Τεχνίτες του λόγου

 Στο 1ο Συμπόσιο Λογοτεχνίας της Κοζάνης
Φεβρουάριος του 2016 ονοματοδοτήσαμε
πλατεία στο όνομα Μανόλη Αναγνωστάκη
Τώρα στο 3ο -23, 24, 25 Νοε. - υπέρ Τίτου Πατρίκιου
«Γιατί», ὅπως πολύ σωστά εἶπε κάποτε κι ὁ φίλος μου ο Τίτος
«Κανένας στίχος σήμερα δέν κινητοποιεῖ τίς μάζες
Κανένας στίχος σήμερα δέν ἀνατρέπει καθεστῶτα» ...
από τον αέρα ή άλλη εξωτερική αιτία
ανετράπη η πινακίδα κι εκλήθη επειγόντως
το τεχνικό τμήμα του Συμποσίου
(σιγά μην περιμέναμε το Δημοτικό αντίστοιχο)
ήγουν ο Ρούσης Γαύρος ο λίαν επιδέξιος
και το επιδιόρθωσε εν τάχει
(πριν λίγο επανέφερε και το φως στο σπίτι
που είχε πέσει μια ασφαλεια).
Αυτούς τους ανθρώπους επαίνεσέ μου
μούσα της ποίησης κι όχι αυτούς που γράφουν
κι όσους πάλι γελοιοποιούν την ποίηση
με αναγνώσεις, διαγωνισμούς κ.λπ.
εσχάτης υποστάθμης.

Περί των ΦΟΝ, φον, von KARAJIAN

Ονoμάζομαι, ως γνωστόν Καραγιάννης...
- Ε, και, που είπε το όργανο τροχαίας κυκλοφορίας στον σημαντικό τραγουδιστή που επιχωριάζει στα θερινά πανηγύρια των χωριών, όταν τον σταμάτησε για παράβαση κι εκείνος του είπε φυσικά: «Ξέρεις ποιός είμαι εγώ, Είμαι ο...» δε θυμάμαι ποιός.
Περπατώ τας οδούς και τας ρύμας της πόλης και διαβάζω: ΟΔΟΣ ΦΟΝ. ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ στα Ελληνικά και FON. KARΑGHΙΑNI λατινικά ή κάτι τέτοιο. Μάλιστα. Εμένα προφανώς μνημονεύουν ή κάποιον της αυτής επιθετικής ονομασίας μπορεί και τον Μάκη Κ. αν κι έφυγε ενωρίς για Θεσσαλονίκη. Μαύρος στην πλευρά ήγουν ή αφού όπως συχνογράφει και η ποιήτρια Καβάλας Γεωργία, ας πούμε, Τρντφλλδ. Θεσσαλονίκης.

Σε τάξη και σειρά

 Bάζω σε τάξη και σειρά της Παρέμβασης το μέγα χάος
που σημαίνει πως ξανακοιτώ τη ζωή μου 34 και χρόνων
Θεέ μου τι ματαιότητα κι αυτή παρά το όποιο της φάος
για ένα δεμάτι με χαρές και ένα παρόμοιο ωραίων πόνων

Με αφορμή το δημοψήφισμα των μόνων πλέον Μακεδόνων

Στης Λευκοπηγής το κέντρο σ’ ένα σπίτι του Ζήση Βενιώτη, (Καραμήκα) στη γωνιά του υπήρχε σε γύψο μια γλυπτική εκδοχή του Μέγα Αλέξανδρου έργο του κάποτε και ζωγράφου Γ. Κουντούρη.
Στο δημοτικό σχολείο ερωτηθείς ο μαθητής Γ. Π. από το δάσκαλο που σταμάτησε ο Μέγας Αλέξανδρος απάντησε:
- Στ ΄Βενιώτη τ΄ γωνιά κύριε...

2. Μεγάλο τουριστικό λεωφορείο με Iάπωνες τουρίστες επιστρέφουν από τα αρχαία της Αιανής και κάτω από τον ευρωστότερο πλάτανο των Βαλκανίων (ήδη μνημείο της φύσης) πίνουν αναψυκτικά και φωτογραφίζουν το μέγα δέντρο. Ο Στ. Δγλς τους σφύριξε αγγλικά: «Τον πλάτανο εφύτεψε ο μέγας Αλέξανδρος»· κι έγινε το έλα να δεις. Τρελάθηκεν ο τουρισμός σε φωτό, πόζες καμώματα (όχι δεν προσπάθησαν να τον ανεβούν κιόλας) κάτω και γύρω από τον πλάτανο που εφύτεψεν ο κυρ’ Μέγας Αλέξανδρος Λευκοπηγής και περιχώρων κύριοι βουλευτές Κοζάνης, Πρεσπών, Φλωρίνης, Εορδαίας και Ζάεφ...

Μάριος ένα όνομα που μ' αρέσει γενικώς και ειδικώς

Τα πρόσφατα παλιά χρόνια της δόξας των γραμμάτων της πόλεως και της λόξας των διαπραγμάτων (μας) σε μια βραδιά ποίησης στην αίθουσα αναμονής του ΚΤΕΛ Κοζάνης αφιερωμένη στο ‘Ταξε. Ενας νεαρςκα προς τοερωμναΜελτητηματα για την ποηση του ντινου Χριστιανευσεις, επιμλειες βιβλίδι», που αλλού, διαβάζαμε τα ειδικά προς τούτο ποιητικά κείμενα. Ενας νεαρός νέος μαθητής είχε στην καλλιτεχνική του επίβλεψη μια ομάδα 3-4 άλλων νεαρών και διάβαζαν κάτι που δε θυμάμαι. Δεν το γνώριζα τότε. Τον γνώρισα έκτοτε· κι ήταν μια ανακάλυψη - αποκάλυψη.ος του κλυκου της Π τε. Κι ητνα μια ανακλαυψη αποκαλυψη τ νεος που ιεχε στην επιβλεψη του

Με τον καιρό έγινε μέλος και μέρος του κλυκου της Π τε. Κι ητνα μια ανακλαυψη αποκαλυψη τ νεος που ιεχε στην επιβλεψη τουος του κύκλου της «Παρέμβασης». Ξεχώρισε δια την φιλολογική του πολυμάθεια αμέσως παρά το νεαρόν του. Αρθρα, παρουσιάσεις, ομιλίες, εισηγήσεις σε συμπόσια και συνέδρια, δημοσιεύσεις, μεταπτυχιακά, διδακτορικά  (έλεος) επιμέλειες βιβλίων μέχρι και σε ιερατικές παρενδυσίες επιδίδονταν. δονταν ﷽﷽﷽ές παρενδυσεα ηματα για την ποηση του ντινου Χριστιανευσεις, επιμλειες βιβλΕγινε φιλολογικά περιζήτητος στην πόλη και τη ύ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ρτυρος και Φωκα κηπουρον τον ωραιο νσησγηεις σε συνεδρια δημοσιευσεις, επιμλειες βιβλχώρα. Νιώθω ιδιαίτερα ωραία γι αυτόν τον συν τοις άλλοις και ωραίο νέο που ξεκίνησε από την «Π».

         Σάββατο,  22 Σεπτεμβρίου, Φωκά ιερομάρτυρος και Φωκά του κηπουρού με το δρομολόγιο της Θεσσαλονίκης των 2 και 10 στο ΚΤΕΛ Κοζάνης αφίχθη το πρώτο βιβλίο του: «Πέρα από τις ισχνές αγελάδες». Μελετήματα για την ποίηση του Ντίνου Χριστιανόπουλου, εκδ IANOS. Μάριος – Κυπαρίσσης Μώρος το έγραψε και ε.﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ εισα έκτοτε· η το πρωα ηματα για την ποηση του ντινου Χριστιανευσεις, επιμλειες βιβλίναι το ίδιο νέος.  M;vrow. KYparisshw φεγαδες. Μελτητηματα για την ποηση του ντινου Χριστιανευσεις, επιμλειες βιβλό﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ς ισχνίου, ίχθη το πρωα ηματα για την ποηση του ντινου Χριστιανευσεις, επιμλειες βιβλ

«Εσύ ήσουνα για μένα μια παλιά ιστορία...» (ταχυδρομική μελέτη)

Για το ελληνικά Ταχυδρομεία ομιλώ. Στην πόλη μας θεωρώ εαυτόν τον παλαιότερον θαμώνα και χρήστη του ευρύτερου ταχ. χώρου και τρόπου· 34 συναπτά χρόνια μπαινοβγαίνω εκεί. Η αποστολή του περιοδικού η αιτία. Ολοι οι παλιοί υπάλληλοι που γνώριζα συνταξιοδοτήθηκαν. Το λέω στους σημερινούς σημασία δεν δίνουν και καλά κάνουν. Υπηρέτησα στο στρατό ως διαχειριστής επιταγών (λοχίας παρακαλώ) για 28 μήνες στη ΒΣΤ 900Α, άρα η συμπάθεια και η γνώση περί την διαχείρισιν των ταχ. αντικείμενων είναι πέραν αυτής του κανονικού πολίτη.

«Σωστά μιλήσαν οι μαντατοφόροι...», μετά 47 χρόνια

Εκείνον τον Σεπτέμβριο κάθε πρωί κοιτούσα

τον “Ελληνικό Βορρά” και την “Μακεδονία”
στα δύο καφενεία της πλατείαςς στη Λευκοπηγή,

τ’ αποτελέσματα των εισαγωγικών εξετάσεων περιμένοντας.

Αλλά και εκείνο το μεσημέρι είδα στο “Βήμα”

(πως προέκυψε αλήθεια αυτή η εφημερίδα στο χωριό;)

την είδηση για το θάνατό του.

“Διαδήλωση κατά της τυραννίας η κηδεία του Σεφέρη”

Θυμήθηκα τον συμμαθητή μου στο θρανίο
της ΣΤ’ στο Βαλταδώρειο Γυμνάσιο

καθώς διάβαζε την εβδόμη έκδοση (1969) των ποιημάτων του

στα γόνατα κρυφά σε ώρες σχολικής πλήξης και ανίας

αυτήν που αγόρασα από ένα CLUB βιβλίων της Αθήνας τότε.

Πριν λίγα χρόνια πέθανε εντελώς ο Μιχάλης Καραμάνης
από τον άγιο Χαράλαμπο χωριό του αγίου Ραφαήλ,

στον κατάλογο πριν εγώ άλλ’ όχι στους και βαθμούς ως Καραγιάννης

Αλλοτε Σταθμάρχης το ΟΣΕ Σκύδρας, Νομάρχης Πέλλης κ.λπ

Τώρα κάθε που χαϊδεύω αυτήν την μονάκριβη έκδοση

χαϊδεύω και της μνήμης του τα ανακατεμένα μαλλιά

τότε που υπήρχε ακόμα «Ελεύθερη Ελλάδα»

κι όχι ένα στρώμα σάπιων φύλλων φυλών και φίλων...

20 Σεπτεμβρίου 2018 δηλ.1971

Προφανώς με τον «Ερωτικό λόγο» θα κινούσαμε.
Στο χαρτώον του σιντί διαβάζω το Καβαφικόν:
«Πρόταση ερμηνείας του ποιήματος Λ. Σαμπανοπούλου»
Α(ργύρης) Μ(πακιρτζής) στο «Πέρασμά σου».
Το ρόδο, η μοίρα, τ’ αλαργινά φίδια σώματα γυναικών
- ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ 2014 επιμέλεια Δ. Δασκαλόπουλος-
Κι ύστερα κατεβήκαμε στο λιμάνι του
«Ασίνην τε...Ασίνην τε...».
Πρωί την είδα στο ταχυδρομείο
ένα άσπρο κόκαλο ποιήματος που πήραν το κρέας.

«Πίσω από τα μεγάλα μάτια τα καμπύλα χείλια
τους βοστρύχους
ανάγλυφα στο μαλαματένιο σκέπασμα της ύπαρξής μας
ένα σημείο σκοτεινό που ταξιδεύει σαν το ψάρι
μέσα στην αυγινή γαλήνη του πέλαγου και το βλέπεις:
ένα κενό παντού μαζί μας...»
Η μνήμη μού έκαψε τα δάχτυλα
που πάνω στις χορδές συναρμολογούσαν τον άνεμο
Κι ήταν η μέρα που ήθελα μόνος να πιω καφέ
και κάπως το πράγμα εν νοσταλγία να ρεμβάσω,
δια νιοστήν δε φορά να Τον ξαναδιαβάσω..

Καθήμενος...

Καθήμενος σε καφενείο - 1,5 ευρώ ο espresso -
στο γειτονικό σοκάκι ξεφυλλίζων βιβλίο
περί του κυρίου του Δον Κιχώτη,
είδα φουριόζο ιερέα εν πλήρει εξαρτύσει
αλλά χωρίς ναό, ποίμνιο κ.α. αξεσουάρ ιεροσύνης
να σπεύδει βήμα ταχύ στο παρακείμενο καπνοπωλείο
ίνα αγοράσει τα επιούσια σιγάρα του
να τα καπνίσει εντελώς περιπαθώς κι εμμανώς.
(Τ’ άναψε πριν βγει απ’ το «καπνοπουλειό»).
Είπα ενδον:
- Αυτά κι αν είναι πάθη
Θεέ μου δώσε ένα τέτοιο
να αναλώνω και ν’ αναλώνομαι
κι όχι σε πάθη όλο νωθρότητα κι αναβλητικότητα
ξέπνοες αναγνώσεις και άτονες γραφές
που υπάρχω κι όπως έλεγε ο Εζρα Πάουντ
«όλη την ώρα σου ζητάν να έχεις μυαλό».

(Κώστας Ντιος εποίει)

«Παρέμβαση» ο πρεσβευτής των γραμμάτων της Κοζάνης σ’ ολη την Ελλάδα

 

Κυκλοφόρησε το 188-189 διπλό στην αρίθμηση τεύχος της λογοτεχνικής επιθεώρησης της Κοζάνης ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ. Το περιοδικό βρίσκεται στο 34ο χρόνο της έκδοσής του (1984) και είναι ένα από μακροβιότερα λογοτεχνικά περιοδικά στον ελλαδικό χώρο. Αποτελεί τον μοναδικό πνευματικό πρεσβευτή των Κοζανίτικων γραμμάτων στην Ελληνική επικράτεια αφού πηγαίνει παντού αλλά και συνεργάζονται σ’ αυτό συγγραφείς απ’ όλη τη χώρα. Το περιοδικό τιμήθηκε το 2014 με το Κρατικό Βραβείο λογοτεχνίας για τη μακροχρόνια συμβολή του στα γράμματα. Το εξώφυλλο του τεύχους φιλοτέχνησε ο εξαίρετος γραφίστας ζωγράφος και εν γένει καλλιτέχνης κ. Δημήτριος Χάτσιος. Εχει σχέδια του ζωγράφου Κ. Ντιο και ένα κεραμικό της κ. Λίλυς Σφήκα Παπαγιαννάκη. Η Παρέμβαση σε συνεργασία με δημόσιους, δημοτικούς και ιδιωτικούς φορείς ετοιμάζει για τις 23, 24, 25 Νοεμβρίου το 3ο Λογοτεχνικό Συμπόσιο της Κοζάνης με τιμώμενο πρόσωπο τον ποιητή Τίτο Πατρίκιο.

Τα περιεχόμενα του τεύχους έχουν ως εξής:

 

1 Π.Β.Πάσχος Νύχτα ολοφώτεινη ποίημα

2 Χάρης Βλαβιανός Κυκλαδικό ειδύλλιο ποίημα

3 Ενδόδημα κι αποικιακά Β.Π.Κ.

9 Μαρία Ιατρού Ο ποιητής Ανέστης Ευαγγέλου…

17 Α. Κάλφας Κιονόκρανο κρυμμένο βαθιά…

20 Μ. Καραγιάννης Βιογραφία και αυτοβιογραφία…

23 Αρετή Γκανίδου 2 ποιήματα

26 Χριστίνα Καραντώνη 3 ποιήματα

27 Αλεξάνδρα Μπακονίκα 3 ποιήματα

28 Δήμητρα Κουβάτα 5 ποιήματα

29 W. B. Yeats 4 ποιήματα απόδοση Αν. Κουστινούδη

31 Ο ποιητής Κ. Θ. Ριζάκης συνέντευξη στη Δ.Β.Κ.

35 Δήμητρα Β. Καραγιάννη Η λογοτεχνία και η πόλη

37 Γ. Κεντρωτής δύο ποιήματα

39 Θ. Μαρκόπουλος Χρονολόγιο Μιχάλη Γκανά

48 Αντ. Παπαβασιλείου Una storia d’amore …

52 Μαν. Περοδασκαλάκης ποίημα

53 Αλεξάνδρα Βαρύκοκου 2 μικρά πεζά

54 Δ. Μεντεσίδης για τα “Λόγια Ριζωμένα” του Α.Π.

57 Αρχοντούλα Διαβάτη “Ο ηλίθιος” κ.λπ.

60 Ν. Μυλόπουλος Ερωτικά ολογράμματα ποιήματα

62 Αλεξ. Αραμπατζής 3 ποιήματα

63 Γεωργία Βεληβασάκη Υπό αίρεση ποίημα

64 Χρ. Μαυρής 26 Χάικου του έρωτα και του θανάτου

65 Χρύσα Βλάχου Επιστροφή ποίημα

66 Μ- Κ. Μώρος για τον Ματθαίο Μουντέ (μελέτη)

82 Αντ. Κάλφας Μικρή φόρμα με μεγάλες συνέπειες

86 Ε. Α. Πόε Ονειρο μέσα σε όνειρο μτφρ. Σ. Σένγκεν

87 Αγγελική Πεχλιβάνη 2 πεζά

90 Γ. Δελιόπουλος 2 ποιήματα

91 Charles Baudelaire Αλληλουχίες μτφρ. Ν. Γκάτσου

92 Ευαγελία Δημουλή Η ταυτότητα διήγημα

96 Ουρανία Μπάγγου Οι σκελετοί των ανθρώπων

98 Κ. Πάλλα Ο λογοτεχνικός κυβισμός του J. Campré

101 Ελένη Κοφτερού για τον Δημήτρη Αγγελή

103 Εφη Λιακοπούλου για τον Θανάση Μαρκόπουλο

106 Λέων Ναρ για τον Κώστα Φρουζάκη

108 Σοφ. Μαρδάνη για τον Φ. Κυριαζάτη- Λαζατινού

110 Β. Π. Κ. Επί του εκδοτικού πιεστηρίου

111 Οδός βιβλίων Πάροδος περιοδικών

Πρωί της Παγκοσμίου Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού

...Πήγα να τον πειράξω.
«Ολα αυτά, γέροντα, μυρίζουν κάπως ειδωλολατρία. Τι χρειάζονται τέτοιοι θεόρατοι σταυροί, σκιάχτρα που νοθεύουν της φύσης τη συμμετρία και τη Θεία ρύθμιση», ψέλλισα κάπως ημιαθώα.
«Τι είπες, αχρείε, για το Σταυρό» ξέσπασε αυτό το σωματικά λειψανάβατο καλογερικό ον και μου τίναξε αλλόφρον, γροθιά ντιρέκτ, το εξαποστειλάριον του όρθρου χύμα και εν θριάμβω:
«Σταυρός, ο φύλαξ πάσης της οικουμένης· Σταυρός, η ωραιότης της Εκκλησίας· Σταυρός, Βασιλέων το κραταίωμα· Σταυρός, πιστών το στήριγμα· Σταυρός, Αγγέλων η δόξα, και των δαιμόνων το τραύμα.»
- Χαμένε...
Ησύχασε· εγώ λιώμα...

Το τελευταίο τσιγάρο του Α. Κ.

...κι ύστερα να κοιμηθούμε με το ξεχασμένο
τσιγάρο στο στόμα να καούμε να γίνουν όλα
στάχτη και να ξαναγεννηθούμε ίδιοι
κι απαράλλαχτοι μοναχικοί με την
απαράμιλλη γυναίκα που αγαπήσαμε αλλά
δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς

κι ας είχε το χαμόγελο και τα ωραία χείλη
της Μαίρυλιν Μονρόε
τα δάχτυλα με το αναμμένο τσιγάρο
της Μάρλεν Ντήτριχ

τέτοιες γυναίκες βράχους δεν ξανασυναντάς
ούτε αγάλματα που ανάβουνε φωτιές με το
καλημέρα...

(απόσπασμα από το 13ο άσμα από τον ποιητικό μονόλογο «Το τελευταίο τσιγάρο» του Αντώνη Κάλφα το οποίο σε θεατρική διασκευή ο θεατρικό όμιλος «Πήγασος» Κατερίνης παρουσίασε το βράδυ της 10ης Σεπτεμβρίου στην αυλή του Μουσείου Σύγχρονης Ιστορίας Κοζάνης στο πλαίσιο των Λασσανείων. Στη φωτ. ο συγκλονιστικός αφηγητής Χάρης Αμανατίδης

Μακεδονικών φρούτων σαλάτα

Με αφορμή το νέο Μακεδονικόν Μέτωπο των ημερών μας θυμήθηκα τον σημαντικό τοπικό συγγραφέα Λάζαρο Παπαϊωάννου με τις υπερπεντήκοντα εργασίες του για την επιχώρια ιστορία, λαογραφία, παράδοση. Το βιβλίο του «Η Παμμακεδονική Ενωση Αμερικής» - Πενήντα χρόνια ζωής και δράσης, εκδ. ΙΝΒΑ, 1999,- ως λίαν επίκαιρον ξεφυλλίζεται με μελαγχολικό ενδιαφέρον, αφού καταγράφει και ιστορεί τις οργανώσεις των Μακεδόνων στην Αμερική και τις προσπάθειες τους να κρατήσουν, στη σκέψη τουλάχιστον, την ελληνική πατρίδα αλλά και ειδικότερα τη Μακεδονική τους καταγωγή και μνήμη.

Προηγείται

 Προηγείται η σκιά μου έπεται ο ζων μου εαυτός μοιράζων
την εμαυτού Παρέμβαση στης πόλεως τας οδους και ρύμας
δεν παραπονιέμαι απλώς ενημερώνω ελαφρώς ημιστενάζων
τουτ' αυτό γίνεται στην Επικράτεια, δύσκολοι οι καιροί μας...

Η βρύση της 7ης /9ου

A, πόσο ωραία κυλάει στη βρύση της πλατείας το νερό
αυτό το ήσυχο απομεσήμερο της εβδόμης Σεπτεμβρίου
και συγχωνεύει στη σκέψη αμόλυντα το βέβηλο με το ιερό
καθώς παροσεγγίζει το Γεννέσιον της μητέρας του Κυρίου

Ερικα...

Εχει μια στάση σώματος πιανίστα
που μετέχει τοιουτοτρόπως στην έκσταση
ή απλά στην τρυφερότητα της μουσικής...
Είναι όμως ενώπιον μιας ΕΡΙΚΑ
γραφομηχανής παλαιού αθάνατου τύπου.
Με μια παρόμοια γεννήθηκε δακτυλογραφικά
μεγάλωσε ώσπου στα πληκτρολόγια των Μac
χώθηκε και χάθηκε με σπασμένα συνήθως Word.
Aλλά και «Από το στόμα της παλιάς Remington”
(Γιάννης Πάνου, εκδ. Τρίλοφος Θεσσαλονίκη 1981)
ενηλικιώθηκε αναγνωστικά
περιφέροντας το «Κιβώτιο» των όποιων
προσδοκιών σοβαρών ή ανοήτων
σε «Ακυβέρνητες πολιτείες» εντελώς
- Αλλά δε βαριέσαι...

Θ. Ζιάκας κ.λπ.

Στην παρουσίαση του εξαίρετου Λευκώματος «Γρεβενά 1912-1940» ο Δημιουργός του Βαγγέλης Νικόπουλος μας εζήτηξεν να σχολιάσουμε μια φωτογραφία του και με ό,τι αυτή μας κατέθετε εντός μας μνήμη, γνώση, αναφορά κ.λπ.
Διάλεξα ένα δρόμο που φέρει το όνομα «Θεόδωρος Ζιάκας».