Το τελευταίο τσιγάρο του Α. Κ.

...κι ύστερα να κοιμηθούμε με το ξεχασμένο
τσιγάρο στο στόμα να καούμε να γίνουν όλα
στάχτη και να ξαναγεννηθούμε ίδιοι
κι απαράλλαχτοι μοναχικοί με την
απαράμιλλη γυναίκα που αγαπήσαμε αλλά
δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς

κι ας είχε το χαμόγελο και τα ωραία χείλη
της Μαίρυλιν Μονρόε
τα δάχτυλα με το αναμμένο τσιγάρο
της Μάρλεν Ντήτριχ

τέτοιες γυναίκες βράχους δεν ξανασυναντάς
ούτε αγάλματα που ανάβουνε φωτιές με το
καλημέρα...

(απόσπασμα από το 13ο άσμα από τον ποιητικό μονόλογο «Το τελευταίο τσιγάρο» του Αντώνη Κάλφα το οποίο σε θεατρική διασκευή ο θεατρικό όμιλος «Πήγασος» Κατερίνης παρουσίασε το βράδυ της 10ης Σεπτεμβρίου στην αυλή του Μουσείου Σύγχρονης Ιστορίας Κοζάνης στο πλαίσιο των Λασσανείων. Στη φωτ. ο συγκλονιστικός αφηγητής Χάρης Αμανατίδης