνων.