Ιστορία και πολιτισμός», κείμενη όπως τα φαγιούμ εντός φανταχτερού κυτίου. Ετσι κάπως στην ορθόδοξη εικονογραφία ζωγραφίζονται οι αγιοόσιοι Διονύσιος ο εξ Ολύμπου και Νικάνωρ ο εν Καλλιστράτω όρει, ο θαυματουργός, οι οποίοι κρατούν από κοινού εικόνα μονυδρίου ως ιδρυτές μοναστηριού αμφότεροι. Οπως και τα μικρά παιδιά που εικονίζονται στ’ αναγνωστικά του δημοτικού σχολείου να κρατούν την χάρτινη εκκλησία και να λεν τα κάλαντα.
Θυμίζει επίσης τους τοπικούς συνάρχοντες που φέρουν την εικόνα του αγίου Νικολάου κατά την εορταστική περιφορά κάθε 6/12 είτε κατά προτίμηση της Παναγίας της Ζιδανιώτισσας , το εσπέρας της Κυριακής του Θωμά, όταν μεταφέρεται με τιμές αντιπροέδρων Κυβερνήσεως (με τις αγίες γαστέρες τους) από τον δεσποτικό άγιον Κωνσταντίνον εις τον καθεδρικό άγιον Νικόλαον. Η τρίτη περιφορά με την Παναγία πάλι επ’ ώμου, γίνεται την 13η Μαΐου –Γλυκερίας μάρτυρος- εις ανάμνησιν του αναίμακτου σεισμού, («Σαν την ανάμνηση της φωνής σου» Γ.Σ.) γύρωθεν του ναού, αλλά τότε πολιτικά δεύτερα πρόσωπα την αίρουν και την περιφέρουν, βοήθειά τους.
Η εν λόγω βαρύτιμη έκδοση εγένετο από τον προηγούμενο περιφερειοάρχοντα, κ. Ανδρείο Λεούδη.
Ανωφελείς ερωτήσεις που δεν περιμένουν καμιά απάντηση:
1. Γιατί δεν έγινε γνωστό το βιβλίο στο αναγνωστικό και μη κοινό της Περιφέρειας; Ποτέ κανένας δεν έγραψε γι’ αυτό ούτε καν το περιεχόμενό του γνωρίζουν· τους συγγραφείς, τους φωτογράφους, τους συντελεστές γενικά αυτής της όντως ωραιότατης, πανάκριβης και δίγλωσσης εκδόσεως. Είναι άραγε μόνον για τους εκλεκτούς της εξουσίας κατά τεκμήριον πνευματικά ανώτερους όλων, φαίνονται άλλωστε κι από τη φάτσα τους.
2. Μοιράζεται από την Περιφέρεια των Δυτικομακεδόνων οίκοθεν στους υψηλούς επισκέπτες της (από 1.75 cm και πάνω) δίκην αναμνηστικού μπακιρένιου πιάτου, όμοιο μ’ αυτό που επιδίδει ο κύριος Δήμος Κοζάνης στους δικούς του επισκέπτες, το οποίον πιάτο φέρει ανάγλυπτον το καναμπαριό (σήμα υπερυψωθέν της πόλεως) στο μέσον του.
3. Πόσα είναι τα αντίτυπα της και πόσο κόστισε στον πολίτη της Δ. Μ. η εν λόγω έκδοση;
4. Ποιοί οι συγγραφείς του τόμου, πως επελέγησαν προς τούτο, πόσο αμείφθησαν (και καλά έκαναν) για τον κόπο τους; Μια παλιότερη συλλογική έκδοση της Ν.Α. Κοζάνης με τίτλο «Γρεβενά –Κοζάνη. Χώρος και άνθρωποι» οι 50 πανεπιστημιακοί συν ένας κοινός θνητός, συγγραφείς του, δεν πληρώθηκαν τα συμφωνηθέντα (ελάχιστα δηλαδή ευρώ) προς δόξαν και λόξαν της τότε Νομαρχιακής Διοικήσεως (κι ήταν ο καιρός που υπήρχαν χρήματα). Διευκρινίζω πως δεν ήταν ο κ. Πασχάλης Μητλιάγκας Νομάρχης τότε αν κι αυτός ξεκίνησε το έργο με τον κ. Νίκο Καλογερόπουλο.
5. Η γελαδερή χειρονομία επίδοσης (πάντα κάποια αστειάκια θα ανταλλάσσουν μεταξύ τους την ώρα εκείνη του τύπου, συνήθως αλλ’ όχι πάντα: «Α, ρε μεγάλε, - Α, ρε μεγαλύτερε» και να εννοούν φυσικά ένδον: «Α, ρε γελοίε, - Α ρε γελοιωδέστερε») είναι ό,τι προσβλητικότερο γίνεται στα βιβλία και τα γράμματα. Πέραν της χαζοχαρούμενης έμφασης που δίδεται στο γεγονός (το βιβλίο είναι ο σιωπηλός κι αγαπημένος μας σύντροφος στις ιδιαίτερες προσωπικές στιγμές φυγής, στοχασμού κι αναστοχασμού και δεν είναι για κάθε θορυβώδες κνώδαλον), δηλώνει ακόμα και στον ξένο περί αυτών, την περιφρόνηση στο περιεχόμενο και τους συγγραφείς τους, γιατί το εν λόγω ούτε ποτέ θα διαβαστεί ούτε καν θα φυλλομετρηθεί από τους παραλήπτες. Απλώς θα πεταχτεί. Κατασκευάστηκε, γιατί περί αυτού πρόκειται, σαν αντικείμενο δώρου για να μπει (στην καλύτερη των περιπτώσεων) στο σκρίνιο μαζί με τα γυαλικά και τ’ άλλα κλαπατσίμπαλα της μικροαστικής, χλιδάτης αισθητικής –του νιάημερου δηλαδή που οσονούπω έρχεται με βήμα ταχύ. Τουλάχιστον αν ήταν συνταγές της μαγειρευτικής διαλεκτικής θα έπιαναν τόπο στην κουζίνα. Επίσης και για εισπρακτικούς λόγους παρασκευάστηκε από τους έχοντες την ιδέα αυτήν, την οποία έριξαν στους τότε Περιφερειάρχες - χάπια γενικώς περί των βιβλίων και των εδόσεων- γιατί δεν πιστεύω πως κι απ’ αυτά να έβγαζαν χρήματα οι εν λόγω αναίρετοι.
Οσοι τώρα τα διανέμουν αφού τα κληρονόμησαν ως επαχθές φορτίο, απλά είναι τα ακούσια βαπόρια μιας καλά κρυμμένης, αδιαφανούς, μικρής ιστορίας (δεν είναι βέβαια και η αποναρκοποίηση του Γράμου) με θέμα τα χοντρά, γυαλιστερά βιβλία και πρόσωπα της δημόσιας ή και ιδιωτικής απελπισίας μας.
ΥΓ. Φορές το ογκώδες και περικαλλές βιβλίο συνοδεύεται και από λυγερό καλάθι γεμάτο προϊόντα και φρούτα της εποχής και της περιοχής. Δεν φτάνουν φαίνεται όσα ζώντα περιβάλλουν την όλη εκδήλωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου